Si Arturo (SLOW UPDATE)

Chapter1

This is my First Story.... hope YOu like it!

Comment!

Chapter 1

September 1999

Ako si Vanessa. at mahal na mahal ko si Arturo. Mahal na mahal na mahal. Lahat gagawin ko para sa kanya. Kahit pa ang ibig sabihin nito mawala ako sa buhay ng lalakeng pinakamamahal ko.

"Vanessa, nakita mo ba si Monique?"tanong ni Arturo sa akin.

"Oo. Pumunta sila ni Canor sa kamalig. Bakit?" balik tanong ko naman sa kanya.

"Gusto ko kasing siyang makita eh. Pero bakit sila magkasama ni Canor?" mapaghinalang tanong naman ni Arturo.

Ang alam ni Arturo ay gusto ko si Canor. Pero isa iyong malaking kasinungalingan. Gusto ko lang naman mapagtakpan ang lihim na damdamin ko para sa binata. Magkababata kaming apat, si Monique, Canor, Arturo at ako. Pero mas close kami ni Arturo. Best friend ang turing niya sa akin pero higit pa sa pagiging kaibigan ang damdamin ko para kay Arturo. Ang masakit ay si Monique ang gusto ni Aturo, at tila ganoon din si Canor. Nasa huling taon na kami ng high school. At sa totoo lang masaya ako, sapagkat ilang buwan na lang ang bibilangin ay hindi ko na parating makikita kung pa kung paano tingnan ni Arturo si Monique.

"Aba malay ko. Ano ba ginagawa ng mga pumupunta sa kamalig?" wala sa loob na sagot ko kay Vanessa.

Ang kamalig ay kilalang pugad ng magkasintahan sa kanilang barangay. Ito ay isang abandinadong warehouse ng pinakamayamang pamilyang intsik sa lugar nila. Malas daw kasi ang lugar na iyon para sa negosyo kaya hindi na ginagamit. Ang mga magkasintahan ay ginawa itong "pugad ng pag-ibig" ayon na rin sa mga nakakatandang nakakakita ng mga naghahalikan doon.

"Tara sundan natin sila!" mabilis na sagot sa akin ni Arturo.

"Huh? Sigurado ka ba diyan Arturo?"balik tanong ko naman sa kanya.

"Oo. Halika na bilis!" at tumakbo na si Arturo sa direksyon papuntang kamalig.

Wala na lang akong nagawa kundi sundan ang binata. Gusto ko rin naman malaman kung ano ang ginagawa nila Monique doon. Nang pinuntahan ko kasi si Monique sa bahay nila ay nandoon si Canor sa labas ng bahay nila, at doon sila naguusap.

"Tara Monique sakamalig?" ang turan ni Canor.

"Sige. Teka lang, magpapaalam lang ako kay Mama."ang sagot naman ni Monique.

Nagtaka ako pero hindi ko pinaramdam ang aking presensiya sa dalawa. Napapansin ko din ang kakaibang closeness nilang dalawa. Alam ko, dahil ako ang pinakamalapit kay Monique sa amin. Wala rin itong sinasabing nagugustuhan nitong binata. Sa aking pag muni-muni ay hindi ko napansing naklayo na pala ang dalawa at siya naman pag dating ni Arturo. 

Ang daan papuntang kamalig ay sa dulo pa ng sementadong kalsada. Malayo-layo rin, dahil hindi na sementado ang daan papunta sa palayan doon. Pero dahil taga bukid sila, sanay silang maglakad ng medyo malayo kahit pa mainit ang araw. Salamat na rin at presko ang hangin. Isang natural na senaryo sa bukid. Marami silang nadaan mga magbubukid ang iba roon ay kinawayan at tinawag pa sila ng mga nagpapastol ng kalabaw. 

Nang makarating sila sa nakapadlock na yerong gate sa harap ng kamalig o warehouse, kumaliwa si Arturo. Meron nakausling yero doon na nakasabit ,dahan-dahan tinulak ito ni Arturo at sinenyasan siyang pumasok. Pagkatapos ay hinintay niyang makapasok si Arturo at dahan dahan nitong sinara ang yerong gate. Maluwag ang sementadong paligid sa labas ng kamalig. 

