រឿ អ្នកបម្រើ

រឿងអ្នកបម្រើ💔

រាងក្រាស់អង្គុយមើលបន្ទប់ខ្លួនឯងមួយស្របក់ស្រាប់តែនឹកឃើញមុខមនុស្សម្នាក់ដោយមិនដឹងខ្លួន

<យើងកើតឆ្កួតអីនឹងមិចក៏នឹកឃើញនាងទៅវិញ>ថេស៍ ស្ដីបន្ទោសខ្លួនឯងដែលនៅសុខៗស្រាប់តែនឹកឃើញមុខអ្នកអ្នកទើបតែចេញទៅអម្បាញ់មិញ

<ឬមួយក៏....យើង....ហើយ!!!អត់ទេៗមិនអាចទេយ៉ាងណាក៏មិនអាចដែរ>ថេស៍ ប្រយាប់បណ្ដេញគំនិតដែលខ្លួនឯងបានគិតហើយក៏យកកន្សែងចូលបន្ទប់ទឹកបាត់

_Skip~~តុអាហារ
ក្រុមគ្រួសាររបស់ថេស៍កំពុងញាំបាយជុំគ្នានោយាយពីនេះនិយាយពីនោះតាមរបៀបគ្រួសារដែលមិនដែរបានញាំបាយជុំគ្នាបែបនេះពីមុនមក

<ថេស៍ ប៉ាចង់ឲ្យកូនចាប់ផ្ដើមការងារនៅថ្ងៃស្អែកនេះតែម្ដងកូនគិតយ៉ាងមិច?>លោកដេស៍
<នេះប៉ាមិនគិតចង់ឲ្យខ្ញុំបានសម្រាកខ្លះទេអី មកពីបរទេសភ្លាមគិតចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើការភ្លាមមែនទេ>ថេស៍ ឆ្លើយតបទៅអ្នកជាឪពុកទាំងមុខក្រញូវ

<មកពីយើងមិនចង់ខាត់ពេលទៀតទេពេលវេលាសម្រាកឯងវាគ្រប់គ្រាន់ហើយ>លោកដេស៍ រងតឹងសរសៃករបន្តិច

<ប៉ាគ្រប់គ្រង់ជីវិតខ្ញុំស្ទើពេញមួយជីវិតទៅហើយប៉ាចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអីក៏ធ្វើទៅខ្ញុំព្រមគ្រប់យ៉ាងព្រោះជិវិតខ្ញុំប៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រង់មិនមែនខ្ញុំទេ>ថេស៍ ទម្លាក់ស្លាបពា្រចុះហើយក្រោឈរស្រែកខ្លខ្លាំងៗរួចក៏រត់ឡើងទៅខាងលើបាត់

<អាកូនចង្រៃ!!! យើងធ្វើនេះចង់ឲ្យឯងល្អតែឯងបែជាគិតថាយើងគ្រប់គ្រងជីវិតឯងទៅវិញ>លោកដេស៍ស្រែកជេររាងក្រាស់ខ្លាំងទាំងកម្រោល

<បង~~បានហើយបងបណ្ដោយកូនទៅសិនទៅណា>អ្នកស្រីខតនី យកដៃទៅអង្អែលស្មាររបស់ប្ដីជាករលួងលោម

<អូនចង់ឲ្យបងបណ្ដោយវាដល់ណាទៀត>លោកដេស៍ ងាកសួរមកប្រពន្ធ
<ណា បងណា ចាំឲ្យគេពេញចិត្តនឹងចូលធ្វើការពេលណាចាំឲ្យគេធ្វើទៅណាពេលនេះបណ្ដោយគេសិនទៅណា>អ្នកស្រីខតនី ប្រឹងនិយាយលួងលោមអ្នកជាប្ដីឲ្យចិត្តទន់

លោកដេស៍មិនមាត់ក្រវាសដៃប្រពន្ធរួចឡើងទៅខាងលើ
<ហ្វីយ៉ាឯងឆាប់ទៅមើលថែថេស៍យ៉ុងទៅតួរនាទីនេះយើងប្រគល់ឲ្យឯងហើយមួយទៀតឯងត្រូវតែធ្វើឲ្យកូនយើងព្រមចូលធ្វើការក្នុងរយៈពេលមួយអាទិត្យបើមិនចឹងទេឯងអត់ការងារធ្វើហើយ>អ្នកស្រីខតនី ប្រញាប់ឡើងទៅតាមប្ដីក្រែងលោមានរឿងទៀត