ភាគ២៧ : ជុងហ្គុក? តើគេជានរណា?

Start from the beginning
                                        

"ហ៊ឹម!...ចាំយើងជូនឯងទៅចុះ"

"លោកនិយាយពិតមែនហ្ហេស?"ថេហ្យុងគ្រាន់ឮហើយ គេរំភើបចិត្តស្ទើរស្រក់ទឹកភ្នែកចុះទៅហើយ សំណាងរបស់គេណាស់ដែលបានមកជួបនឹងមនុស្សចិត្តល្អ យល់ព្រមជួយខ្លួនទាំងដែលពួកគេមិនដែលស្គាល់គ្នាពីមុនមកសោះ ។

"មែនហើយ!..."

"ហ្អឹកៗ!...ខ្ញុំអរគុណលោកណាស់ អរគុណខ្លាំងពិតមែន លោកជាមនុស្សសង្ហារហើយចិត្តល្អទៀត"រាងតូចភ្លេចខ្លួនស្រវាចាប់ដៃនាយសង្ហារមកកាន់ជាប់ ធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀត កំពុងជ្រួលច្របល់ចិត្តជាខ្លាំង ។

"ប៉ុន្តែតើឯងឈ្មោះអី? និយាយគ្នាយូរហើយ ខ្ញុំមិនទាន់ស្គាល់ឈ្មោះឯងទេ"បន្ទាប់ពីថេហ្យុងដកដៃចេញវិញ នាយកំលោះក៏ចោទសួរឡើង ទើបថេហ្យុងញញឹមតបវិញយ៉ាងស្រស់ ÷

"ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺ គីម ថេហ្យុង ចុះលោកវិញ?"

"វ៉ារ៉ាឆាណែល អាស៊ីដ្រា ជាឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ"

"អូហ៍!...ឈ្មោះវែង ថែមទាំងពិរោះទៀត"

/*ទឺត...ទឺត.../

សម្លេងទូរស័ព្ទរបស់វ៉ារ៉ាឆាណែល បានរោទ៍ឡើងកាត់ការសន្ទនាររបស់ពួកគេទាំងពីរ ទើបភ្លាមនោះ នាយកំលោះក៏លូកដៃចូលហោប៉ាវទាញទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួនចេញមកមើល ទើបដឹងថាជាលេខរបស់មិត្តនាយ នាយក៏ចុចទទួល ÷

"អាឡូជេហ៍!...មានការអីមែនទេ?"

(ឯងមកជួបយើងបន្ដិចបានទេ? យើងមានរឿងចង់ឲ្យឯងជួយ)

"ពេលនេះយើងនៅក្រៅ ជួបនៅឯណា?"

(កន្លែងប្រចាំ)

"អូខេ!...បន្ដិចទៀតយើងទៅដល់"បន្ទាប់ពីនិយាយទូរស័ព្ទរួច ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទក៏បានកាត់ផ្ដាច់ ឆាណែលដាក់ទូរស័ព្ទចូលក្នុងហោប៉ាវខ្លួនវិញ ទើបងាកទៅរកអ្នកអង្គុយទល់មុខ ។

"មានអីហ្ហេស?"ឆាណែលជ្រួញចិញ្ចើមរបៀបងឿងឆ្ងល់ ព្រោះថេហ្យុងអង្គុយមើលមុខគេភ្លឹះៗ ទើបនាយអត់ចម្លែកចិត្តមិនបាន ។

"មុននេះ លោកហៅឈ្មោះអ្នកក្នុងទូរស័ព្ទថាម៉េច?"ថេហ្យុងកំពុងឆ្ងល់ ចិត្តមួយកំពុងបន់សុំឲ្យជាមនុស្សតែម្នាក់ ព្រោះបើជាមនុស្សតែម្នាក់ គេកាន់តែសប្បាយចិត្តទ្វេរឡើងតែម្ដង ។

✨TAETAE ម្ចាស់បេះដូងបង✨ [Completed✨]Where stories live. Discover now