{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 71

(Beeld in dat Ismail zijn hand onder haar wang ligt ze liggen naast elkaar)

Ik kijk haar verbaast aan
Wat doet ze met me
Wat doe je toch met me Souhailla
Je bent zo mooi

"Ik hou ook van jou Souhailla" zeg ik zonder aarzeling ik ga met mijn hand door haar haren en geef een kus op haar voorhoofd ik zie haar glimlachen

"Ik wou dat dit echt was Issy dat hier met mij was" Zegt ze half slapend

"Wat zou je doen als ik hier echt was?" vraag ik voorzichtig ik zie dat ze een grotere glimlach krijgt ik ga goed ligen en kijk haar aan ik heb perfect uitzicht op haar gezicht

"Ik zou je knuffelen" zegt ze en gaapt dan ik kijk haar lang aan

"ik zou je zo strak vast houden dat je paars word"
Ik begin te lachen

"Je lach ik heb je lach gemist" zegt ze glimlachend en opent dat haar ogen
Ik kijk haar geschrokken aan
Ze kijkt mij onderzoekend aan

"je lijkt zo echt is dit echt een droom?" zegt ze vragend
Shit shit
Ik kijk gestrest om mij heen

"ik weet niet hoe lang deze droom zal duuren  maar het is teminste een Uitweg van de Realiteit waar jij niet in bent" zegt ze zuchtend
Ze wrijft met haar duim over mijn hand die nog steeds onder haar wang ligt met haar andere hand gaat ze door mijn haren

"Je kan nog steeds niet je haar in model doen hé" zegt ze en grinnikt

"Hey neem dat terug" zeg ik en lach Souhailla lacht ook en legt haar hand weet naast haar

"Weet je als het kon zou ik weg gaan" zegt ze en kijkt mij aan
Ik kijk haar vragend aan

"Gwn even weg van alles en iedereen is het raar als ik mijn echte famillie wil ontmoeten?" vraagt ze

"Er is daar niks mis mee toch?" zeg ik
Souhailla knikt en gaapt weer

"Ben je moe waarom sluit je je ogen niet?" vraag ik ze kijkt mij dan lang aan

"Omdat dit nu dit moment is het enige moment dat ik je kan zien en je bij me kan hebben ik wil niet wakker worden ik wil bij je zijn........ik wil nog niet gaan" Zegt ze half slapend ik zie dat haar ogen steeds dicht gaan en dan weer open

"Souhailla sluit je ogen het is goed" zeg ik dan sluit ze haar ogen

"Wil je bij me blijven tot ik in slaap was alsjeblieft ga niet weg" fluistert ze ze houd mijn hand strak vast
Ik glimlach en aai over haar hoofd

"Ik blijf hier Souhailla ik zal bij je blijven ik ga niet weg belooft" zeg ik ze glimlacht met haar ogen dicht

"Dankje Ismail" zegt ze na een paar minuten zie ik dat ze echt in slaap is gevallen
Ik glimlach ze is zo schattig als ze slaapt

"Ik ga je echt vertellen wie ik ben Souhailla als het de juiste tijd is" zeg ik ik kijk nog even naar hoe ze slaapt dan til ik haar op en breng haar naar haar kamer ik stop haar onder de dekens en geef dat een kus op haar voorhoofd ik loop dan naar mijn eigen kamer ik. Spring in me bed en doe mijn handen achter mijn hoofd ik kijk denkend naar het plafond

Souhailla............
Ben ik verliefd op je?
Ja
Hou ik van je meer dan alleen een zusje?
Ja
Zou ik alles opofferen om bij jou te zijn?
Ja
Zou ik mezelf opofferen om jou te redden?
Ja
Wil ik je vertellen dat ik Ismail ben en niet Isam?
JAA
Kan ik dat doen zonder dat jij in gevaar gaat zijn?
....... Nee........
En dat is de harde realiteit
Ik kan nu niks doen ik ben hulpeloos
Ik kan mezelf niet zijn BIJ NIEMAND zelfs niet bij jou Souhailla als ze jou iets aan doen zal ik mij zelf dat nooit vergeven
Ik
Zou
Het
Mij
Zelf
Nooit
Vergeven
Ik zucht en val na een tijdje in slaap