Fatih: Lan ben ayakkabımı dışarı fırlattım. Getirsene.
"Geri zekalı ayakkabının dışarıya niye atıyon?"
Erman: Bana atacaktı da tutturamadı.
Gözümü devirip dışarıya çıktım. Fatih'in ayakkabısını bulup Fatih'e verdim. Ayakkabısını giyerken Ender ve Erman'a bakarak konuştum. "Her şey için teşekkürler. Sizin de başınızı belaya soktum."
Erman: O adamlar peşini bırakmaz, biliyorsun değil mi?
"Biliyorum"
Erman: Bir şey olursa ara.
Olumlu anlamda kafamı salladım ama arayacağımı hiç sanmıyorum.
Ender: Aramaz ki
Ben içimden konuşunca dışımdan da mı konuşuyorum amk.
Fatih: Ben haber veririm. O gruptan ya-
Fatih'i dürttüğümde sustu. Erman salak bu der gibi bakıyordu. Durumu toparlamak için müdahale ettim. "Yani whatsapp grubu açarız. Oradan haberleşiriz."
Fatih: Evet tam öyle diyecektim.
Aynen Fatih kes sesini. "Tekrar her şey için teşekkürler. Görüşürüz."
Ender: Mümkünse bu görüşme sıklığı çok az olsun
"Hiç sanmıyorum canım."
Erman ve Fatih gülümseyerek baktığında boğazımı temizledim. Bunlarda her şeyi şey yapıyor. "Fatih hadi gidelim."
Fatih: Ben ne güzel izliyodum lan
Onun daha çabuk göndermek için aklıma gelen şeyi söyledim. "Erman'ı mı izliyordun?"
Fatih hemen dışarıya çıktığında kahkaha atarak bende dışarıya çıktım. Utanıyor bir de. Kıyamam.
Fatih benim önümde yürüyordu. Ben hızlandıkça o da hızlanıyordu. Dur amk sıçıcam senin ağzına. En son koşmaya başladık.
Fatih: Lan ben valla şaka yapmıştım.
"Sikicem belanı lan bekle."
En sonunda eve gelmiştik. Fatih durup pes edercesine elini kaldırdı. Vuracakken gözünü kapattı. "Tamam vurmuyorum. Kıyamadım."
Fatih: Ya sen nasıl bir kralsın?
"Sonuçta Erman'a lazımsın" Kötü kötü baktığında gülümseyerek içeri girdim. Canım evim benim. Bu arada evi bok götürüyor ama konumuz bu değil.
Odama çıktığımda direkt duvardaki resmi gördüm. Yüzümde istemsiz tebessüm oldu. Lan ben salak mıyım? Birden ciddi olup resmi duvardan sökmeye çalıştım ama başaramadım.
Ben burayı boyamaya da üşenirim. "Faatttiiihhh" Aşağıdan bağırdı.
Fatih: Ne var lan?
"Gelsene bir"
Söylenerek yanıma geldi. O da benim gibi resme bakınca güldü.
Fatih: Tam bir sanat eseri.
Gözümü devirdim. "Şimdi bunu duvardan sökemiyoruz ve ben boyamaya da üşeniyorum. Bu yüzden bu büyük dolabı şuraya koyuyoruz. O resim kapanıyor. Tamam mı?"
Fatih: Emin misin? Çünkü fazla geçmeden o resmi görmek için can atacaksın da.
Omzuna vurduğumda sustu. Berber kocaman dolabı zor da olsa o tarafa taşıdık. Tam duvarı kaplamasa da o kısmı kapatmıştı. Bu da bana yeterdi.
Fatih: Var mı başka bir şey?
"Yok teşekkürler"
Odadan çıktığında son kez duvara baktım. Güzel olmuştu. Masama oturup bir şeyler çizmeye başladım. Ne çizeceğime karar vermemiştim ama çiziyorum bir şeyler. En iyisi şarkı açayım. Şarkı açtığımda Ender'in şarkısına denk geldim. Sürekli Ender'in şarkısını başa alıp dinliyordum. Aynı zamanda resim de yapıyordum.
O an içimden geleni yapmaya başladım. Bittiğinde resme baktım. Ben bunun yüzünü ne ara böylesine ezberlemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bunun resmini yaptığını düşünün)
Daha sonra neden onu çizdiğimi düşünmeye başladım. Ne malım ben aq? Resmi çekmeceye koyup saate baktım. Gece on ikiye geliyordu.
Işığı kapatıp yatağıma geçtim ve fazla geçmeden uyudum.
