Prologue

109 17 4
                                    

Prologue

Since I'm a kid my life has been depended to my family. I have no courage to stand on my own.

Napasagi sa isipan ko na bakit hindi ko subukan? Bakit hindi ko itry maging independent o tumayo sa sariling paa.

It's a huge decision to make kaya pinag-isipan ko talagang mabuti. I'm on the right age to move out.

Gusto kong may mapatunayan.

"Are you really sure? Hindi mo naman kailangan umalis", mom is almost crying

I have decided, buong buo na ang desisyon ko at wala ng makakapag-iba sa ano mang balak ko.

"You want to work right? Kahit sa kompanya nalang natin", dad suggested

I declined their offers. I want to be independent, gusto ko mag-umpisa sa pinakababa. Kung sa sariling kompanya namin ako magtatrabaho ay paniguradong hindi nila ako ituturing na empleyado at ba bawasan pa nila yung assigned works ko.

Nakaready na ang mga gamit na dadalhin ko.

Nakasuot lamang ako ng isang simpleng pants at plain na white tshirt.

Ngayon mismo ang alis ko kaya gayon na lamang ang pagpigil sa akin ng mga magulang ko.

Masyado nilang akong binibaby, isang prinsesa sa pamilya kung baga.

"Mom, Dad huwag kayong oa. Dadalaw pa din naman ako dito, hindi naman ako mangingibang bansa.", pagmamaktol ko

Sabay silang napabuntong hininga. Nagpapahiwatig ito ng kanilang pagsuko. Kilala nila ako, masyado akong makulit, kahit hindi sila pumayag ay pipilitin ko pa din sila.

Nang akmang may magsasalita pa ay itinaas ko ang kamay ko bilang senyales na huwag ng magreklamo.

Napatawa ako ng narinig kong humikbi si mom. After of 25 years of existence ay ngayon lang ako mahihiwalay sa kanila.

Buong buhay ko ay nandito na sa mansion na ito nakatira.

Hinatid nila ako papunta sa labas. Dala ni Dad ang ibang gamit ko.

May kaya ang pamilya namin pero wala kaming masyadong guards at maid. Mapili kasi ang mga magulang ko. Sinisigurado muna nila na mapagkatitiwalaan ang mga kukunin na tauhan.

Kwento nila ay muntik na ako makidnap ng dating yaya ko. Bata pa ako noon, nagkataon na wala ang mga magulang ko dahil sa business trip kaya ako at ang mga tauhan lang ang nasa mansion.

It's my first time seeing my mom being hysterical. Magkahalong galit at pag-aalala ang emosyon niya ng maabutan kami sa mansion. Galit dahil sa ginawa ng maid na pinagkatiwalaan nila at pag-aalala kung may nangyari pa sa aking na masama.

"Bye, huwag ka umiyak mom papangit ka niyan", pang-aasar ko

Lumapit ako kay Dad para magpaalam na din.

"Dad ikaw na ang bahala kay mom. Update me if may problem I'll find way to go here during my free time.", paalala ko

I hugged they both of them.

Taming the CEOWhere stories live. Discover now