{2} YANLIŞ KARARLAR

17 5 1
                                        

1 hafta sonra

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

1 hafta sonra

Bütün kardeşlerimle beraber babaannemin etrafını çevrelemiş Ahmet abim ile ilgili anlattığı hatıraları dinliyorduk. Neden bizden ayrı bir hayat sürdüğünü ve neler yaptığını öğrenmeye çalışıyorduk.

Babaannemin anlattığı her bir hatırada abimi ne kadar çok özlediğimi bir kere daha anlıyordum. Sanrım en çok onu özlemiştim. Sadece bende değil diğer kardeşlerimin de omuzlarında bir yüktü bu özlem. Onunla geçiremediğimiz her an aramızda ki bağdan birer ilmek sökmüştü sanki.

'Kardeştik fakat aynı evin kardeşleri değildik.'

Babaannem, Ahmet abimin Ezgi adında bir sevdiği olduğunu, biz köydeyken kendisini istemeye gittiklerini fakat Ezginin ailesinin bu ilişkiyi onaylamamakla beraber asla evlenemeyeceklerini söylediklerini anlattı. Bu sebepten dolayı anneme ve babama haber vermediğini söylemişti. Tabii annemde bu haberi duymasıyla içindeki abimi evlendirme isteği daha fazla alevlenmişti.

Ahmet abimin yaşının geçmesinden ötürü kendisini akrabalarından biriyle evlendirmek istediğini söyleyip duruyordu. Hâlbuki daha yirmili yaşlarının başlarındaydı. Hayat onun için daha yeni başlıyordu belki ama ailemize göre hayatı neredeyse bitmek üzereydi. Ahmet abimin gizli sevdası 'Ezgisini' öğrenmiştik artık.

Annem ve babaannem konuşmaya devam ederken kardeşlerim ise her biri bir tarafa dağılmıştı. Oturduğum sedirin üzerinde bacaklarımı kendime çekerek kollarımı etrafına sardım. Çenemi kollarımın üzerine dayayarak düşüncelere daldım.

Benim toprağımda ne kolaydı ki sevmek kolay olsun. Hele ki bir kız ya da kadınsanız. Sizin sevmeye hakkınız yoktur. Ayıp sayarlar çünkü. Bir kız bir erkeği bırakın sevmeyi göz göze geldiği görülse kötü gözle bakarlar.

Hâlbuki erkekler öyle mi? Onlar her şeyi yapar. En iyisini bilirler. Çünkü onlar 'erkek'. Bu düşüncelerini savunmak için başka sebepleri yoktu. Ozan işte bu yüzden hayallerimde kalmalıydı. Zaten ancak orada kalabilirdi ya. Biz imkansızlar içindeki en büyük imkansızdık.

Düşüncelerimden annemin bağırması ile sıyrılmış akşam yemeği için hazırlıklara yardım etmeye koyulmuştum. Babamlar işten yorgun geleceklerdir. Yemek hemen önlerinde olsun isterler. O yüzden erkenden hazırlamaya koyulmuştuk.

🖇️

Kapının evi dolduran sesi ile bir koşu açarak babamları içeriye buyur etmiştim. Onlar içeri sofraya geçerken ben bizim küçüklerin karnını doyurmuş uyumaları için odaya göndermiştim. Sabah benim gitmek için her şeyimi vereceğim yere -okula- gideceklerdi.

"Asiye!" diye içeriden yükselen ses ile sofranın kurulu olduğu odaya gitmiştim.

"Söyle ağabey."

"Hele bir su doldur şuradan." Diyerek bardağını uzatmıştı yıllardır çalışmaktan nasır tutmuş ellerime. Sürahi iki adım ötesindeydi oysaki.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Apr 23, 2021 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

BENİM ADIM ASİYEWhere stories live. Discover now