Hunkering

02: Honkbalteam

Geschreven op 2 september 2021

Hoofdstuk 2

Vince staat voor de ingang van een groot appartementencomplex, samen met zijn koffer, rugzak en een andere grotere sporttas. Hij zoekt op de bordjes naar de namen van zijn nieuwe huisgenoten, en tevens ook teamgenoten. Bij huisnummer zeven ziet hij "Maurice en Felix" staan. Vince drukt op de bel en hoort dat de intercom een aantal keren overgaat voordat één van de jongens opneemt. 'Hallo?' klinkt het. Vince steekt zijn hand op, '-Vince.' Meer hoeft hij niet te zeggen en de deur wordt al open gebuzzt.

Vince stapt naar binnen en gaat meteen richting de lift. Daar drukt hij op de knop en meteen gaan de deuren open. In de lift drukt hij op de knop van de 2e etage. Enkele seconden gaan voorbij voordat Vince de lift weer uit kan. Met al zijn spullen loopt hij door de gang heen, de nummers bij de deur tellend. Bij nummer zeven stopt hij met lopen en ziet dat de deur al op een kier staat. Hij wil aankloppen, maar de deur zwaait al open voordat hij de kans krijgt.

Voor hem staan twee blonde jongens die hem met een vriendelijke glimlach begroeten. 'Maurice,' stelt de linker zich voor en steekt zijn hand uit naar Vince. Vince schudt deze en neemt vervolgens het initiatief om de rechter de hand te schudden. 'Felix,' zegt hij en geeft Vince een stevige handdruk.

Maurice en Felix lopen de gang in, waardoor Vince achter hen aan kan lopen; het appartement in. Tevreden kijkt hij rond en luistert naar de uitleg die de jongens aan hem geven over apparatuur wat in de woning staat. Ze laten hem zien waar de gedeelde badkamer is, het toilet en zijn eigen slaapkamer. 'Vanavond, uurtje of negen, komt de rest van het team om kennis te maken,' vertelt Maurice. Vince knikt goedkeurend, '-gezellig. Dan ga ik nu uitpakken, als jullie het niet erg vinden.' Beide jongens snappen de hint die Vince geeft en verlaten zijn kamer.

Vince plaatst zijn koffer op zijn bed en maakt deze open. Op zijn gemak begint hij de kleding in de kast te leggen terwijl hij nadenkt over hoe hij het verder moet aanpakken met de spullen die nog bij de nieuwe woning van zijn vader staat. De belangrijkste dingen heeft hij nu wel meegenomen, maar er zijn nog een aantal dozen die verplaatst moeten worden. Vince haalt zijn telefoon uit zijn achterzak en belt zijn vader op.

'Pa?' vraagt Vince wanneer hij denkt te horen dat de telefoon wordt opgenomen. Echter, hij krijg het voicemail bericht te horen en besluit het in te spreken. 'Pap, met Vince. Ik bel om te vragen of jij misschien ergens aankomende week tijd hebt om de laatste dozen langs te brengen? Ik hoor het wel.' Vince hangt de telefoon op en gaat door met zijn spullen in ruimen.

* * *

Hiphop muziek dreunt door de boxen in het huis en de meeste jongens zitten met een biertje in hun hand. Vince is in gesprek met Karlis en Yannic, die beiden enthousiast vertellen over de wedstrijden van het afgelopen seizoen. Karlis heeft goede verhalen over de coach van het team, maar door de mimiek in Yannic's gezicht weet Vince niet goed in te schatten wat precies klopt en wat nu aangedikt is.

'Dus Vince,' roept Damian vanuit de andere hoek van de kamer, over de muziek heen. 'Hoe kijk je tegen het aankomende seizoen aan?' Waar een aantal jongens onderling in gesprek waren met elkaar, stopten zij nu ook met praten om te kunnen luisteren naar wat Vince te zeggen heeft. Vince kijkt Damian aan en geeft eerlijk antwoord. 'Ik heb er zin in, maar hoop wel dat jullie beter gaan presteren dan voorgaande jaren. Anders is het zonde van ieders tijd.'

Raoul, Olivier en Sam maken een fluitend geluid en trekken hun wenkbrauwen op. 'Laten we hopen dat jij je beste beentje voorzet en zo goed bent als dat wordt gezegd, anders is het zonde van onze tijd.' Olivier, of zoals de meesten hem noemen Ollie, kijkt Vince uitdagend uit. Aan de ene kant heeft Vince een punt, maar geen van de aanwezige jongens is van plan om hem zijn gelijk te geven.

'Scheelt dat het een teamsport is,' oppert Maurice, om te voorkomen dat onenigheid uitloopt tot ruzie doordat een aantal iets te veel bier op hebben dan goed voor hen is. De jongens vallen stil en knikken. Geen van hen die dom genoeg is om tegen hun aanvoerder in te gaan, zeker niet wanneer deze avond georganiseerd is om als team bij elkaar te komen en Vince te verwelkomen.

