Ήταν κάποτ' ένας
άνθρωπος καλός
και με συγγενείς και φίλους
ευτυχισμένος για χρόνια πολλά
ζούσε.
Ώσπου μια μέρα
του άντρα αυτού
την αγαπημένη ο Χάρος
μαζί του την επήρε
στην πλευρά της ζωής
την άλλη,
κι ο άντρας,
στη θλίψη και
στην απόγνωσή του απάνω,
μια συμφωνία
με της Κολάσεως τον Άρχοντα έκανε
που μοιραία επρόκειτο σύντομα
ν'αποδειχθεί•
γιατί οι όροι ήταν
ότι ο Διάβολος θα έφερνε
την αγαπημένη του άντρα
πίσω απ'τους νεκρούς
αν ο άντρας δεχόταν
του Διαβόλου υπόχρεος
για πάντα να γινόταν.
Κι ο άντρας,
δίχως πολύ να το σκεφτεί,
και όντας στην απελπισία του
βυθισμένος βαθιά μέσα,
της συμφωνίας τους φρικτούς
όρους αποδέχτηκε,
κι ευθύς του άντρα η αγαπημένη
βρέθηκε δίπλα του να στέκει
έχοντας απ'τους νεκρούς
επιστρέψει.
Κι ο άντρας δεν ήτο
ποτέ του πιο χαρούμενος,
μέχρι που ο Διάβολος
μια χάρη φρικτή του ζήτησε
τη συμφωνία τους
να τηρήσει περιμένοντας•
όμως ο άντρας δείλιασε
-γιατί η χάρη ήταν
κάποιον άλλο να σκοτώσει-
και είπε στον Διάβολο
πως αυτό που του ζητούσε
να το κάνει δε μπορούσε,
πιστεύοντας μάλλον αφελώς
και στον εαυτό του ψέματα λέγοντας
πως αυτό ο Διάβολος
δίχως αντιδράσεις θα το δεχόταν.
Όμως έκανε λάθος•
γιατί ο Διάβολος,
βλέποντας πως ο άντρας
τη συμφωνία τους δεν τηρούσε,
όλους τους συγγενείς και φίλους
του άντρα μπροστά του
τον έναν μετά τον άλλο
ν'αυτοκτονήσουν τους έκαμε
τα μυαλά τους ελέγχοντας,
κι όταν τελικά
και την αγαπημένη του ακόμα
-που την είχε μόλις
απ'τους νεκρούς πίσω φέρει-
την ίδια της τη ζωή
να πάρει έκαμε,
ο άντρας το λάθος του κατάλαβε,
μα πολύ ήτο πια αργά.
Κι έτσι ο άντρας
τα λογικά και τον εαυτό του
στη θλίψη και στην οργή έχασε,
κι εκεί που να πεθάνει ευχόταν
ήρθε σαν από μηχανής θεός
ο Διάβολος και του'πε:
"Ο πόνος σου προέρχεται
απ'της συμφωνίας μας την αθέτησή σου•
όμως μπορεί να τελειώσει,
για πάντα,
εδώ και τώρα,αν το θες".
Κι όταν ο άντρας δέχτηκε,
βλέποντας πως
άλλο τίποτα να χάσει
δεν είχε,
ο Διάβολος χαμογέλασε
κι ευθύς μέσα
στου νου του τα βάθη εισχώρησε,
και τον άντρα αμέσως
μέσα στον ίδιο του τον νου
βρήκε και τον σκότωσε,
κάνοντας έτσι
του άντρα την ψυχή
μια για πάντα στης λήθης το κενό
να χαθεί.
Κι έτσι πήρε ο Διάβολος
του άντρα σώματος και νου
τον έλεγχο,
κι ένα τέρας φονικό
έτσι εγεννήθηκε...
