HE'S INTO HER Season 3 | COMPLETED |

CHAPTER 206 : FAITH

Nakangiti agad ang mga ito sa amin, pero mahahalatang may pait. Hindi ko nasisiguro kung tama ang nababasa ko pero mukhang nag-aalinlangan sila sa presensya namin. Pakiramdam ko tuloy ay napilitan lamang si Chairman Enrile na imbitahan kami.

Sandali silang nagbatian ng aking ama, muli ay ikinuwento ni Chairman Enrile ang dahilan ng handaan. Nang makapasok kami ay ipinakilala niya kami sa apong babae at asawa nito. Nakalimutan niya na yatang ilang beses niya nang naipakilala sa min.

Sandali kong iginala ang paningin sa kabuuan ng eleganteng bahay 'tsaka ako ngumiti kay Dein Leigh. "Hello, Leigh. Thanks for the invitation. I like your house."

"Thank you, Eerah," nakangiti rin nitong sabi. "Actually, sa backyard gaganapin 'yong party so...tara?"magiliw pa niyang anyaya.

Susunod na sana kami nang mapansing natigilan si daddy. Nang lingunin namin siya ay nakangiti na siya sa anak ni Leigh na natutulog sa kuna. Maganda ang pagkakangiti niya sa bata na para bang nakakakita siya ng anghel dito.

"Let's go, dad?" anyaya ko. Nakangiti itong lumingon sa 'kin 'tsaka muling tingnan ang baby. Matapos itong ngitian ay 'tsaka siya sumabay sa 'min.

"Naiisip ko kung kailan ninyo ako balak na bigyan ng apo, Christian?"sabi pa ni daddy, gulat akong napalingon sa kaniya. "Ikaw ba ay walang balak na magkaanak, Eerah?"

"Sa dami ng ginawaga natin, dad, how is that possible?" hindi ko naiwasang maging sarkastika. Pero mukhang hindi matitinag no'n ang maganda nang mood niya.

Kung hindi mo lang sana hinadlangan ang relasyon namin ni Lovemir ay may apo ka na. Hindi ko napigilan ang namuong kirot na 'yon sa dibdib ko. Nagngingitngit na naman ang kalooban ko dahil naalala ko na naman ang tungkol sa 'min ni Lovemir.

Mula sa sala ay pinangunahan kami ni Leigh papunta sa dirty kitchen kung saan may daan papuntang backyard. May maliit na patio at hagdan doon, paibaba sa mismong damuhan kung saan naro'n ang mga mesa. Mukhang pinaghandaan talaga nila ito, bagaman simple kasi ay hindi biro ang mga disenyo. Halatang pinaglaanan iyon ng oras at hirap. Kakatwang sa edad na iyon ni Lohr ay naiisip pa rin nilang sorpresahin ng ganito ang binata.

Palibhasa'y isip-bata.

"Everyone, let's welcome the Rewis family," anunsyo ni Leigh, agad namang nagsipaglingunan ang mga naro'n.

Ngumiti ako nang todo at pumostura. Inihakbang ko paabante ang kanang paa ko, dahilan upang dumausdos sa balat ko ang hiwa ng aking palda at matambad ang mahaba kong hita. Inihawak ko ang magkabilang kamay sa aking bewang 'tsaka ipinakita ang kabuuan ng aking katawan. Syempre, nakuha no'n ang atensyon ng iba kaya mas itinodo ko pa ang ngiti.

Inalalayan uli kami ni Leigh papalapit at iminuwestra papaupo sa mesa. Nagpaalam siya sandali at saka lumapit sa asawa na kasalukuyang inaasikaso ang mga instrumento. Mahilig ngang talaga sa musika si Randall, isa sa napagkasunduan nila ni Cargosin.

May maliit na entablado silang ginawa na noon ko lang napansin dahil sobrang baba. Pinagpatong-patong na plywood lang iyon. Makipot ang entabladong 'yon pero nagawang pagkasyahin ang mga instrumentong naro'n. May acoustic guitar sa kanan, organ sa kaliwa, percussion sa gitnang dulo, at dalawang mic and stand sa gitnang unahan.

Nilagyan nila ng arko sa gitnang dulo na gawa lang din sa kahoy. At bilang disenyo ay nilagyan nila 'yon nang manipis at kulay puti na tela. Sa mismong tela ay nakadikit ang maliliit at madilaw na mga bumbilya na bumubuo sa pangalan ni Deib Lohr. Bukod doon ay may mga pulang bumbilya rin na bumubuo naman sa tatlong puso sa ilalim ng pangalan, dalawang maliit at isang malaki sa gitna. Nakakatuwang tingnan dahil ginawa nilang espesyal ang isang bagay na simple. Gusto kong matawa dahil kung hindi ko kilala si Lohr ay posibleng maisip ko na para sa babae ang selebrasyon.