İhanet

10. Bölüm "Yaraların Kapanma Çabası"

🗝️10. BÖLÜM, YARALARIN KAPANMA ÇABASI.🗝️

Bilirsin beni, içimde fırtınalar kopsa da yüzümde rüzgar esmez benim."

Bölüm sonuna bakmanızı tavsiye ederim.

🦇🌚🦇🌚🦇🌚🦇🌚🦇🌚🦇🌚

İkisinin de bana uzattığı ele uzun bir süre baka kaldım, hangisinin yaptığım seçime alınmayacağını bilmiyordum. Öyle ki ikisi de alınabilir, bana darılabilirlerdi.

Emir bey elini yavaşça geri çekmeye yeltendiğinde elimi kendime daha fazla düşünmek için fırsat vermeden onunkinin üzerine koydum. Akif hep yanımdaydı ve onunla dans etmek için daha çok fırsatım olabilirdi ama Emir Bey'le bir daha aynı ortamda bulunabileceğimizden bile şüpheliydim.

Bana memnuniyet dolu bir gülücük hediye etti, ben ise Akif'in alınacağı korkusuyla endişeleniyordum.

Akif'e af dileyen mahçup bir ifadeyle bakıyordum, o da bana kısa süreli bir bakış attı ve ardından mekandan çıktı.

Romantik şarkılardan biri daha başlarken Emir bey ince ellerini belime doladı. Bunun doğru bir karar olduğundan şüpheli olsam da ben de onun boynuna kollarımı doladım.

Müziğin ritmiyle dans ederken tam işitemediğim birşeyler mırıldandı.

"Birşey mi dediniz?" Söylediklerimle vücudu dumura uğramış gibi kas katı kesildi. Kollarımın altında omuzlarının kasıldığını çok net hissedebiliyordum.

"Kendi kendime konuşuyordum, siz bana aldırmayın." Dedi sorgulanmak istenmezmiş gibi.

Ben de istediğini yaptım.
"Peki." Deyip konuyu orada öylece kapattım. Merak ediyor olsam bile, birilerini birşeye zorlamak hiçbir zaman için istemezdim.

Kollarında böyle savunmasızca dans ederken söylediklerini saniyeler geçtikçe kafamda büyütüp daha çok merak ediyordum. Yaptığımın saçma birşey olduğunun tüm hücrelerimle farkında olsam da nefsim, bunu merak etmem, hatta sorgulamam için beni arsızca körüklüyordu.

"Dedim ki, böyle bir kadınla niye ayrılınır?" Gözlerime kaçak olarak bakan gözleri söyledikleriyle onları görmeme doğru dürüst izin vermeden yere doğruldu. Ben de verdiği cevapla merakımı net bir şekilde dindirebilmiştim.

"O ayrılmadı" titrek bir nefes verdim.
"Yalnızca o, beni kendinden ayırdı."

"Nasıl yani?" Dedi gerçekten rahatlıkla duyulabilecek meraklı bir ses tonuyla. Dediklerimi anlamlandıramamış olacaktı. Öyle ki ben bile anlamlandıramıyordum.

"Aldattı beni." Merakla bakan gözlerinin yerini iğrenmeye bıraktığını gördüm ya da ben öyle hissettim.

"Bir yanlışlık olma olasılığı yok mu? O kadar aptal biri olabileceğini düşünmüyorum eski sevgilinizin." Ona sahnede hâlâ dans ederken burukça gülümsedim,
benim sevgilim, nişanlım, geleceğim...
Aptal değildi evet, aptal olan tek kişi bendim. Çünkü ben, aşkın varlığına inandım...

Ama öyle birşey yoktu değil mi? İşte yine yanılmıştım.

"Yanlışlık olma ihtimali yok, onları kendi gözlerimle gördüm." Gözlerim tekrar güçsüzlükle dolduğunda Emir bey'in belimi kavrayan ellerini sinirle sıktığını hissettim. Bu tepkisini hiç anlamlandıramıyordum.

Gözümün önüne gelen o iğrenç sahnelerle sol gözümden hızla bir yaş düştü. Emir bey'in bana baktığını hatırladığımda kollarının altında rahatsızlıkla kıvrandım. O ise beklemediğim bir şekilde kollarını ağlamama izin vermek istercesine hafifçe bollaştırdı.