Παγιδευμένοι [Editing]

🏅 50ο Κεφάλαιο

Έπιανε τα μακριά μαλλιά της. Πόσο της είχαν λείψει.

Κοίταζε τα γαλάζια μάτια της. Είχε συνηθίσει να βλέπει τα καστανά του Άρον.

Τα χείλη, τη μύτη, τα φρύδια της.

Και πάνω από όλα? Τη φωνή της.

"Ένα δύο... Καλησπέρα. Με λένε Ashley Williams. Αααα!"

"Θα βγεις? Θέλω να ετοιμαστώ για την προπόνηση" φώναξε από έξω η Λία.

"Ναι, ναι έρχομαι! Αχ τι ωραία που ακούγομαι" χάρηκε, όταν γύρισε ξανά στον καθρέφτη και είδε το ίδιο μήνυμα με τον Άρον.

Και οι δύο ντύθηκαν για την προπόνηση.

Αυτή τη φορά και μετά από μήνες, το αθλητικό μπουστάκι το φόρεσε η Άσλευ και το μαγιό ο Άρον.

"Θέλω να μου πεις τα πάντα" τον κοίταξε ο Έρικ με νόημα.

"Είχες καταλάβει ε?" οι ματιές τους ενωμένες.

Ο Έρικ ξεφύσηξε.

"Πώς γίνεται ρε?"

"Δεν έχω ιδέα. Απλά αλλάξαμε..." είπε ο Άρον και βγήκαν από το δωμάτιο.

"Τα κορίτσια?" ρώτησε η Άσλευ τη Λία.

"Θα τις βρούμε στο πρωινό" έφυγαν από το δωμάτιο, με κατεύθυνση το εστιατόριο.

Μπήκαν μέσα και αμέσως εντόπισε τον Άρον στον μπουφέ.

Τον αληθινό Άρον.

Ο Έρικ που την είδε να τους κοιτάζει από μακριά, σκούντηξε το κολλητό του.

Ο Άρον με ένα πιάτο στο χέρι, γύρισε και την κοίταξε.

Η απόσταση ήταν περίπου δέκα μέτρα αφού εκείνη μόλις είχε μπει.

Τα καστανά του μάτια να ενώνονται με τα δικά της γαλάζια.

Ο χρόνος να έχει παγώσει.

Σκέψεις και συναισθήματα να περνάνε και από τους δύο.

Οι χτύποι της καρδιάς τους να πηγαίνουν γρηγορότερα.

Η Άσλευ έκανε ένα βήμα μπροστά και ο Άρον έκανε κι εκείνος.