English Love Affair (5SOS)

Chapter 9

Chapter 9
_________

"Welkom bij Chester's! Hebben jullie een keuze kunnen maken? Of alvast een drankje, dan kom ik zometeen weer terug om uw bestelling op te nemen." Ik haal het notitieblokje en een pen uit het zakje van mijn werkschort en glimlach naar het gezin dat aan de tafel voor me zit.

De vader kijkt afwachtend naar zijn dochtertje. "Een cola, alstublieft." Zegt ze met grote ogen in een klein stemmetje. Het kleine meisje heeft haar lichtblonde haren in twee lange vlechten over haar schouders hangen. De moeder kijkt trots zodra haar kind de bestelling heeft opgenoemd.

Ik schrijf het op en glimlach naar haar. "Wil je daar een rietje bij? We hebben hele mooie roze met zilveren sliertjes." Het meisje knikt blij. "Ja, graag!"

"Jim." De vader trapt onder de tafel naar zijn zoon, zie ik. Geschrokken knipper ik met mijn ogen.

De jongen kijkt met een doodse blik op. Hij lijkt me een jaar of veertien, vijftien. "Ice tea." Zijn haren zijn zwart geverfd, hij heeft een bleke huid en ik zie een kleine tatoeage van een kruis op zijn pols.

"En voor ons allebei een cappuccino, alsjeblieft." Glimlacht de moeder. Ik snap niet hoe je als moeder nog kunt glimlachen als je net je man je bloedeigen zoon hebt zien schoppen.

"Komt eraan." Zeg ik wat nerveus en loop naar binnen. Ik weet precies wat er hier aan de hand is. De ouders hebben een nieuwe aanwinst, het kleine meisje, dus de jongen is minder belangrijk geworden. Zij krijgt overduidelijk meer aandacht. Dat de jongen zo afstandelijk is geworden, is de schuld van de ouders. Hij probeerde alles om hun aandacht te krijgen, maar tevergeefs. Riley heeft in precies dezelfde situatie gezeten. Gelukkig hebben Floor en ik haar daaruit kunnen helpen.

Als ik de bestelling op het dienblad heb staan, krijg ik een idee. Ik schrijf iets op een briefje en plak dat onder het glas met ice tea. "Alstublieft." Zeg ik als ik de glazen op de tafel neerzet. Ik ga vlug weer naar binnen en leun tegen de bar. Voorzichtig kijk ik richting de jongen. Als hij het briefje onder het glas ziet, leest hij het onopgemerkt en nieuwsgierig. Ik zie een klein glimlachje op zijn gezicht. Dan stopt hij het briefje in zijn zak en kijkt mijn richting uit. Ik glimlach naar hem en ga dan verder met mijn werk.

"Hey, Lizzie!" Hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en kijk recht in het vrolijke gezicht van Kirsten. Ze heeft haar blonde haren met zwarte dipdye in een klein, los knotje. Haar haren komen tot haar schouders als ze ze los heeft. Haar felblauwe ogen zijn opgemaakt met lichte oogschaduw, mascara en eyeliner en op haar lippen zit een dun laagje roze lipgloss. Kirsten is net twintig.

"Kirsten, wat ben je toch weer heerlijk laat." Lach ik.

Ze haalt haar schouders op en grijnst naar me, terwijl ze haar schort omdoet. "Je kent me toch. Meestal kom jij trouwens gelijk met mij aan! Wat is er aan de hand?"

Ik geef haar een notitieblokje en pen. "Tja, nu Floor er niet is moet toch iemand op tijd komen, of niet?"

Ze knikt. "Goed punt. Hoe gaat het met haar, trouwens?"

"Hetzelfde. Ze zit nu thuis met Riley films te kijken, als het goed is." Zeg ik.

"Arm ding. Het is maar goed dat we vanavond een date hebben met z'n zessen." Swingend met haar heupen loopt ze richting een tafel, waar klanten zitten te wachten tot ze kan bestellen.

Lachend schud ik mijn hoofd en loop naar de tafel van het gezin dat ik eerst bediend had. "Is alles naar wens?"

"Zeker! Zouden we de rekening mogen?" Vraagt de moeder. De jongen kijkt me aan met een bepaalde glans in zijn ogen. Ik weet niet precies wat het is, maar hij kijkt niet meer zo doods. "Natuurlijk, komt eraan."