[End of Flashback]

"I don't love her anymore." Maikling kong sagot nang matapos kong alalahanin ang liham na siyang naging dahilan kung bakit ako naging ganito.

I was left numb.

"Then do the revenge!" She pursed her mouth to a self-satisfied smirk.

"Game. What's the plan?" She chuckled as she nods.

"Simple, make her fall in love then afterwards, left her alone." inalis ko ang tingin ko kay Cetine at ininom ang wine ko.

"It's hard."

"Hard?! It's not! Wala na si Noah, wala ka ng kakompetensya."

"For sure, until now she's still madly in love and can't move-on from Noah." I added as I left my glass empty.

"Then make her feel comfortable with you. Make her see her worth again. Make her feel better. Make her feel happy again. Then, kapag okay na siya, kapag nahulog siya, iwan mo. Iparamdam mo sa kaniya kung gaano ka nasaktan no'ng mga panahon na hindi ka niya nagawang piliin."

"I don't think so it'll work"

"Let's trust the process." I nodded.

"Okay, pwede ka ng umalis." saad ko bago ako umupo sa isang sofa na nasa balkunahe ko.

"Nice game Kenji." she said as she tapped my shoulders.

Hindi na ako kumibo nang makita ko siyang palabas ng condo.

She's my secretary, period. Hindi natuloy ang arrange marriage dahil pariehas kaming tumakas sa araw ng kasal. We don't deserve those cause we have our own heart and decisions.

Castriel Kyst, online.

After how many years finally my best friend opened her account.

I clicked her head icon, but I suddenly stopped when I realized that I'm feeling sullen after she left me hanging.

I met her a years ago, we became close and we became each crying shoulders. I miss her so much pero hihintayin ko siyang magchat. Sobrang dami ng mga messages ko sa kaniya. After a year, ngayon ko nalang ulit naopen ang role playing account ko, nakakamiss dito.

Makapost nga.

[ Hi peps, am I still welcome here? ]

I smiled as I posted my status.

Ilang minuto lang din naman, nagdagsaan ang comments.

"Hi Cast, kamusta?" tama bang nauna akong magchat? Baka kasi hindi niya ako matandaan, I changed my name more than twice.

"Dandalle Pañiana?!" hindi ko alam pero napalitan ng saya ang puso ko

"Oum, kamusta?" Nakangiti kong sinend.

"Eto, medyo naging impyerno ang buhay pero okay lang naman ako! Ikaw, kamusta na?" I lost my smile.

"I'm actually not fine pero binago mo mood ko. I really miss you!"

Medyo natagalan ang reply niya.

"Bakit naman? Mind to share?"

"Mahirap ipaliwanag e. Buti sana kung kaharap kita. Kaso hindi e, malayo." I sighed.

"Oo nga, ngayon pa na nasa Italy ako." nanlaki ang mata ko nang makita ko 'yong chat niya.

"Teka, nasa Italy ka rin?!" Wait, so ibig-sabihin nasa iisang bansa kami?

"Wait, don't tell me na... Oh noooo! Really?!" Tumayo ako sa kinauupuan ko at humiga ako sa kama.

"Yeah, nandito ako for almost 3 years na? Mga gano'n. Ikaw ba?" So meaning, may chance na makita ko siya?

RPW: THAT PRINCESS IS MINEΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα