Σε θελω δικό μου.

Part 27

"Ντιν ντον"
Το κουδούνι με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Ο Άρης αναστέναξε αλλα έφερε πιο κοντα το πρωσοπο του στο δικό μου.
Ποςο όμορφος ειναι απο κοντα.Αυτα τα ματια.
"Δεν τελιωσαμε εμείς."
Η καρδιά μου σταμάτησε.
Άρχισε να προχωράει προς την πόρτα.
"Ελα ρε Δάφνη τι θες;"
"Καλα ξεχάσεις οτι μένω και εγω εδω για τωρα;"
Μπήκε μέσα με εκατό σακούλες απο διάφορα γνωστά καταστήματα ρούχων.
"Μα καλα γιατι δεν είπες στον Κωνσταντίνο να σε βοηθήσει"
"Ναι θα βάζαμε τον άνθρωπο να μας τα κουβαλάει."
"Αυτή ειναι η δουλειά του."
"Οχι δεν ειναι"
Ο Αρης αναςτεναξε "Δωστα μου"είπε και της τα πήρε απο τα χερια.
Μετα ομως η Δάφνη με είδε.
"Μαρίνα;"
Ήρθε και με αγκάλιασε.Σαστισα.
"Χίλια συγνωμη που δεν σε είδα.Ειμαι λιγο τυφλή."
"Και χαζή..."πρόσθεσε ο Άρης χαμηλωφονα.
Η Δάφνη απλα του έριξε ενα δολοφονικο βλέμμα.
Μετα με ξανακοιταξε.Και χαμογέλασε.
"Ποσο χαίρομαι που εισαι εδω!Εφυγες λιγο απότομα την προηγούμενη φορά"
"Ναι σχετικά με αυτο...συγνωμη"είπα κατεβάζοντας το κεφάλι.
"Οχι βρε χαζό!Μην στεναχωριέσαι απλα δεν πρόλαβαμε να γνωριστούμε.Αλλα μην ανυσιχεις ήρθες την κατάλληλη στιγμή!Πηρα κατι τελεια ρούχα και θελω την γνώμη σου."
"Θα ηθελα παρα πολυ να μείνω αλλα έχω ραντεβού."τωρα μπορουσα να το πω ελεύθερα μιας και ο Άρης ηταν μάλλον στο δωματιο της Δάφνης για να αφησει τα ρούχα της.
"Ακόμα πιο τελεια!Θα σου δώσω κατι να φορέσεις και θα σε βαψω!"
"Ε-Ε"
"Παμε!"είπε και με τράβηξε απο το χέρι.
Μπήκαμε μέσα σε ενα μεγάλο δωματιο.Για να μην πολυλογώ ηταν ΥΠΕΡΟΧΟ!
Τεράστιο με την πιο ομορφη θέα.
Μετα με τράβηξε σε ενα πιο μικρό δωμάτιακι με κλειστά τα φώτα.
Μεχρι που τα άνοιξε.Αυτο δεν ηταν δωματιο.Ηταν η γκαρνταρόμπα της.Ρουχα,Παπούτσια,Κοσμήματα.Τα παντα ολα!
"Δάφνη τι ειναι ολα αυτα;"
"Αυτα;Σιγα καλέ τα πράγματα.Γιαυτο πηγα για μια ανανέωση."είπε και μου έδειξε τις τσάντες.
"Εισαι ετοιμη για μια θεϊκή εμφάνιση;"
"Ναι"
Μόλις απάντησα εκείνη άρχισε να κανει τα μαγικά της.Αφερθηκα τελείως στα χερια της.
Μετα απο 2 ώρες ήμουν ετοιμη.
"Κοιτά στο καθρέφτη"
Άνοιξα τα ματια μου και αυτή που αντίκρισα δεν ήμουν εγω ηταν μια ομορφη γυναίκα.
"Δάφνη εισαι υπέροχη."είπα και την αγκαλιασα.
"Δεν ξερεις ποσο χαίρομαι που σου αρέσει"
"Δεν μου αρέσει απλα το ΛΑΤΡΕΥΩ!"
"Φορα τωρα αυτο γρήγορα γρήγορα θα αργήσεις"είπε και μου έδωσε ενα φόρεμα.
"Ενταξει"
Μετα οταν το φόρεσα ηταν υπέροχο αλλα οχι για ενα κοριτσι σαν εμένα.
"Καλα εισαι κουκλαρα"
"Δεν μου παει"
"Εισαι καλα παιδί μου αυτο το φόρεμα φτιάχτηκε για εσένα!"
"Χίλια ευχαριστω Δάφνη"
"Τίποτα άντε πήγενε τωρα θα αργήσεις."
Την ώρα που κατέβαινα τα σκαλιά ειδα τον Άρη να βλέπει τηλεόραση.
Μετα με κοίταξε.
Νομιζω οτι ειχε σαστισει.Μαλλον δεν θα του άρεσα καθολου.
Σηκώθηκε και ήρθε μπροστα στα σκαλιά.
Ενιωθα σαν την πριγκίπισσα που την περίμενε ο πρίγκιπας της.
Μετα ομως σκληρηνε η έκφραση του προσώπου του.
"Που πας;"
"Εκει που σου είπα"
"Ωραια θα σε παω εγω"
"Δεν χρειάζετε Άρη."
"Σκέφτεσε να πας με τα πόδια;"
Τότε το θυμήθηκα δεν είχα αυτοκίνητο.Γαμωτο!
"Καλα..."είπα ηττημένη.
Είπε και βγήκε εξω μπήκαμε στο αυτοκίνητο του το οποίο μύριζε το υπέροχο άρωμα του.Ζαλιστηκα.
Κρατούσα το κινητό μου στο GPS γιατι δεν ηθελα να χαθουμε και είχα κρατήσει την διεύθυνση μου μου ειχε δώσει ο Γρηγόρης τότε καταλαβα πως πηγεναμε απο λαθος δρόμο.
"Άρης δεν ειναι απο εδω ο σωστός ο δρόμος"
"Ποιος είπε οτι σε παω σε αυτόν;"

Σας άρεσε;Σχολιάστε!Ψηφιςτε!Στην φωτογραφία η Δάφνη!