{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 86

"En toen?" vraagt Nisrine voorzichtig
Ik open mijn ogen en kijk haar aan

"na een tijdje was jeugdzorg klaar met mij en stuurde me naar een internaat ik. Was toen 14 het internaat was wel beter dan het weeshuis  pleeggezinnen en jeugdzorg op het internaat praate ik met niemand behalfe Soumaya Sherine en Sabrina die ook met mij op het internaat zaten ik heb mijn emoties uitgeschakeld ik had zoveel pijn dus ik verdoofde die pijn en heb er nooit meer over gepraat de eerste paar nachten op het internaat had ik nachtmerries ik heb ze nu nog steeds soms het was een best arm internaat we kregen weinig geld het was een soort gevangenis je mocht alleen je kamer uit om te eten of de lessen te volgen als je niet optijd voor het eten was kreeg je ook echt geen eten wij waren de buitenstaanders meeste die daar zaten hadden ouders of broers die hun wat geld op stuurde wij hadden niemand en ik was zooo jaloers omdat iedereen er bij liep met de mooiste kleren we wilden geld verdienen en veel ook ik ontmoet iemand op het internaat....hij....."
ik stop mijn zin en druk mijn nagels zo hard in mijn huid dat ik een vloeistof langst mijn hand naar beneden voel glijden
Bloed?
ik haal diep adem

" We kunnen anders morgen ook vede-"

" Ik vertel het nu dan ben ik er van af" onderbreek ik haar ze knikt

"Ismail is zijn naam ik ontmoete een jongen die Ismail heet sinds de dag dat ik hem ontmoete werden we beste vrienden het waren wij 5en altijd samen we zagen hem als een broer hij leerde ons alles hoe we drugs moeten bezorgen hoe we het moeten verkopen hij leerde ons vechten en met een pistool schieten hij gaf ons die liefde die we nooit hadden gevoeld we werden ouder en een hechte groep ik voelde meer voor hem dan alleen vrienden Maar heb dat nooit kunnen zeggen....... Alles ging goed we waren rich en leefde het rijke leven maar toen werd alles grijs."
Ik haal diep adem

" 2 Januari 2018"zeg ik moelijk
Ik voel iemand naast mij zitten en een hand op mijn schouder ik kijk naast mij en zie Nisrine mij geruststellend aankijken
En wrijven over mijn schouder

"D d die d dag euhm -"
Ik veeg snel mijn tranen weg

"Die dag verloor ik een stukje van me zelf" zeg ik moelijk

"ik en de meiden waren klaar met ons werk en kwamen thuis we woonden met zijn allen in Ismail zijn Villa we dachten er was niks aan de hand tot we hard geschreeuw hoorde we rende als gekken naar binnen en zagen Ismail vastgebonden aan een stoel zijn hele gezicht was........ Verminkt ik wist nog dat ik zo erg schrok maar voor ik iets kon doen werd ik en de meiden vastgepakt door
Een paar jongens we moesten iets doen IK moest iets doen maar ik kon geen kant op ze waren te sterk ik vocht zo hard als ik kon om me los te trekken van de jongen ik schreeuwde mijn longen uit ik smeekte ze zo vaak om genade te hebben om hem te helpen maar het was te laat ik zag hoe de jongens de benzine over Ismail gooten ze staken hem toen in de fik met een lucifer we..... We zagen hoe hij in vlammen op ging ik......... Ik probeerde zo hard me best om Ismail te helpen de jongens waren te sterk ze lieten ons kijken hoe Ismail dood Brande ik zag het vuur met mijn ogen en ik zal nooit Ismail zijn....... Zijn geschreeuw vergeten het was zo hartverscheurend Nisrine we we zagen hem......... "
Ik begin te snikken Nisrine slaat haar arm om mij heen

" We zagen zij verbanden en verminkte lichaam voor ons liggen" zeg ik huilend

" ik kon hem niet helpen Nisrine ik had meer moeten doen ik heb zoveel spijt!" zeg ik huilend

"Ssst" troost Nisrine mij en wrijft over mijn rug

"sinds die dag zijn we begonnen met het moorden van mensen en showen we geen genade dat had Ismail ook niet we werden Harteloos en koud ik draaide de knop om in mijn emotie hij stond op off Jaren lang toen ze Ismail vermoorde waren wij 17 en Ismail 20" zeg ik Nisrine staat op en pakt een glas water die ze aan mij geeft en een zakdoek

"Dankje" zeg ik ze glimlacht ik neem een paar slokken van het glas water en veeg mijn tranen weg ik haal diep adem en praat veder

