Yetişkin Unsurlar Bulunacaktır.
"Hayatımda ilk defa bir kadına aşık olmuştum. Ben onu kendimden sakınırken o bana hayatımın tokadını atmaya ant içmiş gibiydi..."
.
İNTİKAMA TUTKUN SERİSİ İKİNCİ HİKAYESİDİR. BAĞIMSIZ OLARAK OKUNABİLİR.
Bizim hika...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3-ESKİ GÜNLERDEKİ GİBİ
Evrendeki tüm zincirler kadere götürür.
Aslında bu zincirleri stoacılar biraz karıştırmış. Biz kendi seçimlerimiz diyerek basite çekilirken onlar seçim ve sorumluluk üzerinde dururlar. Hayatımızdan kendimizin sorumlu olduğunu her bir seçimin bir nevi kendi iç dünyamızın getirisi olduğunu söyler.
Her seçim kendi iç dünyamızın yansımasıysa benim kendimi sürüklediğim yolun temel sebebi neydi?
Kaçma duygusu mu, yoksa basit bir iç güdü mü?
Sena'yı koltukta tek başına otururken gördüğümde yanına gittim. Dudakları merakla aralandığında dizlerinin üzerinden bana doğru emekledi.
"Dün gece ne oldu öyle?" 'hiç' diyerek dudaklarımı kıpırdattığımda "Gördüm Asel. Zaten Birkan'ın sana karşı ilgisi olduğu bir gerçekti. Belki araya biz girmemiş olsaydık şuan bambaşka bir şekildeydiniz." Başımı iki yana sallarken ortada duran sehpadaki bardaktan bir yudum su aldım.
"Bilmiyorum Sena. İyi bir adam ama." Gözlerini belertirken "Ama ne Asel?" diyerek sorusunu yineledi. Bıkmış bir nefes alırken başımı geriye doğru attım.
"Onunlayken kendimi kaybedemiyorum. O çok kontrollü bir adam. Ben kontrolümü kaybetmek istiyorum, onun gibi bir ay öncesinden plan oluşturup gitmek değil kafam estiğinde bir yere gitmek istiyorum." Kaşları çatılırken mavilikleri irileşti.
"Daha önce öpüştünüz neden izin verdin o zaman ilk öpücüğünü almasına?" Yüzümün ciddiyetini bozmazken attığım bakış sayesinde ilk olmadığını anlamış ve 'bana nasıl söylemezsin?' isimli bakışını atmıştı.
"Beni öptüğünde sarhoştu. Ayrıca hatırladığını bile düşünmüyorum Sena." Başını 'hı hı' diye salarken inanmadığı belliydi.
"Birkan bin pişman. Hem de her şey için."
Yutkunurken başımı iki yana salladım. "Pişmanlık neyi değiştiriyor ki?"
Dirseğini koltuğa dayarken daha rahat bir pozisyon aldı. Kestane renkli saçını geriye savururken "En azından farkında olması hiç mi bir şeyi değiştirmez?"
Gözlerimi devirirken "Ben pişman değilim ki. Halimden son derece mutluyum."
Konuyu değiştirmek adına gözleri heyecanla irileşirken "Peki o adamla daha ileri gittiniz mi, kim ya da görüşüyor musunuz?" diye sorularını art arda sıralamıştı.
"Daha fazla açıklama yapmıyorum Sena'cım yeter sana bu kadar." diyerek konuşmak istemediğimi belli etmiştim."
Çünkü bazı şeyler anlatılamayacak kadar farklıydı.
Başımı iki yana sallarken zihnime dolan anıyı reddettim. Neredeyse görüntüsünün bile aklımdan uçtuğu bir adamı zihnime düşürmenin bir anlamı yoktu. Kontrollü olmak zorundaydım.
