♀️Έρωτας♀️

13ο Κεφάλαιο

"Έλα ηρέμησε σε παρακαλώ" είπε ο αδερφός μου και με έσφιξε στην αγκαλιά του

"Δεν αντέχω να την βλέπω στο σχολείο και να μην με αγγίζει" είπα με χαμηλή φωνή

"Θέλεις να μείνω λίγο πάρα πάνω? Μπορώ να το κανονίσω αν θες" ρώτησε ο αδερφός μου

"Όχι θα είμαι μια χαρά έχω και την Μαρία μην ανησυχείς" απάντησα και προσπάθησα να χαμογελάσω

" σίγουρα? " με ρώτησε και με κοιτούσε στα μάτια για να καταλάβει εάν λέω την αλήθεια

" Ναι σίγουρα θα μου περάσει. Λοιπόν πρέπει να φύγω θα αργήσω" είπα καθώς ήπια την τελευταία μου γουλιά από τον καφέ

" Να προσέχεις μικρή θα μιλάμε στο τηλέφωνο" είπε και με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και με κράτησε για λίγο εκεί

"Και εσύ. Μόλις φτάσεις να με πάρεις τηλέφωνο "απάντησα τον πήρα μια τελευταία αγκαλιά και έφυγα για το σχολείο.

Όταν έφτασα στο σχολείο πήγα αμέσως στο γραφείο καθηγητών να πάρω το βιβλίο μου και όταν γύρισα για να φύγω έπεσα πάνω σε κάποιον.

"Συγνώμη δεν βλέπω που πάω "είπα και σήκωσα το βιβλίο από το πάτωμα καθώς μου είχε πέσει από την σύγκρουση που είχα

"Όλα καλά. Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα" απάντησε ο Άρης ο γυμναστής του σχολείου με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη

"Σε ευχαριστώ" απάντησα και έφυγα βιαστικά.

Σήμερα δεν έχω μάθημα με το τμήμα της Δανάης ευτυχώς. Με πονάει να την βλέπω και να μην μιλάμε και ακόμα περισσότερο με πονάει που δεν με κοιτάζει. Έχει ένα ψυχρό βλέμμα και δείχνει αδιάφορη σαν να είναι το σώμα της στην τάξη αλλά το μυαλό της όχι.

Καθώς έκανα εφημερία στο διάλειμμα ένιωσα ένα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου και γύρισα τρομαγμένη να δω ποίος είναι.

"Συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω" είπε ο Άρης με λυπημένο βλέμμα

"Δεν πειράζει" Απάντησα και έδωσα ένα ψεύτικο χαμόγελο

"Λοιπόν αναρωτιόμουν τι θα έλεγες να πάμε για ένα ποτό αύριο βράδυ" είπε ο Άρης γεμάτος αυτοπεποίθηση καθώς με πλησίασε πιο κοντά. Ένιωσα λίγο περίεργα και γύρισα το βλέμμα μου και τότε τα μάτια μου έπεσαν στην Δανάη μας κοιτάζει από μακριά. Και χωρίς να το καταλάβω μίλησα

" Ναι ευχαρίστως "απάντησα κοιτάζοντας και εγώ την Δανάη. Η ματιές μας είχαν κλειδώσει και ένιωθα τα μάτια τις να καίνε. Είχε νευριάσει μπορούσα να το καταλάβω