the GIRL who can't be MOVE

chapter 13

Chapter 13

His POV

Red

[point of view]

Nahatid ko na nga pala si ms.pokerface ‘ she's incredible sa lahat ng babaeng nameet ko sya ang kakaiba pano ba naman kasi ang cold ng eyes nya pagtinitignan mo yung mga mata nya para kang nasa north pole ' creepy =____= pero hindi mawala wala sa isip ko yung mukha nya ' for the nth time she caught my attention again.

the way she talk it feels like may nabuong missing piece sa buhay ko i know its corny but somehow i cant handle this happiness ' but suddenly when she called me ERICK i feel shuttered

its been a long time since someone call me Erick. Ayaw ko nang tinatawag ako sa nickname ko na yon kasi whenever someone's call me with that hindi ko maiwasang maalala yung taong madalas tumawag sakin nyan noon‘ and that was the reason siguro kung bakit natahimik ako kanina ng tinawag ako ni Reil na erick .I just cant stop remembering her .the pain and the blame its returning it again.

i halt the car in the dim part of the road ' i just want to feel refresh masyadong occupied yung utak ko sa kakaisip sakanya. sinubsob ko yung ulo ko sa manebala ‘ I feel so exhausted bumabalik na naman yung memories na kala ko nakalimutan ko na hindi pa pala .

*flashback*

“Erick !!!!!!!!!!!! Erick !!!!!!!!!!!” lumingon ako para tingnan kung sino yung tumawag sakin sya lang pala. Huminto ako sa paglalakad halatang pagod sya sa kakatakbo .

“oh bakit ?” nakita ko yung nangingilid nyang luha' nagulat akong niyakap nya ako ng sobrang higpit

“*sniff* promise me one thing Erick *sniff*” i feel the pain in her voice ' lagi na lang sya ganito hindi ko na makita sakanya yung dating sya since that day happen

“bakit ka umiiyak ? may umaway ba ulit sayo ? sino sila ' susuntukin ko” im very overprotective to her because she's my first love the girl i want to be with her someday . seeing her in pain that was my weakness kaya kahit ano gagawin ko makita ko lang ulit syang ngumiti

Umiling lang sya sakin “*sniff* erick im just too tired ' lahat na lang ng mahal ko iniiwan ako *sniff* hindi ba nila ako naiintindihan ? *sniff* ikaw hanggang kelan mo ako maiintindihan ? *sniff* erick iiwan mo rin ba ako ? *sniff*please Erick don’t leave me please im begging you *sniff*” 

“tss ' panu kita iiwan eh ang higpit higpit nga ng yakap mo sakit oh ' grabe natutusok na ko ng mga buto mo aw." nagkunwari akong natutusok ako ng mga buto nya tapos hinampas nya ko.

"anu ba naman yan *sniff* wag ka nga magjoke *sniff*"

"hahaha 'ano ka ba kahit hindi na ako magpromise sayo hinding hindi kita iiwan” ginulo ko yung buhok nya “hindi dapat iniiwan ng bestfriend nya yung makulit nyang bestfriend baka kasi ipagpalit sya neto sa iba mahirap na nu ang hirap kaya makahanap ng bubugyog na tulad mo hahahaha kaya wag kana umiyak nagiging bubuyog ka na naman eh ^____^”

“talaga ? ^_____^” tapos hinug nya ulit ako ng napakahigpit ‘ tinanggal nya yung pagkakayakap nya sakin tapos tinaas nya yung pinky finger nya at nagsign ng pinky promise. Isip bata talaga hahaha “promise me butiki”

“yah ‘ I will promise you  ^__^” tapos nagpinky promise kami sa isa’t isa.

*end of flashback*

But at the end i broke are promise iniwan ko din sya kahit hindi ko gustong gawin yun ‘ after graduation in elementary nagmigrate kami in US tandang tanda ko pa bago kami umalis nun sinaktan ko sya i said 'hindi nya na ako bestfriend kasi i cant stand her attitude anymore hindi na sya yung dating bestfriend ko she's change' kahit masakit ginawa ko yun kasi ayaw ko na kapag nagpromise ulit ako sakanya alam kong bibiguin ko ulit sya ' pero that was my biggest mistake sana hindi ko na lang pala yun sinabi sakanya kasi nung araw na rin yon kasabay ng pagpunta ko sa US nawala na rin yung SYA ' im too late very too late.