♀️Έρωτας♀️

33ο Κεφάλαιο

"Μάλιστα σας ευχαριστώ πολύ" απάντησα και κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόμουν στον 16ο όροφο του κτιρίου. Προχώρησα λίγα βήματα και είδα μια γυάλινη πόρτα που στην μέση είχε μια ταμπέλα που έγραφε με μεγάλα κεφάλαια γράμματα 'Διεύθυνση' . Χτύπησα ελαφρά την πόρτα και άκουσα μια κοπέλα από μέσα να μου απαντάει.

"Περάστε" άκουσα μια γλυκιά φωνή

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα την γυάλινη πόρτα. Μόλις μπήκα μέσα στο γραφείο αντίκρισα μια πολύ όμορφη κοπέλα. Ψηλή, γυμνασμένη, μελαχρινή και με μπλε μάτια. Το ντύσιμο και η έκφραση της πολύ θηλυκή ενώ η γλώσσα του σώματος προδίδει ότι είναι γυναίκα με αυτοπεποίθηση. Πως να μην έχει άλλωστε είναι όμορφη κοπέλα με λαμπερό χαμόγελο.

"Παρακαλώ καθίστε" μου είπε χαμογελαστή η κοπέλα και κάθισα μπροστά από τον γραφείο σε μια καρέκλα που βρισκόταν εκεί.
"Περίμενε μισό λεπτό" συμπλήρωσε η κοπέλα και βγήκε έξω από το γραφείο

Έριξα μια ματιά στον χώρο γύρο μου. Υπήρχαν πολλοί φάκελοι στην βιβλιοθήκη και διάφορα βιβλία. Παρατήρησα επίσης στο κάτω μέρος της βιβλιοθήκης διαφορά μπουκάλια από ποτά. Έπειτα το βλέμμα μου έπεσε αριστερά σε έναν καναπέ και ένα μικρό τραπεζάκι όπου υπήρχαν διαφορά περιοδικά. Ο χώρος ήταν πολύ καθαρός και τα αντικείμενα πάνω στο γραφείο τακτοποιημένα. Ύστερα κοίταξα στην πίσω πλευρά όπου και εκεί υπήρχε τζαμαρία. Η θέα ήταν πραγματικά εκθαμβωτική. Μπορούσες να διακρίνεις τον πύργο του Άιφελ καθώς και μεγάλα κτίρια.

"Συγνώμη για την καθυστέρηση" άκουσα μια φωνή πίσω μου

"Δεν πειράζει" απάντησα και γύρισα το κεφάλι μου στην κοπέλα που υπέθεσα πως είναι η διεύθυνσή ή κάτι τέτοιο.

Μόλις είδα την κοπέλα γούρλωσα τα μάτια μου διάπλατα. Δεν μπορεί να βλέπω σωστά. Κάποιο λάθος κάνω. Δεν μπορεί να είναι αυτή. Χριστέ μου πόσο όμορφη είναι, είπα στον εαυτό μου χωρίς να πάρω τα μάτια μου από την κοπέλα μπροστά μου. Είναι τόσο ο όμορφη όπως την θυμόμουν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μετά από δύο χρόνια ξανά βλέπω τα δύο πράσινα μάτια που ερωτεύτηκα τόσο από την πρώτη στιγμή που τα αντίκρισα. Χιλιάδες συναισθήματα χτύπησαν βίαια το μυαλό μου εκείνη την στιγμή. Θυμός, θλίψη, πόνο, απογοήτευση, νεύρα. Όμως ένιωθα και επιθυμία, αγάπη, νοσταλγία. Ήθελα τόσο πολύ να τρέξω στην αγκαλιά της και να την φιλήσω. Να την κλείσω στην αγκαλιά μου και να μην την αφήσω να ξανά βγει ποτέ. Όμως εκείνη με παράτησε. Είναι καλά και δύο γαμημένα χρόνια δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής. Θέλω τόσο πολύ να την ρωτήσω γιατί. Αυτό το γιατί που με βασανίζει δύο χρόνια τώρα. Αυτό το γιατί που δεν με αφήνει να κοιμηθώ ήρεμη τα βράδια. Όμως όχι δεν θα της κάνω την χάρη. Δεν θα την ρωτήσω για να νομίζει ότι ενδιαφέρομαι.
Όλα είναι τόσο μπερδεμένα στο μυαλό μου. Νόμιζω ότι βρισκόμομαι σε όνειρο και ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθινά. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Έλεγα ξανά και ξανά στον εαυτό μου. Δεν μπορεί να είναι αυτή η διευθύντρια. Αποκλείεται.