Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}

|Κεφάλαιο 29|

"Με αηδιάζεις, Ίθαν..." Του είπα καθώς προσπαθούσα να σπάσω την λαβή του.

"Μα δεν το βλέπεις; Εγώ νοιάζομαι για εσένα! Πραγματικά νοιάζομαι!" Μου φώναξε και ένιωθα το χέρι του να καίει το δικό μου από τον τρόπο που το έσφιξε.

"Και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος να μου το δείξεις;"

"Η μητέρα σου σε είχε πληγώσει πολλές φορές... Τόσα χρόνια σε κρατούσε στα σκοτάδια... Δεν είχε λόγο να υπάρχει στην ζωή σου Λιβ."

Τον κοίταξα από τα νύχια μέχρι τις άκρες μόνο και μόνο για να μάθω αυτό που ήξερα ήδη. "Είσαι παρανοϊκός και... Είσαι άρρωστος!" Κατάφερα να απελευθερωθώ από το κράτημα του και απομακρύνθηκα από αυτόν.

"Θα το δεις Λιβ... Εσύ η ίδια θα επιστρέψεις σε εμένα και θα με παρακαλάς να σε κρατήσω κοντά μου!" Τον άκουσα να φωνάζει από πίσω μου. Άνοιξα γρήγορα-γρήγορα την γκρίζα πόρτα και την έκλεισα με δύναμη.

   Ξεκούρασα το σώμα μου πάνω στο μεταλλικό υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένη και γλίστρησα πάνω της. Ακούμπησα τα χέρια μου στα γόνατα μου και ένιωσα ένα τσούξιμο στο δεξιό μέρος της κοιλιάς μου. Κοίταξα τον κόκκινο κύκλο που είχε σχηματιστεί πάνω στην λευκή μου μπλούζα και σηκώθηκα όρθια. Κατευθύνθηκα προς τις τουαλέτες των κοριτσιών.

   Μπήκα μέσα και κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη μπροστά μου. Όλες οι αναμνήσεις από τις πρώτες φορές που ένιωθα εκείνον τον πόνο όταν ερχόταν η ώρα να μεταμορφωθώ... Αλλά πλέον μπορούσα να το ελέγχω πλήρως. Είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που πήρα την μορφή του λύκου μου. Παρόλα αυτά η Ρόουζ και γενικά όλη η αγέλη με είχε εκπαιδεύσει ώστε να μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου αν ένιωθα πάλι το ίδιο τσούξιμο.

   Έπλυνα τα χέρια μου μου ώστε να φύγει το κόκκινο στεγνό υγρό από πάνω τους. Λόγω του ότι θεραπεύομαι  γρήγορα, δεν ανησύχησα σχετικά με την ανοιχτή πληγή στην κοιλιά μου. Με τα ρούχα μου όμως τι θα έκανα;

   Καθώς εγώ ήμουν στα πρόθυρα κρίσης πανικού, άκουσα την πόρτα να ανοίγει απότομα και βαριά βήματα να αντηχούν στον χώρο όπου βρισκόμουν. Γύρισα το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση της πόρτας και γούρλωσα τα μάτια μου έκπληκτη.

"Πάρε αυτό." Μου είπε σοβαρός τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου. Κρατούσε μία μαύρη φούτερ με μικρά άσπρα γράμματα να στολίζουν τις άκρες της μπλούζας. "Μην το κοιτάς έτσι. Απλώς παρ' την!"