YENİ HAYAT

10.Bölüm - Sinir Kirizi

Hepimizden önce Pamir abim ani bir hareketle odadan çıkmıştı. Peşinden ilk ben gitmiştim. Küçük olmanın avantajları arada sıyrılmıştım. Bir şey kırabilecek tek kişi Maviydi. Koşarak odasına gittik. İçerde yoktu ama sesler banyosundan geliyordu. Benden önce abim girmişti banyoya.

Kapısına ilk geldiğim anda dikkatimi ilk yerdeki kan damlaları çekmişti. Gözlerim dehşetle açılırken tek elimle ağzımı kapatmıştım. Arkamdan da sesler gelmişti ve onlarda büyük ihtimal bu manzarayı görünce dona kalmıştı. Gözlerim kan damlalarının geldiği yöne doğru ilerlerken merkezinde durdu.

Mavi çığlık atarak ağlarken kollarından ya da ellerinden oluk oluk kan akıyordu. Abim elleriyle eğdiği kafasını kaldırmaya çalışıp bağırarak bir şeyler söylüyordu kafasını kaldırması için ama Mavi sanki onu duymuyordu. Sanki kilitlenmişti. Abim sonunda kafasını kaldıramayınca onu kucağına çekip sarıldı.

Mavi kafasını yavaşça kaldırınca çok korkmuştum. Yüzü tamamen kızarmış ve kan olmuştu. Ağlamaya devam ederken bir yeri mi kanamıştı yoksa ağladığı için mi yüzü ıslanmıştı bilmiyordum.

Abim kafasını göğsüne yaslamaya devam ederken ağlamaya devam ediyordu.

-Sakin ol... Sakin ol...

İşe yaramıyordu. Mavi abimin kucağında daha da fenalaşıyordu. Vücudunun titremesine şahit olurken kanlı ellerini güçsüzce abimin göğsüne koydu.

-B-bırak! Bırak! İ-istemiyorum bırak!

Abim elini kafasına koyup onu kendine daha çok bastırdı.
Tekrar konuşmaya başlamıştı ama ağzı abimin göğsüne denk geldiği için sesi boğuk çıkıyordu.

-Ben artık yoruldum! Daha fazla dayanacak gücüm kalmadı. İstemiyorum! Hiçbir şeyi istemiyorum. Mutlu olmak istemiyorum! Hissetmek istemiyorum.

Sesi sonlara doğru kısılırken biz sadece kapıda durmuş bu görüntüyü seyrediyorduk. Etraf tamamen kan olmuştu. Arkadan bir hıçkırık sesi işittim. Baktığımda annem elini ağzına kapatmış ağlarken babam ona sarılıyordu. Elime gelen ıslaklıkla ağladığımı daha yeni fark etmiştim.

Geri önüme döndüğümde Mavi hala ağlıyordu. Kollarını güçsüzce kaldırıp alttan abimin sırtına koydu. Bu hareketiyle abim ona daha sıkı sarılmıştı.

Dalgın dalgın onlara bakarken Mavi'nin sesi aniden kesildi. Sesi zaten kısılmıştı ama hiç ses gelmemesi ve başının tamamen abimin omzuna düşmesiyle kaşlarımı çattım.

Abimde bir şeyler olduğunu anlamış olacak ki elini kafasının arkasından çekip kafasını kaldırmaya çalıştı.

-Mavi...

Kaldırmaya çalışmıştı ama kaldıramamıştı. Sırtındaki elinide çekip kafasına koydu ve kaldırdı. Gözleri kapalıydı. Korkuyordum.

Hızlıca Maviyi kucağına alıp bize doğru geldi.

-Çekilin!

Çekildik. Zaten yapabileceğimiz başka bir şey de yoktu. Maviyi yatağına yatırdı. Altay abimde hemen gitmişti zaten yanlarına. İlk önce elini boynuna koydu. Sonra eğilip kulağını göğsüne doğru yasladı.

Sonrasında kafasını kaldırıp bize döndü.

- Sinir krizi. Kalp atışları çok düzensiz ve şekeri düşmüş sanırım. İğnelerini ve ilaçlarını yapacağım siz gidebilirsiniz.

Dedi. Hiç birimiz gitmek istemiyorduk ama mecburen dışarı çıktık. Aşağı indiğimizde herkes oturmuştu bir tek babam ayakta kalmıştı ve salonda bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu