Νικολέτα - Ερμής (2)

96 29 18
                                    

<Όχι, όχι, όχι...> φώναξε ο Ερμής και πετάχτηκε από το κρεβάτι. Τα γουρλωμένα μάτια της κοπέλας που κοιτούσαν ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος του, τον έκαναν να κοιτάξει και αυτός προς τα κάτω. <Όχι, όχι, όχι...> μουρμούρησε καθώς τύλιγε το σεντόνι γύρω από τη μέση του. <Εσύ τι φοράς;> ρώτησε με ελπίδα.

<Ότι φοράς και εσύ.> του απάντησε η κοπέλα αφού έριξε μία ματιά κάτω από το σεντόνι.

<Δεν το πιστεύω αυτό.> παραπονέθηκε ο Ερμής χτυπώντας με νεύρα το χέρι του στον μηρό του. 

<Ηρέμησε. Μπορεί να μην έγινε κάτι.> προσπάθησε να τον καθησυχάσει.

<ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ.> της φώναξε και η Νικολέτα μαζεύτηκε από φόβο. Είδε την κίνηση της ο Ερμής και μετάνιωσε αμέσως που ξέσπασε πάνω της. <Συγνώμη. Συγνώμη. Απλά δεν είναι και το καλύτερο να ξυπνάς το πρωί και να ανακαλύπτεις ότι πέρασες ένα βράδυ πάθους με μία φοιτήτρια σου και να μην το θυμάσαι κιόλας.> προσπάθησε να δικαιολογηθεί.

<Αν σε παρηγορεί ούτε και εγώ θυμάμαι τίποτα. Η μνήμη μου σταματάει εκεί που χορεύαμε στο μπαρ.> του είπε και ο Ερμής κούνησε καταφατικά το κεφάλι του αφού και αυτός μέχρι αυτό το σημείο θυμόταν. 

Η Νικολέτα σηκώθηκε προσεχτικά από το κρεβάτι για να ντυθεί αφήνοντας σε κοινή θέα την γυμνή της πλάτη. Ο Ερμής δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά μόνο να την θαυμάσει. Για μία στιγμή ήλπιζε να θυμόταν τα γεγονότα της χτεσινής νύχτας, όμως μάλωσε νοερά τον εαυτό του για αυτή την σκέψη.

<Μην νομίζεις ότι επειδή το κάναμε χτες θα είμαι επιεικής μαζί σου στο νοσοκομείο.> η φράση αυτή του ξέφυγε αλλά δεν μπορούσε να την πάρει πίσω. 

Είδε την Νικολέτα να παγώνει στη θέση της και να γυρίζει προς το μέρος του σιγά σιγά. Δεν είχε δει πιο δολοφονικό βλέμμα από αυτό της κοπέλας. Τον πλησίασε με αργά βήματα και μόλις έφτασε μπροστά του σήκωσε το χέρι της και το κατέβασε με δύναμη στο μάγουλο του. Ο Ερμής είχε μετανιώσει τα λόγια του αλλά δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση από την Νικολέτα. Και είχε και βαρύ χέρι.

<Αν νομίζεις ότι κοιμήθηκα μαζί σου για να ανεβάσω το βαθμό μου, είσαι πολύ γελασμένος. Πέρα από το ότι δεν θυμάμαι καν τι έγινε, μπορώ να παλέψω για κάτι με την αξία μου. Δεν χρειάζομαι τίποτα και κανέναν να με βοηθήσει. Και πόσο μάλλον να πράξω τόσο ύπουλα. Θα ζητήσω να αλλάξω νοσοκομείο αφού προφανώς έχεις μία τέτοια άποψη για εμένα. Δεν θα χρειαστεί να συναντηθούμε ποτέ ξανά.> είπε κοιτώντας τον ψυχρά και συνέχισε να ντύνεται.

All over the worldWhere stories live. Discover now