__ Benim gördüklerim gerçekti! Beni sevdiğini söylediğini duydum. Bakışlarını gördüm. Onlar sahte olamayacak kadar güzeldi. Tıpkı benim o an hissettiklerim gibi…
Daha devam edecekti Selen ama Korhan elini ondan çekip kolunu öyle sert bir şekilde tutmuştu ki bir an yüzünü buruşturdu kendine engel olamayarak. Korhan ayağa kalkarken bırakmamıştı Selen’i ama Selen bir adım gerilemek zorunda kalmıştı.
__ Canımı yakıyorsun!
Korhan Selen’i hiç zorlanmadan bir an da kendisine doğru çekip belini masaya yasladı ama kolunda duran elini gevşetmişti. Selen bu hareketlerin hızıyla şaşırırken kalp atışları yolundan çıkmış kendini köşeye sıkışmış hissediyordu ama onu sıkıştıran şey Korhan’ın bakışlarıydı. O duygusuzca gözlerine yakınından bakarken Selen ağlamak istiyordu.
__ Ne istediğini söyle bana…
__ N-ne?
__ Bana beni istediğini söyle, dedi Korhan yumuşacık sesine rağmen tehdit eden bir ifadeyle.
Kendini iyi hissedene kadar geçici bir evlilik istediğini, kendini yalnız hissettiğini söyle ama sevgi deme… Bu kelimeden nefret ediyorum!
Selen’in gözyaşları yavaşça yanaklarından süzülmeye başlamıştı. Dudakları aralıktı hafifçe… Korhan ona bakarken bir an dudaklarına dudaklarını bastırıp onu canını yakana kadar öpmek geçti içinden. Belinden tutup o yumuşacık tenini tüm vücudunda hissetmek, hatta geceliği yırtıp üzerinden çıkarmak ve…
Selen’in titrek nefesi dudaklarına değene kadar ona yaklaştığının farkında değildi. Tüm vücudunda hissettiği ürpertilerle hızla geri çekti yüzünü ondan. O da yetmedi…
Ona olan zaafından korkuyormuşçasına bir iki adım gerilerken Selen’in aralanan gözlerine başını salladı yavaşça.
__ Öfke ve nefretle sarsılırken bile beni baştan çıkarabilecek tek kadınsın sen!
Bu bir suçlama gibiydi. Selen tutunduğu masayı parmaklarının arasında sıkarken Korhan kendini toparlayacağına dağılıyordu, içinde tutmaktan yorulmuştu belki de. Hesap etmiyordu artık söylediklerini!
__ Ama yine de yenilmeyeceğim sana… Beni acıtmak için bir başkasını sevdiğini söyledin ya, asla öpmeyeceğim dudaklarını! Gerçi sen sevmeyi bilemezsin ama olsun!
Hülya sabahlığının önünü iyice kapatırken yaklaştı yavaşça kapıya.
__ Kim o?
__ Korhan…
Küçük bir şaşkınlığın ardından geç kalmışçasına hemen açtı kapıyı, Korhan bir elini kapının yanına yaslamış kısılmış gözleriyle bakıyordu.
YOU ARE READING
Kor Gibi
RomanceKüllenmeye yüz tutan aşklar birer kor gibidir yüreklerde, tıpkı yakmaya hazır birer ateş parçası gibi... Acıtsa bile küçüktür, kaçabilirsin ondan. Dönüp kalbine bakmazsan yok sayabilirsin, hatta unutmuş gibi sahte mutluluklarla doldurabilirsin hayat...
22. Bölüm
Start from the beginning
