Kerem
Yoldaydim havaalanina gidiyordum saat 11.20ydi. Zeynebi ariyordum ama telefonu meşgul çalıyordu.
Saat 11.30 tu Ayaz ariyordu beni. Açtim.
K:Alo
A:Alo kerem zeynebe ulasabildinmi
K:Ne birseymi oldu noldu zeynebe
Arabayi kenara çektim. Hayir hayir ona birşey olmasin.
A:Kerem ben trafikteyim ve zeynebe ulasamiyorum hemen eve git o evde hazal oldugu surecr zeynep tehlikede
K:Ne diyorsun ne tehlikesi
A:Bak...
YAZAR
Zeynep kapının altindan gelen dumanlarla sok oldu. Ayağa kalkip kapiyi yumrukladı. İstek dışı ağlıyordu. 7 yıl önce melisin onu tuvallette birakmasini hatirliyordu. O zamanlar canlandi o günde böyle kapi kitlenmisti. Ve ve o gün yumurtaliklari zarar görmüştü.... Bu olamazdi ya simdide bebegini kaybederse.
Z:İmdattttttt !!!!!!!! Keremmmmmmmmm
Çok korkuyordu dumandan kendini korumaya calisiyordu. Hamileydi o bebegine dokunabilirdi.
Z:Bebeğimm Allahimm alma onu benden lütfen.... İmdatttttttttt
Birsey yapmaliydi... O anneydi cocugunu korumaliydi... Etrafina bakindi.. Cam camlar atlayamazdi ama azda olsa hava girerdi. Camlara yöneldi. Amaa hayir yokk olmuyor acilmiyordu. Duman artk zeynebin nefesini tıkıyordu. Elinden sadece aglamak geliyordu. Cok korkuyordu. Elleriyle karnını sardı. İcinden konustu bebeğiyle
Bebeğimm sen kerem sayerin oğlusun.. Annen korkmuyor bu yüzden sende korkma.. Sakın sakın beni birakma oğlum korkma baba gelicek çünkü.. Biliyorum kerem hisseder.. Gelicek oglum. Lütfen bizi bırakma.. Allahim lütfen alma onu...
Ağlamanin bir faydasi yoktu. Dısarda çıtır çitir ates sesini duyuyordu. Odaya daha ates girmemisti. Bir sey yapmaliydi.. Kapiya yöneldi. Kolu tuttu kol aşırı sıcaktı. Eli yaniyordu ama yapmalıydı.. Gözleri karatiyor ve öksürüyordu.. Hadii amaa bu böyle bitemez... Daha kurtulup hazala gününü göstericekti.
Umutlari tükeniyordu.. Artik gücude kalmamıştı yere çömeldi. Eliyle karnini sardi
Bebegimm ben ölsem bile sen ölme. Lütfennn.... Annenin gücü kalmadı... Ama sen dayan aslan oğlum
Kapı aniden kırıldı. Dumandan kendini kucaklayani göremiyordu ama.. Ama bu dev vücudu bu güven veren kokuyu asla unutamazdı. O onun koruyucu meleğiydi... Genç adam onu kucağinda dışarı çıkarıyordu.
K:Zeynebimm güzelim.. Ses ver iyimisin...
Z:B..bebeğimm
Keremin ateşler arasindan çıkmasi zor oluyordu..
K:Ahh özür dilerim sevgilim sana birşey olmasin lütfenn zeynep
Sonunda dısarı çıktılar. Kapınin önunde Ayaz, ambulans ve itfayecilerde vardi. İtfayeciler disardan atesi söndürmeye calisirken ambulans görevlileri keremin yanina doğru sedye getirdiler. Ayazda hemen yanlarina yaklastı. Zeynebi görünce içi gitmişti onunda.. Neydi bu kızın yasadıklari..
Kerem zeynebi sedyeye yatırdı. Genç adam öyle korkuyorduki.. Ya yetisemeseydi ki o yetişmemiş olarak görüyordu kendini. Eli ayağı titriyordu resmen.
K:Lütfen dik..dikkat edin. O hamile. Ç-çok ko-korkuyordur şimdi benim küçüğüm acıtmayin canını
Genç adam o kadar çaresizdiki.. Artık göz yaşlari o farkinda olmadan akıyordu. Onun bu çaresizliğini gören Ayaz onun omuzunu sıvazladi
