Prologue
"Hindi na ba kayo uuwi dito, Chacha?"
Napatitig ako sa sarili ko sa salaming kaharap. Pinasadahan ko ng suklay ang mahaba at medyo kulot kong buhok.
Inaalala ko ang huling sandali na nakausap ko ang kaibigan kong si Winter bago kami umalis ng Leyte noong isang linggo.
Nagtanong s'ya saaking kung babalik pa ba kami sa Leyte at ang sagot ko sa kanya ay oo kahit na wala naman talaga akong kasiguraduhan kung babalik pa kami doon.
Bumuntong hininga ako at pinasadahan ang bandaid sa may noo ko. May sugat pa rin ako doon, hindi na gano'n kasariwa nguni't hindi pa rin tuluyang humihilom na masasabi kong ayos na.
"Chantrea!" Rinig kong sigaw ni Mama mula sa baba ng bahay namin na s'yang dahilan ng pagbalikwas ko mula sa pagkakaupo.
Hala! Mas'yado na yata akong nagtagal sa pag-iisip!
"Ma!" Malakas kong tugon at dala-dala ang maliit kong bag ay bumaba na para puntahan si Mama na kunot ang noo at nakapamaywang na akong pinasadahan ng tingin.
Kinagat ko ang ibaba kong labi.
"Ano ba't kay tagal mo namang kumilos! Tatanghaliin tayo sa kabagalan mo! Iniwan nalang sana kita at ikaw na ang bumili ng gamit mo tutal malaki ka na naman! Kapag talaga nalate ako sa pagtatrabahuhan ko, nako!" Bulyaw n'ya saakin.
Ngumuso ako at maya maya ay inosenteng ngumiti sa kanya. "Ang init naman po ng ulo mo, Mama."
Masama pa rin ang tingin n'ya saakin.
"Kapag po iniwan n'yo ako... baka mawala po ako." Mahinahon kong sabi sa kanya at humigpit ang hawak sa strap ng maliit kong shoulder bag.
Nakita kong natigilan si Mama at tila nagbabago ang timpla ng mukha dahil sa sinabi ko. Bumuntong-hininga ako.
"Bago palang po tayo sa lugar na 'to. T'yaka, lagi n'yo naman po akong sinasamahan bumili ng gamit ko para sa school noon? Kahit pa malaki na ako, Mama. Mas gusto kong kasama kitang pumili ng gamit ko." Patuloy kong paglalambing na madalas kong ginagawa para mawala ang kunot n'yang noo saakin.
Hindi naman ganito si Mama saakin noon. Mataray sya nguni't hindi talaga s'ya palaging galit saakin. Nitong mga nakaraang araw parang ang init-init lagi ng dugo n'ya saakin.
Hindi ko maipaliwanag nguni't parang laging kinukurot ang puso ko kapag nakikita ko s'yang sinasamaan ako ng tingin o tuwing sisigawan n'ya ako.
Kung minsan ay napapatalon ako sa gulat kahit malayo pa s'ya at sinigawan ako. Parang kusang gumagawa ng reaksyon ang katawan ko at palaging malakas ang kalabog kapag sisigawan o papagalitan n'ya ako.
Nakatitig ako kay Mama. Nawala ang kunot ng noon n'ya at tumalikod na saakin.
"Tara na!" Masungit n'yang anyaya.
Napangiti ako at sumunod na sa kanya palabas ng bago naming bahay. Ako ang nagsara at naglock ng pintuan namin. Sigurado na ring walang buhay na appliances sa loob ng bahay namin bago kami umalis.
Napatingin ako sa harapan ng bahay namin.
Nakakapanibago ang buhay na meron kaming dito ngayon sa La Castellana. Hindi naman sobrang iba sa tinitirahan namin sa Leyte nguni't higit na mas tahimik rito at medyo malayo na talaga ang kapitbahay namin.
Tahimik ako sa tabi ni Mama. Pagala-gala ang tingin ko sa lugar namin habang naghihintay ng tricycle na sasakyan namin papunta sa bayan na bilihan ng mga gagamitin ko sa bagong eskwelahan.
Inosente kong pinasadahan ng tingin ang iilang taong nakita ko sa pinakamalapit na kapitbahay namin.
Wala pa akong kilala rito. Hindi rin ako gaanong palakaibigan. Sa Leyte nga ay bilang lang talaga ang kaibigan ko at si Winter lang talaga ang close na close ko.
