ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၂၇

"ရွန္းရွန္း" လင္ယြမ္ စားပြဲကိုမွီကာ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း လွမ္းယူလိုက္တယ္။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြနဲ႔ အနက္ေရာင္ေဘာပင္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေဆာ့ကစားေနေပမယ့္ အသံကေတာ့ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနသလိုလို "ေကာဒီေန႔ ေက်ာင္းဖိုရမ္မွာေတြ႕လိုက္တယ္၊ မင္းနဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္..."

"ဖလူး... အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္..." လင္ရွန္း ေရေလးတစ္ငုံကိုေတာင္ ၿမိဳမခ်ႏိုင္ေသးခင္ သီးၿပီးေသေတာ့မလို႔!

သြားၿပီ! သြားၿပီ! သြားၿပီ!

အခုသူ႔ေခါင္းထဲမွာ ဒီလိုထင္ျမင္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ကုန္ေတာ့တယ္။ ဒီလိုပရမ္းပတာpostေတြကို သူ႔အစ္ကိုႀကီးေတြ႕သြားျပန္ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ basketballကြင္းထဲက ပုံကိုေတာင္...

လင္ရွန္းခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္တင္းေနၿပီး လင္ယြမ္ကိုေတာင္ ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။

"ဂ႐ုစိုက္မွေပါ့" လင္ယြမ္ သေဘာတက်နဲ႔ သူ႔ေက်ာကိုပုတ္ေပးလာတယ္။ "ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေရေသာက္ရင္း သီးရတာတုန္း? ရွန္းရွန္း ခုတေလာ ဖိအားေတြအရမ္းမ်ားေနလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းတြန္းအားေပးေနတာလား?"

"မဟုတ္ပါဘူး... အဟြတ္ အဟြတ္ အဟမ္း..." လင္ရွန္းမ်က္ႏွာ ရဲတြတ္ေနတယ္။ သူ႔အစ္ကိုကို သတိထားကာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္ေနတာကို ထိန္းကာေျပာလိုက္တယ္။ "အဲ့တာက ဒီတိုင္း... ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေန႔ရက္ေတြကို မျဖဳန္းတီးသင့္ဘူးလို႔ ခံစားမိၿပီး စာႀကိဳးစားခ်င္ေနလို႔ပါ"

"Hm?" လင္ယြမ္ၿပဳံးကာ "အဲ့ေတာ့ တျခားသူေတြနဲ႔ အႏိုင္ေၾကးေလာင္းၿပီးေတာ့ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ရေအာင္ယူမယ္ေပါ့?"

"အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္..." လင္ရွန္း အသည္းအသန္ ေခ်ာင္းဆိုးကုန္ေတာ့တယ္!

"Haha......" လင္ယြမ္ သူ႔ရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္သီးေလးဆုပ္ၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာရယ္ေနတယ္။ အႀကီးဆုံးအစ္ကိုအမ်ားစုက သူတို႔ရဲ႕ညီငယ္ကို ရင္းႏွီးေၾကာင္းျပသလိုမ်ိဳး လင္ရွန္းဆံပင္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ပြတ္ေပးၿပီး ရႈပ္ပြေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ "စိတ္မလႈပ္ရွားပါနဲ႔ကြာ ေကာက မင္းကိုေနာက္လိုက္တာ"