Παγιδευμένοι [Editing]

🏅 42ο Κεφάλαιο

"Έφυγε.." είπε ανακουφισμένος και γύρισε να την κοιτάξει, πριν πάρει το χέρι του πίσω.

Εκείνη με ορθάνοιχτα μάτια να τον κοιτάζει.

Ξαφνικά κατάλαβε την αμηχανία της στιγμής και πετάρισε τα βλέφαρα του.

"Εε... Θα σου εξηγήσω. Πάμε?" άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες, ενώ εκείνη είχε μείνει κολλημένη στον τοίχο.

Έφτασαν στο δωμάτιο με το φλιπεράκι και δεν υπήρχε κανείς άλλος.

"Ε... Έρικ? Τι κάνουμε εδώ?" ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα.

"Ήθελα να μιλήσουμε για την Άσλευ και τον Άρον"

"Τι να πούμε?"

"Ξέρεις... Τον τελευταίο καιρό ο Άρον έχει αλλάξει. Πολλά από όσα κάνει δεν θυμίζουν εκείνον. Ήθελα να μάθω για την Άσλευ. Εσύ τη ξέρεις"

"...Ναι, η αλήθεια είναι ότι κάνει κάποια πράγματα που δεν έκανε, αλλά...."

"Όπως?"

"Όπως... Δεν ξέρω, έφαγε χοιρινό ας πούμε. Ή το πρωί ξυπνάει με δυσκολία, ενώ πάντα σηκωνόταν πρώτη. Αλλά τίποτα σημαντικό"

"Και στην προπόνηση? Πώς είναι στην προπόνηση?"

"Αυτό δεν το ξέρω, εγώ έχω ειδίκευση στις καταδύσεις"

"Α.. Ναι, σωστά..."

"Η Λούσι και η Μέλοντι πάντως λένε ότι δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά"

"Δηλαδή?"

"Θυμάμαι που έλεγαν ότι δυσκολευόταν στις τούμπες και στις διατάσεις"

"Τίποτα άλλο που να είναι παράξενο? Ο Άρον ας πούμε, όταν πηγαίναμε για ηλεκτρονικά, δεν μπορούσε ούτε τα κουμπιά να πατήσει"

"Ναι, τώρα που το λες, υπάρχει κάτι..."

"Τι?"

"Βρίζει... Πολύ"

Τα μάτια του Έρικ καρφωμένα πάνω της.

"Και... Δεν είναι τόσο ενεργή στα social. Παλιά ανέβαζε φωτογραφία κάθε μέρα. Και απαντούσε στα μηνύματα. Στους περισσότερους τουλάχιστον"