'Ik stel nog een nieuw rondje bierpong voor,' verbreekt Raoul de stilte en loopt meteen naar de koelkast om nog wat bier te pakken. De jongens beginnen met joelen, pakken de rode bekers en zetten het neer op de tafel. Raoul vult alle bekers terwijl Felix een pingpongballetje gaat halen. Vince neemt plaats aan de rechterkant van de tafel, waar hij samen met Ollie, Damian en Yannic een team vormt.

Vince mag als eerste gooien. Behendig gooit hij het balletje in een bekertje, waardoor Sam het glas moet leegdrinken. Dan is Sam zelf aan de beurt, maar raakt de rand van een beker waardoor het pingpongballetje eraf stuitert. Nu is Damian aan de beurt, maar om zich uit te sloven gooit hij met zijn verkeerde arm. Hierdoor gooit hij met een grote bocht over alle bekers heen en lachen de jongens hem uit.

Terwijl de mannen om de beurt gooien en af en toe een beker moeten leegdrinken, wordt er weinig gepraat. Hier en daar wordt nog een grap gemaakt als iemand naast gooit. Vince vermaakt zich prima, maar vraagt zich ook af hoe de groep tegen hem aankijkt als nieuweling. De indruk die hij krijgt, is dat het team een hechte band heeft waar je niet zomaar bij of tussen kan komen.

'Nog goede verhalen over je hometown?' vraagt Karlis dan aan Vince. De andere jongens luisteren maar gaan ondertussen door met het spel. Vince haalt zijn schouders op. 'Wat zou je willen weten,' vraagt hij terug. Vince pakt het pingpongballetje van Ollie aan en gaat goed voor de tafel staan. 'Nog een grietje daar moeten achterlaten?'

Hoewel Karlis het luchtig probeert te vragen, is het te merken dat iedereen zeer geïnteresseerd is over de verhalen die Vince te vertellen heeft over zijn veroveringen in Abbestadt. Vincent begint licht te grijnzen en haalt zijn schouders op. 'Dat wil jij wel weten he,' grapt Vince, '-zelf niet genoeg actie waardoor je de verhalen van een ander nodig hebt?'

Er klinkt luid gejoel en alle jongens, op Karlis na, lachen. Hij daarentegen kijkt geïrriteerd en schiet boze blikken naar zijn teamgenoten. Het gegrinnik valt snel stil en richten zich weer op het spel. Er zijn nog enkele bekertjes over, waardoor Vince en zijn groepje bijna kunnen winnen. 'Hier zijn wel echt goeie,' vertelt Raoul en trekt een goedkeurend gezicht.

'Vooral die Viviette,' beaamt Sam en een aantal beginnen te fluiten. 'Maar Lauren is ook niet verkeerd hoor,' vult Felix aan. Maurice knikt, '-maar die heeft het halve team gehad. Daar is ook vrij weinig aan.' Nu is het Yannic die zijn mening over hun vrouwelijke medestudenten wil geven. 'Als ik een top vijf van de lekkerste wijven zou moeten maken,' begint hij, '-dan zou ik op één Viviette zetten, want wat een geil ding is dat, op twee Josephine, daarna Lauren, Sophie en Eliza.'

Hier is Karlis het wel mee eens, maar Raoul heeft een hele andere mening. 'Hoe kun je nou Sophie zeggen man? Heb je de tieten van Esmay zeggen? Sowieso Esmay in plaats van die over het paard getilde Sophie.'

'Ik zou eerder Babet, dan Viviette, Aurelia, Sylvie en op vijf Lauren zeggen man,' zegt Maurice. 'Aurelia en Sylvie?' vraagt Karlis hoofdschuddend. 'Dat zijn zulke saaie mutsen, daar is toch niets aan.' Ollie trekt zijn wenkbrauwen op. 'Je weet wat ze zeggen hé Karlis, vaak zijn het de rustige het kinkiest.'

Geamuseerd luistert Vince naar de verschillende namen van de voor hem nog onbekende vrouwen. Het doet hem een beetje denken aan zijn vriendengroep in Abbestadt en hoe zij over de meiden van hun studie konden praten. Vince kan er wel om lachen maar voelt niet dezelfde behoefte om het hoogste woord te hebben over de vrouwen in zijn leven.

'Vince, ik zeg het jou,' zegt Ollie tegen hem. 'Jij gaat nog een plezier beleven hier met die meiden, hoop dat je genoeg connies bij je hebt.' 'En anders hebben we hier in het huis nog een voorraad,' roept Felix. Hij loopt richting een kast in de woonkamer en trekt de linker la open. Hij graait erin en haalt er een handvol condooms uit. 'Tada.'

Maurice ziet dat het bier bijna op is en dat een aantal van zijn teamgenoten nu wel genoeg hebben gedronken. Hij klapt in zijn handen om de aandacht bij Felix vandaan te halen en op hem te vestigen. 'Mannen, het is klaar voor vanavond. Morgen moeten we weer fris op het veld staan.'