'Tujuh

329 70 25
                                    

     "Pimpin aku"

A-apa ?
ah sudah.

Aku panjangkan lengan cardigan aku. Serba salah aku nak pegang lengan Faaiq. Tak kelakar lah , ini semua terpaksa.

Kunci motor , telefon dan cermin mata semua aku dah pegang. Faaiq dah macam zombie. Tak larat sangat nak jalan tapi terpaksa kena jalan. Macam tu lah.

Nasib baik kedudukan bangku dengan kereta grab tak terlalu jauh. Aku ucap syukur.

     "Iman , teman aku sampai rumah" pinta Faaiq. Lemah.

Suara pun agak perlahan. Kau tau kan aku ni jenis tak sampai hati dengan orang sakit ni. Rasa serba salah pun ada kalau tolak permintaan dia.

     "Kenapa pulak ?"

     "Please ?"

Un
beliveble.

Sampai kat satu kawasan perumahan. Aku macam percaya tak percaya. BESAR JUGA RUMAH FAAIQ.

     "Dah sampai "

     "Ini duitnya pakcik"
aku hulurkan duit aku. Faaiq tak bawak duit.

     "Kawan kamu tu migrain tu. Tidur je ubatnya. Kamu nak balik tak ? pakcik boleh tunggu" soal pakcik grab.

Aku pandang Faaiq. Dia geleng kepala. Tak bagi aku balik.

     "Takpelah pakcik , saya nak teman dia"

Pakcik tu mengangguk. Aku turun dan buka pintu untuk Faaiq. Dia jalan sendiri dengan agak perlahan masuk ke dalam rumah. Aku capai barang-barang Faaiq tadi.

Pagar dibuka secara automatik. Rumah teres , tapi besar. Perumahan ni agak baru dan agak moden.

     "Sorry, susahkan kau. Masukla dalam dulu" ujar Faaiq.

     "Eh , tak apalah Faaiq . Nanti mak aku—"

     "Masuk"

Erk.

Faaiq depan aku sekarang ni sumpah lain daripada biasa. Tak normal ni.

     "Assalamualaikum"

     "Waalaikumsalam , ni mesti kena migrain lagi ni. Itulab mama dah pesan awal-awal jangan kerap sangat main henpon tu"
Awal-awal mama Faaiq dah bebel kat Faaiq. Aku kat belakang tahan gelak.

     "Eh , Faaiq bawak kawan ?" soal mama Faaiq.

Tak sempat aku nak jawab-

     "Ni Girlfriend Faaiq lah mama ,Nur iman. Iman , ni mama aku. Puan shahira"

Terkejut beruk aku Faaiq cakap macam tu. Agak-agak lah Faaiq ni. Aku yang tengah selekeh dia cakap girlfriend. Malula aku. Kalau setakat kawan pun aku rasa macam tak layak.

     "Lah yeke ? nama pun iman juga ?"

Mama Faaiq tersenyum manis. Aku angguk. Nampak ramah mama Faaiq ni. Aku rasa dah selesa dengan dia.

     "Masuklah. Mama ada bakar kek kat dapur. Memang rezeki kamu la Iman"

Aku senyum. Barang-barang Faaiq aku letak atas meja kopi dia. Faaiq awal-awal dah terbaring atas sofa. Dia lelapkan mata.

Aku duduk di atas sofa berhadapan dengan Faaiq.Sempat aku pandang kiri-kanan. Aku terpandang gambar Faaiq masa sekola tadika. Comel betul !

     "Kau sengih apa ?"
soal Faaiq.

Nampak pulak dia.

     "Kepala kau dah okay belum?" soal aku

     "Sakit sikit"
Dari terbaring dia duduk. Menghadap aku.

     "Pergila bilik kau , berehat"

     "Kau rasa bila kau ada kat sini aku boleh tidur ?"

Dia dah mula nak cari gaduh tu. Baik aku diam. Nanti karang makin menjadi-jadi

     "Anak-anak Mama. Makan kek ni. Panas-panas lagi , sedap"

Mama Faaiq hidangkan kek coklat yang sudah dipotong dan susu coklat. Tak lupa juga ubat migrain Faaiq.

     "Makan ubat ni Faaiq. Cepat sikit hilang migrain tu" ujar Mama Faaiq

     "Sakit memang dah kurang dah Mama. Nasib baik Iman tolong"

     "Terima kasihlah Iman. Anak mama sorang ni jarang kena migrain , sekali kena memang susah lah"

     "Tak apa. Takkanlah saya tak tolong dia. Macam tak patut"

     "Thanks , sayang" ucap Faaiq tiba-tiba.

SUMPAH AKU TERKEJUT. DEPAN MAK KAU TU !

     "Kamu ni Faaiq. Merah dah muka Iman. Malu lah sikit"

     "Faaiq rasa beruntung dapat girlfriend macam Iman. Itu je"

APA KAU MEREPEK TU FAAIQ. KAU TUNGGU LA AKU TIBAI KAU JAPGI.

Mama dia pun macam tak kesah anak dia menggatal. Kalau dah family dia tahu pasal aku , habislah

Bala , bala.

TBC—

Vote dan komen !

dandelions | faaiq iman .Where stories live. Discover now