"Pssst!" tawag sa akin ni Arturo. Alam niyang hindi nito kabisado ang loob ng kamalig dahil wala pa itong nadadalang babae doon kasi wala pa naman itong nagiging nobya. Dumiretso ito sa pintuan ng warehouse, nakapadlock din kasi ang malaking sliding gate ng mismong warehouse o  kamalig.  Itinulak nito ang pintuan at bumukas ito ng kusa. halatang may taong nakakalabas-pasok doon, naglabas si Arturo ng maliit na flash light at inilawan ang loob ng kamalig. Napakataas ng kisame ng kamalig, punong puno rin ito ng sapot. Sa loob nito ay mapapansin ang masinop ng pagkakaayos ng mga patong patong na matataas na plywood sa kanan at mga malalaking plastik na itim sa kaliwa na di niya matukoy kung ano ang nasa loob, sa bandang itaas ng mga plastik ay tila mayroong maliit na mga bintana at mayrong isang bintana na tila may nakasinding kandila sa loob dahil sa ilaw nito. Pumunta si Arturo sa direksyon ng plywood saka ko siya sinundan. Kaliwa, kanan, diretso ang kanilang ginawang paghahanap sa mga pagitan ng patong patong na plywood. Iniilawan gamit ang maliit na flash light ang kanilang daan.  Sa aking pagkainip ay hinila ko na ang braso ni Arturo, kinuha ang flash light at tinahak ang daan papunta sa mga naglalakihang patong patong na itim na mga plastik. Nasanay na ang mga mata ko sa dilim.

'Napaka alikabok ng lugar, bakit kaya dito naisipan ng mga magkasintahn mag date?' tanong ko sa sarili.

Dire-diretso ako, hila hila ko pa rin ang braso ni Arturo. Nagtangka ito kumawala at hindi ko na pinigilan. Sumusunod na lamang siya sa akin. May nakita akong isang puting pintuan. Dahan dahan ko itong itinulak at mayroon akong nakitang sira sirang kama sa bandang kanan. At medyo may kataasang bakal na hagdan naman sa kaliwa. Napansin kong meron munting liwanag galing sa kandila sa taas. sinenyasan ko si Arturo na tangalin ang tsinelas nito, habang tinatanggal ko ang aking tsinelas. Pagkatapos ay dahan dahan namin inakyat ang hagdan.

Habang papaakyat kami ay humawak si Arturo sa aking balakang. Nakaramdam ako ng init at kilig. Gusto ko sana hawakan ang kamay nito ngunit pinigil ko ang aking sarili.  Dahan dahan silang umakyat. Nauna akong makaakyat.  Gamit ang maliit na flash light inilawan niya ang lugar napansin ko ang maliit na hallway. May mga kwartong walang pintuan. Nasa ikalawang kwarto ang kandila na nakasindi. Nakaramdam ako ng takot. Kung ano anong sinaryo ang aking naisip. Paano na lang kung may masamang tao ang nandoon at sila ay patayin o kaya mga multo at mga adik na nagdrodroga. kinalabit ako ni Arturo at sinenyasang magpatuloy sa paglalakad. Naglakad ako ulit at sumunod naman siya sa akin. Sa aking takot na nararamdaman ay hindi ko na pinansin ang itsura ng lugar at nagpatuloy sa kwarto na may nakasinding kandila.

Pag-abot ko sa may bandang pintuan, ang eksena aking nakita ay hindi ko sukat akalain na labis na makakabigla sa akin. Naramdaman ko si Arturo sa aking likuran. Naramdaman ko din ang pag kabigla nito. Hinawakan ko ang braso ni Aruro saka ko siya sinulyapan. Napansin ko ang kislap ng luha nito na sunod sunod na pag agos ng mga luha habang nakatingin sa dalawang taong di alintana ang mundo.

Muli kong ibinalik ang tingin Kay Canor at Monique. Parehas silang walang saplot sa katawan. Nakahiga sa sahig si Monique habang si Canor ay nasa pagitan ng dalawa hita nito, kumikiyod-kiyod. Parehas na nakapikit at nilalasap ang ritwal ng pag ibig na para sa akin ay para lamang sa mag-asawa.