Hindi mawala-wala sa utak ko ang mga sinabi ni Jayson. Parang nabuhusan ako ng tubig no'ng marinig ko 'to. May mga naiisip ako na posibleng dahilan kung bakit naroroon si Cedric sa hospital pero siya na mismo ang nagsabi na kasama niya ang magulang niya.
Kung sakaling magkakasakit siya ay hindi na dapat ako mag-alala dahil doctor naman ang mga magulang nito. May mag-aalaga sa kanya kung sakali. He will be take good care in case it happen.
I'm still worried...
What if he's hiding something on me? What if he's sick? What if... It makes me damn sick.
Nang nakauwi na ako ay nagbihis agad ako. I want to know if he's fine. Kinuha ko ang cellphone ko at nagtipa.
I make a text with him.
Me: Can I go to your condo, Cedric?
Cedric: Sure, babe. Hintayin mo 'ko sa bahay niyo. I'll fetch you.
Me: Okay.
Nakadating nga siya tulad ng sinabi niya. Mommy let him go in my room. She even prepared snacks for us.
"Saan ba kayo pupunta, Lean?" tanong ni Mommy sa akin nang nilagay niya ang pagkain sa mesa.
Ako sana ang sasagot no'ng biglang sumabat si Cedric. "In my condo, Tita."
"Oh! Anong gagawin niyo doon?" ngayon ay kay Cedric na siya nakatingin.
Tumikhim ako. "Uh...May gagawin lang po kami." sagot ko.
"Okay, Lean. Go straight home." sambit niya.
"Yeah, I will po." I answered.
Kinain muna namin ni Cedric ang pagkain na inihinain ni Mommy bago kami pumihit. Nagpaalam din kami agad na pipihit na kami paalis.
While we are on the road, he keeps talking.
"I think I missed a lot, huh?" he said and held my hand. "How's school?" he added.
"It's fine. How 'bout you?" tanong ko pabalik sa kanya.
"It's boring, but now that I'm with you, I'm completely fine." he respond. "Why you want to go to my condo, hmm?" he asked.
"Well, I missed you." dahilan ko at ngumiti sa kanya. Hinigpitan ko ang kapit ng kamay ko sa kamay niya.
I wish I can hold him like this forever. I wish it will always be like this. The two of us, happy together.
Hindi ko pinapalipas ang mga araw na kasama ko siya. I make sure na it's all worth it. Gusto ko bawat araw na kasama ko siya ay nakatatak 'yon sa utak ko.
Every day I'm with him, I make sure it was special.
Each night before I go to bed, I make sure I have talked with him.
I make sure that I have exchange I love yous with him.
"Is that it?" parang naghihintay pa siya ng ibang sasabihin ko.
"Uhm...Jayson said something that made me worried a lot. Kaya gusto kitang makita at pumunta sa condo mo dahil do'n." utas ko.
Napatingin siya sa akin. "What is it?" tanong niya, ramdam ko do'n ang gusto niya na sumagot ako agad.
"Are you really with your parents? Nasa hospital ka daw, 'yon ang sinabi ni Jayson. Akala ko ay may sakit ka kaya gusto agad kita makita."
Nag-iwas siya sa titig ko. "My parents were doctor, babe. I just visited them. Matagal ko na silang 'di nakakausap." he muttered.
"Yeah, I know. I just got worried, but now I'm fine cause you're here." I explained.
"I'm sorry wala ako para samahan ka maglunch kanina."
"No. It's okay. I understand, Cedric. I want you to have a time with your parents. I know you missed them."
He stopped the car. Tumingin siya sa akin at ngumiti. "Thank you for understanding me, babe. Alam kong naiinis ka na pero nagtitiis ka pa rin."
"Of course, Cedric. I love you. I will understand you as always."
"You're man is so lucky, someday." he said. "Let's go." Lumabas siya sa kotse at umikot para pagbuksan ako.
Hawak niya ang kamay ko kahit no'ng nasa elevator kami. People looking at us intently. Hindi ko na lang sila pinansin hanggang sa maabot na namin ang condo ni Cedric.
"Cedric?" tanong ko nang nakaupo na siya sa sofa. He opened the television.
"Hmm?" he asked.
Lumapit ako sa tabi niya para umupo. "A-are you hiding s-something on me, Cedric?" I was stuttering.
Ayaw kong magtanong ng mga ganito sa kanya dahil baka iba ang maipahiwatig ko sa kanya. Baka iba ang isipin niya sa akin. Baka isipin niya na wala akong tiwala sa kanya.
"Wala akong tinatago, Lean." I would never keep secrets from you that will make us fight." saad niya. "If I making you think that way, then I'm sorry, babe. Please do trust me." bulong niya.
Tumango ako sa kanya. "I trust you." agap ko.
"Thank you." ngumiti siya at tumayo. Naglakad siya patungo sa kusina. Bumalik siya na may dalang isang baso ng tubig.
"Drink." he ordered as he gave me a glass of water. Kinuha ko 'yon sa kanya at uminom.
"Thank you, babe!" masaya kong wika.
"My pleasure, babe." sambit niya at binalik ang baso sa kusina.
Ginala ko ang paningin ko sa kwarto niya. Tulad ng dati ay maaliwalas at malinis pa rin ito. Tumayo ako at sumilip sa terrace ng condo niya.
Mahangin pala dito sa taas. Kaya niya siguro pinili ang pinakataas dahil presko ang hangin at maganda ang tanawin.
Mula dito ay nakikita ko sa baba ang mga tao, mukha silang langgam sa sobrang liit. Nakikita ko din ang lugar na may maraming puno at ang daanan na puno ng kotse.
Suminghap ako at ngumiti. Bumalik ulit ako sa loob. Sinilip ko mula dito si Cedric na nasa kusina. Pupuntahan ko sana siya nang may umagaw ng pansin ko. May isang brown na envelope sa mesa na malapit sa bintana.
Naglakad ako ng para maabot 'yon. Sinilip ko ang likod nito pero walang nakasulat. I was about to opened it when Cedric came on my way.
"What is this?" tanong ko at bubuksan ang envelope, hinawakan niya ang kama ko at kinuha ang envelope sa akin.
"This is my..." he trailed off. "This is my project, babe."
"Tapos na ba? Can I see?"
"I'm not yet done. Ipapasa ko ito kapag natapos na ako, babe." wika niya at tinago ang envelope sa baba ng mesa.
***
Maraming salamat sa nagbabasa! Love lots!
