Kısa Korku Hikayeleri

Görünmez Şey

Bir gün yolda yürüyorum.Hava kararmak üzereydi. Dershaneden dönüyordum. Birinin arkadan bana seslendiğini duydum. Arkamı döndüğümde hiçbir şey göremedim. Yoluma devam ettim. Tekrar pişt diye seslendi. Tekrar arkamı döndüm. Gene biri yoktu. Artık sinirim bozulmuştu. Caddenin ortasında kes sesini diye bağırdım. Normal olarak herkes bana baktı. Bende bir şey olmamış gibi yoluma devam ettim. Herkes beni süz

üyordu. Farkındaydım. Ah !! Birazdan kahvenin önünden geçicektim. Yerin dibine girdiğim an. Hepsi ilk defa insan görmüş gibi bakacaklar her zaman yaptıkları gibi. Onlara bakmadan ilerledim. Tekrar o sesi duydum. Hiç ilgilenmedim. Bir ara sokağa girdim 6-7 metre ilerledikten sonra etrafı gözledim. Kimsenin olmadığına emindim. İlerledim arada birde arkama bakıyordum. Gene o ses geldi. Arkama bakmadan ne var diye bağırdım.Sonra arkama baktım kimse yoktu ama yüzüme gelen bir nefes vardı. Hissediyordum. Görünürde ise hiçbir şey yoktu. İçim ürpermişti. O korkuyla bilmediğim bir yola saptım. Biraz ilerledikten sonra sarhoşların geldiğini gördüm. O anda kendi kendime işte şimdi tam oldu dedim hızlı adımlarla bilmediğim sokaklara girdim. Ayak sesleri geliyordu. Hala arkamdaydılar. Çok korkuyordum. 12 yaşında bir insanın bunları yaşaması çok korkunç. Kalbim nerdeyse yerin çıkıcaktı. Artık tamamen yolumu kaybetmiştim.Koşmayı düşündüm. Fakat ilgilerini daha çok çekeceğini düşündüğüm için bunu yapmadım. Çok hızlı yürüyordum. Endişeliydim. Hemen bir ara sokağa saptım ve hızlıca koştum. Artık izimi kaybettiklerinden emindim. Yürümeye başladım. Zaten sırtımda çanta vardı. Omuzlarım çok ağırmaya başlamıştı. 1-2 dakika mola verdim kendime. Sonra tekrar yürümeye başladım. En son hatırladığım aynı sesin bana sakin ol demesiydi. Uyandığımda bir gecekondudaydım. Yaşlı bir adam karşımda oturuyordu. Çok şaşkındım tabi ki de çok ama çok korkuyorudum. Yaşlı adam adının Hüseyin olduğunu beni yolda baygın bir şekilde bulduğunu evine getirdiğini, kendisinin bir hoca olduğunu eşinin 12 sene önce bir cin tarafından öldürüldüğünü anlattı. Anlattıklarından çok etkilenmiştim. Hemen eve giderken yaşadığım olayı anlattım. Pişt diyen kişini cin olabileceğini. Yolumu bana cinin kaybettirebiliceğini ve de o sarhoşların cinin önüme çıkarabilceğini söyledi. İçim ürperdi. Çok korktum. Ne yapabileceğimi sordum. O ise cinin bana musallat olmadığını sadece yaramaz bir cinin benimle dalga geçtiğini söyledi. Fakat ilerleyipte bana musallat olabileceğinide söyledi. Ben ise yaşlı adamla vedalaşıp. Evin yolunu tuttum. Tabi ki insanlara adres sorarak. Eve geldim. Annemler neden geç kaldığımı bütün dershaneyi aradığını ve kızgın olduğunu söyledi. Ben ise arkadaşlarla gezdik biraz dedim. Konu kapandı. İçimden bir his bu olanları aileme anlatmamamı söyledi. Bende bu hise uydum ve aileme söylemedim . Fakat söylemek için içim içimi yiyiyordu. Tuttum kendimi ve söylemedim. Yarın olunca okula gittim. 1-2 arkadaşıma bu olayı anlattım. Onlar pek bana inanmadılar. Sonra okul bitince eve geldim haberlerde o gün ki yaşlı adamı gördüm. Vahşice öldürüldüğünü söylüyordu. Çok üzülmüştüm. Ağlamıştım bile. Annemler neden ağlıyorsun dediğinde ise sadece üzüldüm dedim. Sonraki gün okula gittiğimde Melisa Kardelen ve Gözde'nin aynı o yaşlı adam gibi öldürüldüğü öğrendim. Mahfoldum, kahroldum. Ağladım, ağladım. Günlerce etkisinde kaldım. Bundan şunu anladım ki olayı anlattığım herkes ölüyor. iyi ki anneme babama anlatmamışım. Tek tesellim o. Ama arkadaşlarımın ölümü bana çok koymuştu. Bunu yazarken bile ellerim titriyor ve ağlıyorum...