The Boy Who I Always Loved - Y/N and Harry

4

Y/N: "We zijn er."

Harry: "Bedankt om mee te gaan. Heb je een stuk perkament voor me?"

Y/N: "Ja hoor, wacht eventjes."

*je haalt je rugzak van je schouders en gaat op zoek naar wat perkament en een veer. Harry staat je aan te kijken*

Y/N: "Wat?"

Harry: "Niks."

*je bloost en geeft hem het perkament*

Harry: "Dankje."

Y/N: "Alles voor mijn bestie Harold hè!"

*Harry schiet in de lach. Je staat op en doet je rugzak weer om je schouders*

Harry: "Sorry van daarstraks. Ik was nogal..overstuur."

Y/N: "Geen enkel probleem, dat begrijp ik wel. Zou ik ook zijn, als Dumbledore zo tegen me zou schreeuwen nadat mijn naam uit die beker kwam."

*nu staat Harry echt hard te lachen*

Y/N: "Daar is die lach weer. En nu schrijven jij."

Harry: "Even denken...Beste Sirius..."

*terwijl Harry zijn brief schrijft zit Y/N naar hem te kijken. Naar hoe de wind met zijn haar speelt, zijn ogen die zo felgroen zijn als een zonnige lentedag, de manier hoe zijn handen bewegen wanneer hij schrijft, alles. Y/N zei tegen Hermione dat ze niet van hem hield, maar is dat wel waar?*

Harry: "Klaar. Waar is je uil?"

Y/N: "Oh ja! Daar! Hij heet (verzin een naam naar keuze)!"

Harry: "Bijt hij? Want Sirius' uilen bijten me altijd!"

Y/N: *lacht* "Normaal niet hoor, maar ik zou maar oppassen!!"

*uiteindelijk krijgt Harry zijn brief rond de poot van Y/N's uil en vliegt de uil de toren uit. Harry staart uit het raam, de uil achterna en Y/N komt naast hem staan*

Y/N: "Je gaat het Toernooi winnen, Harry, ik weet het zeker. Ik geloof in je."

Harry: *glimlacht alleen maar*

Y/N: "Kom, we moeten gaan. Kruidenkunde met de Hufflepuffs. Ik ben benieuwd."

Harry: "Hoezo?"

Y/N: "Hoe ze gaan doen tegen jou. Ik bedoel, Cedric is kampioen, eindelijk Hufflepuff eens in de spotlights, en dan kom jij."

Harry: "Het zal wel meevallen."

Y/N: "Ik hoop het maar. En anders steek ik er wel een stokje tussen."

*Harry raakt heel even je hand aan*