ALİTA..

7

Hayat, bu 5 harflik kelime.. Ama o kadar zordu ki bu hayatta yaşamak.. Bu hayatta var olmak..İnsanın sevdiklerinden uzak çok uzakta olması çok acı verici. Bazen dayanamıyorum. Bazen ben neden ölmüyorum diyorum kendime.. Kırıldı kanadım günlük. Beni bırakıp gittiler.. Keşke şuan yanımda olsalar. Sımsıkı sarılsam. Beni bırakmayın, gitmeyin.. Canım yanıyor.. Diye bilsem..Kokularını içime çekememiştim hiçbizaman.. Ben bilmezdim böyle olacağını..
Amcam beni evlendirecekti evet.. Yengem benimçin en hayırlısı bunun olduğunu demişti.. 1 haftadan sonra 17 yaşım olacaktı.. Ama ben hiç heyecanlı değildim, hiç mutlu değildim.. 17 yaşındaki kızı evlendiriyorlar, günlük. Bağırmak istiyorum avazım çıkana kadar bağırmak. Artık amcam beni çok sıkmıyordu. Dışarı çıkmama izin veriyordu.. Son zamanlarda Kerem benle ilgileniyordu..  Aslında çok iyi birisiymiş sadece sert kılıfından kalbini görememişim.. Beni arkadaşlarıyla tanıştırmak istediğini dediğinde heyecanlanmıştım. Hiç arkadaşım yoktu ki.. Keremle kafeye doğru ilerliyorduk, çok mutluydum. Ilk defa çok mutlu.. Kerem bana bakıp gülümsediğinde ne oldu diye sordum.. "Seni ilk defa böyle gülerken görüyorum" dedi.. Kafeye gelmiştik.

Kerem:
-Selam herkese, kuzenim Alita

Alita:
-Selam, memnun oldum - diyerek gülümsedim..

Kerem:
-Alita, bunlar Sarp, Lara, Yekta, Sima

Ben- Memnun oldumm diyerek gülümsedim..

Yekta ayağa kalkarak "Kerem, bu kadar güzel kuzenin olduğunu neden daha önce demedin" diyerek sırıttı.

"Teşekkür ederim, Yekta" diyerek güldüm. Hiç beklemediğim bir anda Lara gelip bana sarıldı. Kendimi garip hissetmiştim.. Son kez anneme sarılmıştım.. Laraya sarıldım..  Kerem ben kuzenini çok sevdim diyen Simayla da sarıldıktan sonra.. Sarpa baktım.. Nedense kalbim bi başka atıyordu.. Her halde arkadaş edindiğimdendir.. Sarp hafifçe gülümsedikten sonra hoş geldin aramıza dedi.. Günlük, ben çok mutluydum o gün biliyor musun ? Neden mi ? Mutluydum işte, tarif edemeyeceğim şekilde mutluydum..