!!BULDUM!! sonundai buldum, beni terk eden cenneti inşası, beni sevmeyen, beni aramayan geliştirebilir işte. Tam da babaannemle babamın gibi orasını burasını aç. Ama güzel kadın, bir yandan annemden nefret etsem de kendi başına onun güzelliğinden dolayı mutlu oldum, annemi tanıyan herkes anneme benzediğimi düşünür, bana şu anda benzemediğimi kontrolırdım ama şu anda tuhaf olabilir. Babam, telefon numarasının anneme ait olduğun adısın soyadıyla kaydetmiş. Babamın whatsapp durumlarında gezerken denk geldim. Nerden kodun diye sorarsanız; babamın hatıralarını sakladığı özel bir çekmecesi var, bir ara babamdan gizlice alışmıştım işte orda annemin fotoğrafları vardı, fotoğraflar çok de bir eski eşyalardu. Okeysek artık buradan geçiyorum. Anneme kendi telefonumdan yazdığım, ve tepkisi ilginçtir, gerçi onun hakkında düşünmek 10 gerekir ki olmalısın, bir kişi ve ben yılımı diyor, inanmak zor olsa gerek. İnanmadı ilk zaman sonra oldu ama, çok heyecanlı ve mutluydu budu. Ona, yani en bahanem için ulaşmak için almıştım. Bana her şeyi anlatacağını söyleyip benimle bütünleşmek istediğini söyledi. Evet bu kadar zorlu bir bölüm sonu canavarı var yani 'BABA', babama bunu nasıl yapacağımı söyleyeceğimi anlatacağımdan şikayetinden o kadar ki istemem, büyük kontrol günak yerim yuppii =( Tabi de bunu babama asla söylemeyi ki, emin olun sizlerden olun Kafam gibi çoksunuz. Acaba bende bir gün annem özgürce giderim mi? ve annemle buluşucam hem de babamdan, acaba annemle buluşmaya paketlememde sarılmalı mıyım? Bu aralar çok kötü alışkanlıklar edindim, sigaraya başlayan ve benimmda camları var, ergenliğin verdiğinde olsa olsa dimi sizce de, kesinlikle bunalımda değilim. Arkadaşlarıma annemi kitap yazdım, sevindiler, yani ilgili. Derin bir uykuya dalmaktayım, yarın okuldan sonra merkezdele buluşucam, onun şey güzel olur, çok heyecanlıyım. Sabahın köründe uyandım ve götüm donuyor, soğuk havalardan nefret ediyorum, bu havada mı olmalıydı yani buluşma, yaza mı ertelesek ne yapsak. Neyse mızıkçılık yok, ama sabahın köründe de okul olmaz ki aq, tamam tamam sustum. Çıktım evden sigara içe içe gidiyorum okula, bir hoca görse sıçtık, okul bizim eve çok yakın buna bir çözüm bulmak gerek aslında ama zekamı buna harcayamam. Okula yaklaşınca yusuf yusuf olduğum için sigaramı kenarda söndürdüm. Şu okuldan nefret ediyorum ya, ne bitmez okulmuş bu böyle, oysaki daha yeni ortaokul sona geçtim. Evet bu acı gerçekle de yüzleştiğime göre canım okuluma girebilirim (öğğkk)... Yine sırayı kaçırmışım herkes okula girmiş, canınızı sıkmak istemem ama okulun baş belası yani müdürümüz bana doğru yaklaşıyor, kulaklarım bu acıya da göğüs gerebilecek mi acaba, hadi bakalım Gece, gazan mübarek olsun. Sahte bir tebessüm yerleştirdim yüzüme ve o iğrenç surata bakmak durumundayım şu anda; "Gece, hemen bana babanın telefon numarasını veriyorsun" "Neden hocam?" "Yine geç kaldın, her gün seni uyarmaktan bıktım, ya bana babanın telefon numarasını verirsin yada bu konu hakkında tutanak tutarım" "Hocam valla bir daha olmicak (aq hocası) söz veriyorum" İşte kaçmam için bir fırsat, bi çocuk bize doğru yaklaşıyor, doğru zamanı kolla Gece. 1, 2, 3 KAÇ... İşte sınıfıma ulaşabildim sonunda, daha hoca gelmemiş zaten bünyem bir azarı daha kaldıramazdı. Evet şimdi kafayı masanın üzerine koyup uyuma saati YAŞASINNN...