"Paar maanden terug kregen we een opdracht van iemand we moesten 4 jongens vermoorden Safouane Nesim Yusuf en Yassine"

"Hun zijn de meest grootste criminelen" zegt Nisrine verbaast ik knik

"Ene Jamal wilde dat we hun zouden ontvoeren  brengen naar hem en dan vermoorden dat ging anders gepland we werden verliefd op hun Soumaya op Nesim Sabrina op Yusuf Sherine op Yassine en ik op........ Safouane we kwamen er later achter dat Hun achter de dood van Ismail zaten "
Ik kijk Nisrine serieus aan

" Hun waren de killers van Ismail Nisrine de jongen waar ik verliefd op ben heeft mijn beste vriend vermoord!!! FUKCING SAFOUANE HEEFT ISMAIL VERMOORD WAAR IK BIJ STOND VOOR MIJN FUKCING OGEN!!!! "schreeuw ik huilend

" Er is veel gebeurd ik werd een paar x ontvoerd en Gemarteld ook door de tweeling broer van Safouane hij heet Soufiane hij wilde wraak op Safouane via mij Jamal heeft mij ook ontvoerd en de meiden nu word ik gezocht door ene Zayn die een prijs boven mijn hoofd heeft gezet zodat mensen mij brengen naar hem toen dit gebeurde is Latif met mij gevlucht naar het buitenland "

" Wie is latif? "vraagt Nirsirne
Automatisch verschijnt er een glimlach op mijn gezicht

" Latif is een jongen uit mijn klas we waren eerst heel koel tegen elkaar we hadden die Love Hate relationship hahaha we haate elkaar zo erg maar als we elkaar nodig hadden waren we er voor elkaar en niemand mocht ons behandelen hoe wij elkaar behandelen anders was je gelijk dood
We werden een x opgesloten op school dat was echt grappig hahahaha tot ik werd ontvoerd door die Zayn toen hij wist dat Zayn achter mij aan zag vluchtte we naar het buitenland ik vroeg waarom hij me helpt en zich zelf in gevaar brengt hij houd ook van mij Nisrine ik voel het hij heeft het zelf gezegt en het zovaak laten zien
Al wat Latif wilde was mij beschermden koste wat het kost al koste het zijn eigen leven...... Wat het deed " zeg ik huilend
Nisrine knuffelt mij en troost mij

" Hij is dood Nisrine door mij ik heb nachtmerries over hem ik zie hem bijna overaal waar ik heen ga hij blijft zeggen dat het mijn schuld is wat ook zo is elke x zie ik hem voor mij met die schot wond door zijn hoofd het is zo eng Nisrine ik mis hem ik mis hem zo erg hij mocht niet dood gaan hij was zo jong ik hou fk veel van hem ik heb spijt Latif kom aub terug je hebt me veel te vroeg verlaten"zeg ik huilend

"Habiba je hebt zoveel meegemaakt Meskina" zegt Nisrine en wrijft over mijn Rug
Ik huil het uit op haar schouder terwel zij mij troost
Ineens hoor ik de deur open gaan

"zijn jullie al - ooh" ik veeg snel mijn tranen weg en zie Rayan hij kijkt ons een beetje ongemakkelijk aan

"GA weg!" zeg ik

"maar -"

"Zie je niet dat we bezig zijn weg ik ik sta op en wil de deur dicht doen

"maar Ik heb  Macdonalds gehaald!!" zegt hij gelijk verschijnt er een glimlach op mij gezicht ik  trek het eten uit zijn handen en ik ga naast Nisrine zitten en deel het eten met haar

"Ik had hier zo een zin in" zeg ik genietend Nisrine grinnikt ik merk dat ze iets wilt zeggen maar dan toch stil blijft

"Ik euhm het is ook van mij he" zegt Rayan
Ik kijk hem dodelijk aan

"Hier naast mij zit een stoel Rayan" zegt Nisrine glimlachend Rayan kijkt haar dromend aan maar hersteld zich snel

"Shokran" zegt hij en gaat naast Nisrine zitten

"Als het aan Souhailla lag had ze het eten gepakt en de deur voor me Neus dicht gedaan en alles zelf opgegeten want zij is een........ Bolle" zegt hij
Ik kijk hem met open mond aan

"BLEDDER" zeg ik en kijk hem vies aan Nisrine begint te lachen en Rayan steekt zijn tong naar mij uit waardoor ik moet lachen
Ik kijk naar Rayan die praat en lacht met Nisrine
Ik ruik liefde wedde gaat iets worden tussen hun 2
Ik weet het 100% zeker ze passen bij elkaar
Ik moet denken aan wat ik net allemaal heb vertelt
Ik wil er niet meer aan denken

...........