Ο ήλιος και η σκιά του

~Chapter 3~Η προσφορά

Στεκόταν κάποια μέτρα μπροστά μου με το χέρι του να παράγει μια μπάλα με ένα ζεστό φως σαν φωτάκι νυχτός.

Σολ: οι επικοινωνίες ήταν εύκολες να μπλοκαριστούν, πιο εύκολες από οτι περίμενα...

Με κοίταξε εξεταστικά και ξεφύσηξε. Χτύπησε τις παλάμες του και τα φώτα του γραφείου άνοιξαν. Με πλησίασε και στάθηκε τρία μέτρα μπροστά μου.

Σολ: δεν θα μου επιτεθείς για να προσπαθήσεις να το σκάσεις;

Δεν απάντησα απλά κοίταξα κάτω αλλού.

Σολ: δεν φαίνεσαι για κοπέλα από εδώ........ από το σχίσμα δεν είσαι;

Τον κοίταξα με έκπληξη, πως το κατάλαβε; Χαμογέλασε αγχνά.

Σολ: άσε με να μαντέψω, έχεις καταγωγή από μάγους δυνατής σκοτεινής μαγείας αλλά δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις

Έμπερ: μα πως;.....

Σολ: καταλαβαίνεις πολλά για τον άλλον από το όπλο που κρατάει και τον τρόπο που το χρησιμοποιεί

Με πλησίασε και με κοίταξε στα μάτια.

Σολ: δεν θα καλέσω την αστυνομία ακόμα αρκεί να κάτσεις κάτω και να μου πεις γιατί ήθελες να με κλέψεις και το όνομα σου

Δεν ξέρω γιάτι αλλά νομίζω πως αυτή είναι η καλύτερη επιλογή. Δεν μπορώ ούτε να το σκάσω κάπως, ούτε να του επιτεθώ είναι πολύ δυνατός.

Έκανα ένα μικρό θετικό νεύμα.

....

Κάθησα σε μια καρέκλα από αυτές που είχε στο γραφείο του. Εκείνος ήρθε και στάθηκε πίσω από το γραφείο κοντά στην καρέκλα την μεγάλη.

Σολ: άσε κάτω το όπλο σου, καταλαβαίνω ότι σου παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας αλλά δεν το χρειάζεσαι δεν θα σου επιτεθώ

Τον κοίταξα στα μάτια εξεταστικά. Είχε ένα αγχνό γλυκό χαμόγελο. Φαινόταν πολύ ευγενικός και δίκαιος άνθρωπος αλλά και πολύ έξυπνος.

Σολ: ορκίζομαι στο φως

Άπλωσε το χέρι του και ζωγράφισε στον αέρα ένα φωτεινό χρυσό ρούνο. Ήταν ο ρούνος του όρκου, αν παράβαινε τον όρκο του κάτι θα συνέβαινε. Δεν ξέρω τι, κανείς δεν μου δίδαξε για αυτά τα πράγματα ποτέ. Ότι είχα μάθει ήταν από διάφορα προγράμματα στην τηλεόραση που έβλεπα σπανίως όταν ο πατέρας έλειπε από το στέκι. Δεν ήθελε να ασχολούμαι με αυτά, ήταν φωτεινά πράγματα και τα απεχθανόταν.

Σολ: τώρα με εμπιστεύεσαι;

Τον κοίταζα στα μάτια εξεταστικά πάλι. Σαν να κοιτάζω μέσα στην ψυχή του. Ίσως να πρέπει να τον εμπιστευτώ, αυτό σκέφτηκα και άφησα το όπλο μου στο πάτωμα.