KÜÇÜK PRENSİM ♛ [TAMAMLANDI]

-Sixteen- (Final Part 3) SON

HATIRLATMA

Dolan gözlerini umursamadan gülümsedi ve bu beni iyice iğrenç hissettirdi. Kendimden nefret etmiştim resmen şu an. Kendimi daha fazla tutamayıp hıçkırıkla birlikte göz yaşlarım akmaya başladı gözlerimden. Ona bir hamlede yaklaştım ve sarıldım. Bu sefer daha uzun.

Bana belli belirsiz karşılık verip uzaklaştı.

"-Gitsem iyi olur. Yine de teşekkür ederim sana. Şimdi daha rahatlamış hissediyorum."

Cevap vermek için ağzımı araladım ama o çoktan bana son kez el sallayıp arabasına bindi ve bir kere bile dönüp bakmadan arabasını çalıştırdı ve gözden kayboldu.

***

Birkaç gündür son olanları düşünmeden edemiyordum.

Kendimi pek iyi hissetmediğim için babamın yanımda biraz daha kalmasını istedim. Evden de çıkmıyordum.

Aiden ile karşılaşmaktan korkuyordum. Son söylediği şeyler iyice kafamı karıştırmıştı zaten. Aslında söylediği şey apaçık belliydi ama ben...bilmiyorum..Alison ile aram şu an tekrar iyileşmişken, bir şeyler kötüleşsin istemiyordum. O benim en yakın arkadaşımdı.

"-Yine nerelere daldın?"

Babam yanıma gelip oturunca ona döndüm zoraki bir gülümsemeyle.

"-Baba...seninle gelebilir miyim?"

Babam bunu duyunca oldukça şaşırdı ve nedenini anlamaya çalıştı.

"-Bunu hiç konuşmamıştık. Nereden çıktı o şimdi? Burada bir işin ve düzenin var Kayce biliyorsun."

Bir süre susup devam etti.

"-Sanırım anlıyorum. Bu düşüncelerin çok çocukça Kayce. Farkında mısın?"

Omuz silktim. Şimdi küçük bir çocuk gibi ağlayabilirdim babama sarılıp. O kadar aciz ve karmakarışık hissediyordum ki...Ne düşeneceğimi bilmiyordum bile.

"-Baba ben...Aiden'ı gerçekten çok seviyorum ama Alison..."

"-Tek sorun bu mu gerçekten?"

Ona baktım yaşlı gözlerimle.

"-Bak Kayce. Alison senin kaç yıllık arkadaşın, Aiden ise yıllardır senin için değerli olan birisi. Eğer Alison senin gerçekten yakın arkadaşınsa, seni anlayacağına eminim. Önceden daha gençtiniz ama artık yeterince mantıklı düşünmek için olgunsunuz diye düşünüyorum. Hem.."