"ตาล..."
ผมได้ยินเสียงแว่วดังเข้าโสตประสาทผมในตอนเช้า ใครบังอาจมาขัดเวลานอนกุฟะเดี้ยวแมร่งตบกลิ้ง
"ตาล!จะตื่นไม่ตื่น"
ห่าเอ้ยยังอยู่อีกหรอวะผมนึกหงุดหงิดในใจ
"อืม..จะนอน"
ผมตอบงึมงำกลับไปโดยไม่แคร์สื่ออะไรกันที่นอน
ตื่นสายไม่ใช่เพราะขี้เกียจแต่อยากเก็บลายละเอียด
เวลาฝันเห็นเธอ ง้อวววว....เอามาจากไหนวะกุ
ผมคิดในใจก่อนจะรับรู้ได้ถึงอะไรแรงๆที่มาฟาดที่
กะบาลเอ้ยหัวตัวเอง
"ตื่นได้แล้ว>0< "
มอสตะโกนสุดเสียงใส่ผมทำให้ผมหมดความอดทน
ไม่นงไม่นอนมันแล้วว
"อย่าอยู่เลยมึง"
ผมพูดจบก็ฟาดหมอนเข้าลงที่หัวมอสอย่างแรง
นาทีแรกสะใจแต่พอผ่านไปสักพักผมเริ่มนั่งสำนึกผิด
เพราะเหมือนว่าแรงที่ผมฟาดใส่มันคงทำให้มอสเจ็บ
ไม่เบาเพราะตอนนี้มอสกำลังนั่งก้ม
หน้าลงไม่ยอมมองมาที่ผม กรรม...พึ่งจะหายโกธรไม่ถึงหนึ่งวันเลย เฮ้อ...ผมนี่มัน..
"มอส มอส กุขอโทษอย่าร้องเลยนะ"
ผมเรียกชื่อคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่มีสัญญาณ
ตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก คงต้องเปลี่ยนซิม
ใหม่ที่มีสัญญาณทุกที่แล้วล่ะ(ต้องการสื่อไรฟะ)
"เฮ้ย..ร้องไห้จริงๆหรอทำไมขี้แงอย่างนี้ล่ะ "
ผมแกล้งพูดต่อแต่มอสก็ยังเงียบเหมือนเดิม
ผมค่อยๆเลื่อนหน้าลงเข้าไปดูมอสใกล้ๆ
"มอ.."
ตุ้บ!!
มอสฟาดหมอนใส่ผมที่กำลังเผลออย่างเต็มแรงเกิด
YOU ARE READING
ไม่ขอเป็นแค่เพื่อนนะ(yaoi) (จบแล้ว)
Random..... ตาล...... ผมหลงรักเพื่อนตัวเองที่เรียนอยู่ต่างห้อง มานานละแล้วผมจะเอามันทำเมียให้ได้ด้วย .... มอส...... ตาลเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผม เขาชอบแสดงอาการหวงผมออกนอกหน้านอกตาจนผมสงสัยว่าเขาเริ่มจะคิดไม่ซื่อกับผมแล้ว
