•Külkedisi ek-1•
" Defne giriyorum güzelim? " Elimde kahvaltı sehpası yatak odamızın önünde Defne' den bir ses bekledim ama nafile evlendikten sonra yüzünü görmez olmuştum. Sevgiliyken daha çok görüyordum sevgilimi Şimdi aynı evin içinde karı- koca olmuşken eskisinden daha çok yanlızdım bu evde.
Bir elinde kahvaltı sehpası varken sağ elini kapı kuluna attım.
" Aşkım bak sana kahvaltı getirdim." Dedim ayna komedinin üstüne kahvaltı sehpasını koyarken. Yüzüne bakmaya cesaret edemiyordum.
Belki bugün benimle konuşurdu, belki başını kaldırır yüzüme bakardı kim bilir?
Arkamı döndüm bir umutla, ama dün akşamki getirdim yemek öyle duruyordu zeminde hemen yanında da Defne, başını yatağa yaslanmış bacaklarını kendine çekmiş kolları ile bacaklarını kendine sahiplenmiş öylece boşluğa bakıyordu.
Çömeldim bir tık uzağına ve gülümsedim laf olsun diye.
"Ama bebeğim hiç birşey yememişşin ne olacak bu böyle nereye kadar sürecek bu halin?"
Yutkundu.
Ben öyle yüzüne bakarken boynumu eğildim sağ doğru yavru kedi bakışlarımla yüzüne bakmaya çalışıyordum.
Gözleri kızarmış öylece boşluğa bakarken bir kez daha yutkundu.
" Hı anladım bu da işe yaramadı peki, oysa da ki kızlar bu başkasıma dayanamaz." Dedim bir hareketlilik olur diye ama cıks olmadı.
" O zaman ben sana yemek yediririm " dedim kendi kendime çünkü yatak odamızda benden başka konuşan yoktu kişi de yoktu hatta.
Bir milim uzandım çorba kasesinin yanında duran kaşığı almak için:
Bir hareketlilik oldu kolumun üstünde bir el hissettim Defne elini kolumun üstüne koymuştu ilk önce kolumun üstündeki ele uzun uzun baktım. Kalbim hızlanmıştı.
Yavaşça başımı kaldırdım elimin üstündeki elle bakışmayı kesmem gerekiyordu çünkü gülümsedim.
" Defne..." İçimde herşeye rağmen bir umut kırıntısı belirdi. Defne bana dokundu o günden sonra birşey yaptı bir hareketlilik gösterdi bana karşı.
Yüzü bana dönük değilse de hala koluma bakıyordu başını koluma doğru eğildi ağızını açtı.
Ve... Isırdı.
" Ah!!!! Kızım ne yapıyorsun!" Dediğimde çöp poşeti gibi kolumu fırlattı bana doğru ben bunu beklemiyorken onsuzluk ve hüsran olan umutlarım canımı yakıyordu artık.
Gözlerim doldu kendiliğinden. Ben ona bakarken yine bir umut derken gerisi geriye başını yastığa dayadı ve sağ doğru boş bakışlarıyla bakmaya devam etti.
