MPHFPC:BM One Shots

Her Zaman ve Sonsuza Kadar

MPHFPC:BM'in son bölümüne epey uğraşıyorum çünkü uzun bir zaman sürecinde gerçekleşiyor bu nedenle iyi düşünmem gerek bu arada hikayeden kopmamak için tek bölümlük hikayeler yazacağım. Bunlar hikayede gerçekeşen ama bizim görmediğimiz şeyler veya tamamen uydurma olabilirler. Her bölüm başında bunu sizlere bildireceğim. İyi okumalar. Ve tekrardan hoş geldiniz.

Alma & Danilo
(Gerçek)

Güzel ve sıcak bir yaz günüydü. Alma, sırasına oturmuş eski dildeki bir metni okuyordu. Jack, arka sırada oturmuş onun sırasını tekmeliyordu.

Bayan Avocet, yanında iki oğlan ile sınıfa girdi. Alma'nın yüzü, Baudelaireleri görmesi ile aydınlandı. Oğlanlar ise onun aksine çok üzgündü.

Bayan A: Çocuklar, hadi şöyle oturun..

Sınıfa biraz göz attı.

Bayan A: Jack. Sen Myron'un yanına otur ve sizde onun yerine oturun.

İkisi de sessizce Alma'nın arkasına oturdular. Alma arkasını döndü ve gözleri ikizlerden biriyle buluştu. Danilo, sanki onu yeni görmüş gibi ona baktı. Kahverengi gözleri, gözlük camlarının ardından yumuşak bir ifadeyle bakıyordu.

Bayan Avocet'in sesi, Alma'yı önüne döndürse de Danilo'nun bakışları hala ondaydı.

...

Günler haftaya, haftalarda yıllara dönüştü. Danilo ve Daniel, annelerinin ölümü ile sarsılmış olsa da -ve sonra malikane de yaşananlardan sonra- evden ve babalarından uzakta geçen bu yıllar ikisine de iyi gelmişti.

Yine derslerden birinde herkes sessizce kitap okuyordu. Alma kitabına dalmışken saçındaki hareketlenme onu heyecanlı romanından çekip aldı. İlk başta Jack'in kötü bir şaka yapıyor olduğunu sansa da arkasında oturan kişinin Danilo olduğunu hatırladı.

Sınıfın dolabının camındaki yansımaya baktı ve Danilo'nun başını eline yaslamış halde onu izlediğini gördü. Boşta kalan eliyle de Alma'nın saçıyla nazikçe ve hissettirmemeye çalışarak oynuyordu. Danilo izlendiğini hissedince odadaki herkesi gözleriyle taradı. Kimsenin ona bakmadığını fark ettikten sonra tekrar önüne döndü ve camdaki yansımadan göz göze geldiler. İkisi de utangaçça gülümsedikten sonra Danilo elini saçından çekti ve defterine bir şeyler yazmaya başladı.

Bir kaç dakika kadar sonra Bayan Avocet onları serbest bıraktı.

Daniel: Kızlar. Düşündüm ki... Biz göle gideceğiz, sizde gelmek ister miydiniz?

Isabel ve Alma birbirlerine baktılar.

Isabel: Maalesef, gelemeyiz. Bayan Avocet'e yardım etmemiz gerek.

Alma: Belki başka zaman.

Kızlar, gülümseyip arkalarını döndüler.

Danilo: Alma.

Alma: Evet?