Lili's pov
-ქოულმა ხელი მთხოვა...
-რაა? ღადობბ... ანუ მალე თხოვდებიი მერე პატარა ლილიკოები და ქოულიკოები ირბენენ ვაააა ძაან მაგარია... როდისაა ქორწილი ან ვაფშე რატო იცინი? თუ სიხარულის სიცილია? - მომაყარა ჰარიმ
-ვაიმე - სული ძლივს მოვითქვი - გეღადავე მართლა კიარ უთხოვია ხელი.
-არადაა როგორ გამიხარდაა... დებილოოო (ჰარი)
-ხელი არუთხოვია მარა სიყვარულში გამომიტყდა და დედაჩემი გაიცნო
-ანუ ხელის თხოვნას დღე-დღეზე ველოდებით.
-ხო და მეროდის დავიჭერ ხელში პატარა ჰარიკოებს.
-ამმ... იცი... შესვენება ავიღეთ.
-დაშორდით?
-ხო
-შენდაშორდი ხო?
-კი
-რატო?
Harry's pov
Flashback
-ჰაზზ (ბარბარა)
-გისმენ პატარავ (მე)
-შეიძლება კლუბში როწავიდეთ
-მეზარება იქნებ სახლში დავრჩეთ და უფრო მნიშვნელოვანი რაღაცეები გავაკეთოთ.
-ჰმმ... დავფიქრდე.... არა, თან ხოიცი შენთუარწამოხვალ მე მაინც წავალ.
-კაი ჩაიცვი და წავიდეთ. მაგრამ გაფრთხილებ გამომწვევად არჩაიცვა არმინდა ყველა შენზე ანძრევდეს.
-ჰარი (ბარბარა)
-კაი მალე სანამ გადავიფიქრე.
კლუბში შესვლისთანავა ბარს მივაშურეთ და დალევა დავიწყეთ. მალევე ვიღაც გოგო მომიჯდა გვერდით ისე ეცვა თითქმის მთლიანი მკერდი მოუჩანდა, გამომწვევად იქცეოდა...
-გამარჯობა (ის გოგო)
-გაგიმარჯოს - ვუთხარი და ბარბარესკენ მოვბრუნდი
-რაღაც მოწყენილი ჩანხარ და თუგინდა გაგართობ.
-ჰაჰ... კახპავ აქედან დაახვიე თუარგინდა რომ შენს სილიკონის მკერდს მთელ ქალაქში დასდევდე. (ბარბარა)
-კარგი რაიყო უბრალოდ შევთავაზე - თქვა და წავიდა.
-როგორ გიხდება ეჭვიანობა პატარავ - საკოცნელად გადავიწიე მარა უკან დაიხია
-მე რო რამე არმეთქვა შეიძლება ახლა იმ ბოზთან ბავშვები გაგეკეთებინა.
-ხოიცი რო შენგარდა არავინ არმინდა.
ადგა და წავიდა მეც გავყევი თუმცა უკვე ტაქსში იჯდა. მანქანაში ჩავჯექი და უკან გავყევი.
-რატო გაბრაზდი ეხა
-იქნებ იმიტორო ჩემს შეყვარებულს ვიღაც ბოზი ეფლირტავებოდა და მან არაფერი არუთხრა.
-ბარბარა იქნებ ჯერ მომისმინო... როცა მომესალმა მეც მივესალმე და შენსკენ მოვბრუნდი შენ რო რამე არგეთქვა ვეტყოდი რომ უკვე დაკავებული ვარ მაგრამ ვინ მაცადა?
-ჰაჰ ან ეტყოდი ან საპირფარეშოში გაჟ
... - სიტყვები გავაწყვეტინე
-თუ ასე ძაან გინდა რო ის ბოზი ვიხმარო პრობლემა არაა ეხავე დავბრუნდები უკან და ისეგავჟიმავ რომ მთელი 2 თვე ფეხზე ვერადგეს და იცი რა... რადგან ასე არმენდობი ჯობია დავშორდეთ - მანქანაში ჩავჯექი და უმისამართოდ წავედი. რათქმაუნდა იმ ბოზთან არმივალ. ჯანდაბა რასისულელე ვუთხარი როცა მთვრალია ყველაფერს აზვიადებს სირი ხარ ჰარი სირი...
End flashback
Lili's pov
ჰარიმ ყველაფერი მომიყვა.
-ჰარი ჭკუა დაკარგე ხო? სადარის ეხლა?
-სასტუმროში რჩება. ვიცი რო სირი ვარ მაგრამ ნერვები არმეყო.
-რომელ სასტუმროშია?
-გეტყვი მაგრამ რადგინდა?
-წავალ და დაველაპარაკები.
-საუკეთესო ხარ
მალევე სასტუმროში მივედი.
-გამარჯობათ... ბარბარა პალვინი ამ სასტუმროშია? (მე)
-მოგესალმებით... დიახ. თქვენ ვინ ბრძანდებით ვეტყვი რომ იკითხეთ. (ვიღაც ბიჭი)
- უთხარით ლილი მოვიდა... მნიშვნელოვანიათქო.
-კარგით ეხლავე.
ბარბარა შეხვედრაზე დამთანხმდა და მეც ახლა კარებთან ვდგავარ.
-გამარჯობა (მე)
-ჰეი... შემოდი...
-ამ კარგად ხარ?
-კი უბრალოდ მოვიწამლე ალბათ სასმელის გამო...
-დალაპარაკება მინდოდა...
-თუ ჰარიზე უნდა მესაუბრო აზრი არააქ...
-უბრალოდ მომისმინე
-კარგი გისმენ... რამეს დალევ?
-არა... თუ ჭამდი ჭამა გააგრძელე
ბარბარამ ჭამა გააგრძელა...
-ჰარიმ მომიყვა და ვიცი არარის მართალი მაგრამ ხომ იცი როცა ბრაზდება ნერვებს ვერაკონტროლებს და სულელობებს ამბობს.
-ხო მაგრამ ბოდიშიც კი არ მოუხდია...
-გონია რო არაპატიებ...
-ამმ... თუ იცი.... იმ გოგოსთან დაბრუნდა? -უხერხულად თქვა.
-არა რათქმაუნდა
უცებ წამოიკივლა.
-აააჰ ღმერთოო
-ჰეი ჰეი კარგად ხარ? რამოხდა?
-მუცელი... საშინლად ამტკივდა
-კარგი წამო საავადმყოფოში წაგიყვან.
ბარბარა საავადმყოფოში მივიყვანეთ ანალიზები აუღეს და გადასხმა გაუკეთეს. და ეხლა ველოდებით.
-ბარბარა პალვინი თქვენ ხართ?
-დიახ ყველაფერი რიგზეა?
ESTÀS LLEGINT
always and forever. [Complete]
Fanfictionზოგის ცხოვრება ფილმს გავს, ლამაზ ფილმს... შეხვდები შენი ცხოვრების სიყვარულს და დიდი განშორების მიუხედავად გრძნობები გამქრალი კიარა პირიქით ბევრად გაძლიერებულია. თუმცა საბოლოოდ ყველა კვდება ხომ ასეა? ზოგი ადრე... ზოგი გვიან... მაგრამ ცხოვრება ხომ ის...