Hariett Potter, a to ciekawe.

Rozdział 1 Olimp

Stały tam piękne budynki. Wszystkie białe i piękne. Niekture z nich stały wyżej i były większe, a niektóre stały zaraz przy niej. Najefektowniejszy był pałac, który stał na samej górze. Można było zobaczyć także targ. Chodziło tam pełno ludzi. Kupowali potrzebne im rzeczy i targowali się o ceny. Szybko ukradłam chleb i pobiegłam w stronę bardziej opuszczonej części. Tutaj budynki także były białe, ale były także mniej zadbane. Nie zmieniało to jednak tego, że nadal były one piękne. Weszłam do jednego z nich i zobaczyłam pomnik kobiety. Była ona piękna. Pod pomnikiem narysowane były jakieś znaczki, ale nie potrafiłam zrozumieć co one znaczą. W budynku do którego weszłam był także stół. Nie było jednak toalety. Ze ździwieniem zdałam sobie sprawę z tego, że nigdzie na ulicach nie było śmietnika. Prawdę powiedziawszy trochę mnie to zasmuciło. Nie mogłam przecież ciągle kraść. Położyłam chleb na stole i poszłam zobaczyć resztę budynku. Była w nim zupełnie pozbawiona składników kuchnia i fontanna w pomieszczeniu obok. Stała tam również kanapa. Gdy wróciłam do pokoju ze stołem zobaczyłam, że brakuje połowy mojego chleba. Nie wiedziałam co się stało. Nikogo nie było w domku, więc nie mógł go nikt zjeść. Jeszcze raz się rozejrzałam, a gdy popatrzyłam na pomnik kobiety poczułam rozchodzące się w moim wnętrzu ciepło i zadowolenie.
- Czy to pani zjadła mój chleb?- cicho zapytałam.
Ale ona mi nie odpowiedziała. A ciepłe uczucie znikło. Zamiast rozmyślać na temat pomniku i chleba postanowiłam położyć się spać.
Pov.3os
Przed zaśnięciem Harietta pomyślała, że nikt jej tam nie znajdzie. Nie wiedziała tylko, że gdy szła z chlebem zauważyła ją jakaś kobieta i za nią poszła. A w tej chwili przyglądała się jak dziewczynka zasypiała. Kobieta natomiast zastanawiała się kim jest to dziecko, ponieważ każdego boga stać było na chleb. Dziewczynka zatem nie mogła być bogiem, ale skoro mogła zjeść chleb, musiała być półbogiem. Tylko skąd ona się tu wzieła?