Album of Volky

İçimdeki Med Cezirler ve Ben

Hanginiz yaşamıştır, tatmıştır, kokusunu almıştır uzaklardan esen yel ile bu duygunun ?

Kaçınız için hayatınızın vazgeçilmez bir parçası olmuştur ki bu ?

Gel-git'ler hep olur bilirim.

Keşkeler İyikiler 

Pişmanlıklar Sevinçler 

Hatalar ve Doğrular

Günahlar ve Sevaplar 

Doğumlar ve ölümler

Karanlık geceler ve ışıldayan sabahlar

Sessizce çekip gitmeler ve daha yakın olmak istemeler 

Yalnızlığındaki huzur ve keşmekeşteki kalabalık yalnızlıklar

Velhasıl ı kelam, içimde bir İstanbul saklı benim.

İki yakası hep uzak birbirinden.

Ve iki yakası bir araya hiç gelemeyen.

Ortasında süzülen sonsuz mavilikler.

Umutlara göz kırpan yakamozlar.

Deniz kenarı hayaller, gün batımı hüzünler...

Yine böyle bir Med cezir'in tam ortasındayım belkide şuan.

Kaçıyorum kimin kovaladığını bilmeden arkamdan.

Kaçıyorum hengameden kalabalıktan konuşmaktan 

Zor geliyor ifade etmek kendimi yada içimde yaşattıklarımı.

Zor geliyor ağlarken, sonuna gülücük eklenen cümleler kurmak : )

Hayatın kendisi kolay mı ki zaten?

Kim dedi kolay olacak diye biz doğarken?

Fırtınalara boranlara sağanaklara vaveylalara gebe gibiyim bugünlerde.

Bekliyorum yalnızca ;

ufukta görünecek, limanıma demirleyecek geminin varlığından bile bihaber.

Bekliyorum ve umut ediyorum her şeye rağmen hala hayatta.

Kursağımda düğümlenmiş sözcüklerimle 

Yüreğimde dindirilmiş kor ateşimle 

Göz bebeklerimde donuklaşan zemheri ayazlarımla,

Bekliyorum işte...

Gelişin aNsızın olacak biliyorum.

Göz kapaklarım ağırlaşır, dalıp giderim uykuya, 

Gaflete yenik düşer yorgunluğum,

 Geldiğin aN'ı kaçırırım diye

Hiç yummadan gözlerimi

Hiç kırpmadan 

Bekliyorum öylece...