𝘉𝘢𝘣𝘺𝘴𝘪𝘵𝘵𝘪𝘯𝘨...

~8~

Ωραία είναι πάντως εδώ

Εύα: ουφ λοιπόν ξεκινάω μας είπε και στρέψαμε τα βλέμματα μας πάνω της
Εύα: βασικά ναι λογικά θα έχετε καταλάβει πως κάτι πάει λάθος με τους γονείς μου. Ο μπαμπάς μου πριν οχτώ χρόνια, έπρεπε να πάει ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Γερμανία -είπε και την είδα να πεταρίζει τις βλεφαρίδες της για να μην τρέξουν δάκρυα- το βράδυ πριν φύγει, περάσανε καλα με την μαμά μου. Δεν κοιμήθηκα καν εκείνο το βράδυ από τους θορύβους -έπνιξε ένα γελακι- τότε ήμουν εννιά και δεν πολύ καταλάβαινα τι θόρυβοι ήταν αυτοί. Εκείνη την νύχτα η μαμά μου έμεινε έγκυος στον Ηλία. Το πρωί αποχαιρετήσαμε τον μπαμπά μας και έφυγε για το αεροδρόμιο «θα γυρίσω πριγκίπισσα στο υπόσχομαι» μου είπε. Κάποιες ώρες μετά, μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν πως το αεροπλάνο, λόγο βλάβης, βγήκε εκτός ελέγχου και έπεσε. Τότε το κατάλαβα κατευθείαν πως δεν θα γυρίσει όπως μου υποσχέθηκε. «Κοιτά εκεί Εύα μου. Αυτό το αστεράκι είναι ο μπαμπάς» μου είπε η μαμά μου. Πέθανε. Ήταν ο μόνος που με προστάτευε στις καταιγίδες. Ναι φοβάμαι τις αστραπές Στέφανε, αλλά εκείνος ήταν που με έπαιρνε αγκαλίτσα και μου έλεγε ότι όλα θα πάνε καλα -είπε και κάποια δάκρυα βγήκαν από τα μάτια της-. Λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα, οκτώ μέρες μετά τα δέκατα γεννεθλια μου, γεννήθηκε ο ηλιας. Μπήκαμε στο δωμάτιο του νοσοκομείου που ήταν η μαμά μου και είδαμε τον Ηλία δίπλα στο κρεβάτι της σε ένα μικρό κρεβατακι. Μου έπιασε το χέρι και την κοίταξα «Να τους προσεχείς και εγώ θα προσέχω εσένα μικρή» τα τελευταία της λόγια ήταν αυτά. Μετά, απλά έκλεισε τα μάτια της και σταμάτησε να αναπνέει. Στην αρχή νόμιζα πως απλά κοιμόταν, αλλά μετά δεν ανταποκρινόταν όταν της μιλούσαμε. Φωνάξαμε τους γιατρούς και μας ανακοίνωσαν πως δεν άντεξε το σώμα της και πως πλέον ήμασταν μόνοι μας. Μια κυρία μας πλησίασε και σε λίγες μέρες, είχαμε πάει στο ορφανοτροφείο. Η κατάσταση εκεί μέσα ήταν απλά τραγική. Τρώγαμε δυο γεύματα την ημέρα και αν ζητούσαμε και άλλο, απλά μέναμε για δυο μέρες χωρίς φαγητό. Πολλές φορές είχα μείνει νηστική για μέρες, απλά για να δώσω το φαγητό μου στα αδέρφια μου. Το μόνο που έβλεπες πάνω μου ήταν τα Κόκκαλα μου και λίγη πέτσα. Κάναμε τις δουλειές που θα έπρεπε να κάνουν οι κύριες που μας πρόσεχαν. Ήμουν από τα πιο ανυπάκουα παιδιά εκεί μέσα και... -δίστασε να απαντήσει- και έτρωγα πολύ ξύλο και από τις κύριες και από αλλά παιδιά που τα έπαιρνα στον λαιμό μου επειδή απλά δεν άκουγα τι μου έλεγαν οι καριολες οι κύριες. Μια μέρα, είχα δώσει για άλλη μια φορά όλο το φαγητό μου στον άγγελο και τον Ηλία. Εκείνη την ημέρα, είχαν έρθει επιθεωρητές για να δουν την κατάσταση που επικρατούσε στο ορφανοτροφείο. Τα μόνα άτομα που μίλαγα εκεί μέσα ήταν τα αδέρφια μου, δύσκολα μπορούσε να μου πιασει κάποιος την κουβέντα. Οι επιθεωρητές μιλούσαν με όλα τα παιδιά, όποτε έπρεπε να μιλήσουν και με εμένα. Δεν είπα λέξη. Είδαν την κατάσταση μου, που ήμουν μέσα στις μελανιές και φώναξαν κάποιον γιατρό. Με ζύγισαν και η κατάσταση ήταν τραγική. Ήμουν μόνο 13 και η διάγνωση του γιατρού ήταν ασιτία και ανορεξία. Ήμουν 30 κιλά και ήμουν 13 χρόνων. Ήμουν 1,58 σε ύψος και 3ο κιλά. Οι επιθεωρητές, είπαν πως θα κοιτούσαν την υπόθεση μου και πως μέσα σε λίγες ώρες θα είχαν κανονίσει την υπόθεση μου, γιατί κάτι τέτοιο ήταν ανεπίτρεπτο. Δεν μιλούσα με κανεναν εκτός από τα αδέρφια μου, ήμουν μεν κοντή, αλλά το βάρος μου ήταν ανεπίτρεπτο. Αν με ακουμπούσε κανείς, ανατριχιαζε επειδή έπιανε το κόκκαλο μου. Μπορεί να ήμουν 13 και να είχα αδιαθετησει κανονικά, αλλά δεν είχα καθόλου γυναικείο σώμα. Αν με έβλεπε καποιος, θα με περνούσε για εννιάχρονο. Οι επιθεωρητές δεν έκαναν απολύτως τίποτα και απλά έφυγαν. Οι κύριες ήταν πολύ θυμωμένες μαζί μου επειδή οι επιθεωρητές και ο γιατρός έκαναν τέτοιες διαγνώσεις για εμένα έτσι, εκεί που δεν το περίμενα, με τράβηξαν προς την αποθήκη του ορφανοτροφείου -είπε και σταμάτησε για να πάρει ανάσα. Τα χέρια της έτρεμαν και χωρίς να το σκεφτώ την πήρα αγκαλιά- με τράβηξαν προς την αποθήκη και με έσπρωξαν με αποτέλεσμα να πέσω κάτω - μας είπε και έσκυψε το κεφάλι της. Έκανε πέρα κάποια μαλλιά σε ένα σημείο του κεφαλιού της και μας έδειξε κάτι ράμματα- χτύπησα στην γωνία ενός πάγκου. Δεν πτοήθηκαν και ξεκίνησαν να με χτυπάνε. Η υπεύθυνη του ορφανοτροφείου, έπιασε ένα σίδερο που υπήρχε πάνω στον πάγκο και άρχισε να με χτυπάει με αυτό. Γύρισα το σώμα μου για να προστατευτώ, από τα χτυπήματα της και ξεκίνησε να με χτυπάει στον αυχένα είπε και περισσότερα δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια της.
Έπιασε τα μαλλιά της σε έναν κότσο και μας έδειξε τον αυχένα της.
Θεέ μου! Ολόκληρη ουλή είναι αυτό!