[Zawgyi]
6ေပ ေက်ာ္႐ွိေသာ အရပ္၊ ေကာင္းကင္ႀကီးလို ျပာလဲ့ေနတဲ့ သိမ္းငွက္လိုမ်က္လံုးေတြ၊ ႂကြက္သားေတြႏွင့္ ခ်ပ္ရပ္ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ျဖင့္ လန္႐ွင္းဝမ္က အရာရာ ျပည့္စံုေနသည္။ ေဘးက ႐ွင္းဖန္ကလည္း 5ေပ ေက်ာ္ေသာအရပ္၊ ပိန္သြယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ အနက္ေရာင္မ်က္လံုး ဝိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ လွပေသာ မ်က္ႏွာေလး႐ွိကာ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းေန၏။ သူ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြဲျပားကာ တမူထူးျခားၿပီး လိုက္ဖက္ေနပံုေၾကာင့္ center ထဲ႐ွိ လူအမ်ား၏ မ်က္လံုးေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေပၚမွာသာ ကပ္ၿငိေနသည္။
လန္႐ွင္းဝမ္က သူ႔ကိုၾကည့္ေနၾကတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကအၾကည့္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ့ႏိုင္ေပမယ့္ သူ႔ေဘးက အေကာင္ငယ္ေလးကို ဝါးစားမတတ္ၾကည့္ေနၾကတာကိုေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ေပ။ လန္႐ွင္းဝမ္ ထိုလူေတြကို သတ္ျဖတ္ေတာ့မတတ္အၾကည့္ေတြေပးလိုက္ေတာ့မွ ေခါင္းလွည့္သြားၾကေတာ့သည္။
႐ွင္းဖန္ center ထဲေလ်ွာက္ပတ္ၾကည့္ေနရကာ ဘယ္ဆိုင္ကိုမွ မ်က္စမပစ္ရဲေပ။ ဘာေၾကာင့္ဆို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅မိနစ္ေလာက္က ျဖစ္သြားတဲ့ ကိစၥေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
•••••
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရစ္ေသာ္...
႐ွင္းဖန္ အဝတ္အစားဆိုင္ထဲကို ဝင္သြားၿပီး လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ အျပာေရာင္ hoddie အက်ႌေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ႀကိဳက္တာေၾကာင့္ လန္႐ွင္းဝမ္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ကာေမးမည္လုပ္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္ သူ႔မွာ စကားပင္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။
အနက္ေရာင္ကဒ္ႀကီးကို ဝန္ထမ္းအစ္မတစ္ေယာက္ကို ေပးၿပီး သူၾကည့္သြားတဲ့ ကိုင္သြားတဲ့ အက်ႌေတြကို သူဆိုဒ္ကို ေျပာၿပီး ဝယ္ေနတာျဖစ္သည္။ ႐ွင္းဖန္ႀကိဳက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးကိုေတာ့ မဝတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
"ဝမ္ေကာ.. ဘာလို႔အမ်ားႀကီး ဝယ္ေနတာတုန္း။"
"ႀကိဳက္္တယ္မဟုတ္ဘူးလား?"
လန္႐ွင္းဝမ္ နားမလည္နိုင္စြာေမးလိုက္သည္။
"ႀကိဳက္တာေတာ့ ႀကိဳက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဝတ္ႏိုင္ပါ့မလား ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တိုင္းလည္း ခင္ဗ်ားက လိုက္ဝယ္မေပးနဲ႔ေလ။ ေငြေတြကုန္တယ္။ ခင္ဗ်ားက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေပမယ့္ မလိုအပ္ပဲ မသံုးရဘူးေလ ဟုတ္တယ္မလား?"
