geest van het daven huis

(1821)
Het is een kille december nacht, klokslag 12 uur en de vader van het gezin daven, hendrik daven zit in de woonkamer zijn boek te lezen toen hij plots een geluid hoort uit de keuken, hij zegt tegen zichzelf: die verdomde ratten zijn weer bezig, en loopt gwapend met een bezem de keuken in. Hij kijkt rond maar er is geen rat in zich. Maar opeens ziet hij een lichtje uit de oven komen, hij loopt rustig naar de oven toe want het is vast een kooltje dat nog brand, ik zal de kok hier morgen nog op aanspreken mompelt hij in zichzelf. Hij staat voor de oven en gluurt in de oven om te kijken wat zorgt voor het licht. Hij kijkt naar het licht en het word feller en feller en feller en feller, en met een gigantische knal in zn hoofd valt hij op de grond.

(De volgende ochtend)
Mevrouw daven word wakker en ziet kijkt naar haar man, ze tikt hem aan om hem wakker te maken maar hij voelt koud en mager. Ze tikt nog een keer maar er komt geen reactie, dus ze pakt zijn schouder en draait hem om, ze schreeuwt het uit want haar man is verminkt, zijn oogbollen verdwenen, bloed stroom uit zn neus en mond, ze gilt zohard ze kan tot haar geschreeuw gestopt word wanneer het schild en zwaarden boven het bed op haar afgelanceerd worden, 1 zwaard raakt haar in het oog, de ander raakt haar maag, het schild valt op de zwaarden en doorboren haar lichaam en het bed. De kinderen hoorde het geschreeuw en staan voor de deur van hun ouders hun kamer, ze zien een schilderij van hun ouders op de gang hangen, waar de vader niet meer opstaat, en opeens kokt er een geest door de muur, arthur, 1 van de 2 kinderen heeft niet door dat zijn voet zit vastgebonden met een touw, het touw vliegt omhoog en arthur hangt een meter van de grond onderste boven, hij huilt een roept naar zn moeder, als opeens de geest het figuur van zijn moeder aanneemt, de geest pakt een zwaard van de muur en loopt naar arthur, de geest steekt arthur 20x van de benen tot de buik tot het hoofd, het bloed vloeit over de grond, het 2e kind, cornelis was naar beneden gevlucht en de tuin ingerend, alleen in de tuin is een heel groot dolhof opgestegen uit de grond, uit raadloosheid rent hij het dolhof in, hij zoekt zijn weg en denkt een uitgang gevonden te hebben, ja hij is er bijna, hij is bijna weg, als opeens de geest de vorm van zn broertje aanneemt en naast hem staat, cornelis is opgelucht, maar uit het niets trekt zijn broetje een zwaard en steekt het in zijn keel, cornelis probeerd nog iets te zeggen maar het lukt niet door het bloed dat zijn keel vult, de geest kijkt hem een paar seconden aan voordat het weer in zijn doorzichte vorm veranderd en terug het huis ingaat.