The Witch Who Rewinds Time? (Wmmap)

2 - Who Are You?

Medya 'Who Made Me A Princess?' (Webnovel) alternatif cilt 1. kapağıdır.

"Sanırım ikimizde eminiz, şu andan yarından ve şimdiden itibaren olacak her şeyden.."

|

|

|

Eğer her şey geçmişte ki ile aynı olsaydı, ne olurdu? Çoğu zaman rüyalarım bununla ilgili. Çığlık sesleri ve ağlama sesleri birbirini kovalıyor. Geçmiş ve gelecekle ilgili rüyalar görmekten kendimi alıkoyamıyorum. En kötüsü ise aynı şekilde endişeleniyor da olmam.

Umutsuz değilim. Umut her zaman var. Ama kendime karşı güvenim şimdiye kadar hiçbir zaman olmadı. Bu yüzden her şeyin hangi andan itibaren saptığını merak ediyorum.

Diana'nın ölümü?

Hayır, en başta her şey yanlıştı. Jennette'nin doğumuydu belki de?

Kafam tamamıyla karışık durumda. Öncelikle şu an olduğum zaman da, Athanasia çoktan 14 yaşını doldurmuş olmalı. Nasıl yapmalıyım bilmiyorum. Ama bir şekilde saraya sızmalı, hemen ardından da Athanasia'ya durumu anlatmalıyım. Aslında Athanasia'ya anlatmak zorunda değildim. Olayları bir şekilde kanıtlayıp, İmparator'un kulağına götürsem benim için yeterli olacaktır.

Bilmiyorum. Tek bildiğim kafamın karışık olduğu. Anılarım hala tam değil. Bazı şeyleri hatırlayamıyorum. Bazı şeyler değil, yaşadığım her şeyi.

Kırmızı saçlarımı topladım. Mor parlak gözlerimi büyü ile sakladım. Siyah daha çok yakışmış gibiydi. Mor gözler yaygın değildi. Obelian İmparatorluğun da, mavi göz bulabilirsiniz. Hem de oldukça rahat bir şekilde. Aynı şey gri göz içinde geçerliydi. Ama konu siyah, mor ve kırmızı olunca aynı şey denemezdi. Oldukça nadirler.

Mor gözlerime eklenen kırmızı saçlarımı da sayarsak, fazla dikkat çekiyordum. Şimdi merak ediyorum da? Nasıl oldu da bir soylu oldum? Pek hatırlayamıyorum. Aklımda hala her şey net değil. Bu evrende uyandığım ilk yıllar aklıma geldi.

Ne olduğunu anlayamamıştım. Halktan ve sadece adı bilinen normal bir insandım. Daha sonra babam beni bulmuş ve kendi evine getirmişti. Evet, yanlış duymadınız! Ben kendi yazdığım kitapta, halktan biri olarak uyanmıştım. Çünkü annem hiçbir şey demeden babamdan kaçmıştı. Dahası annemde bir büyücü olduğundan, bunu yapması oldukça kolay olmuştu.

Önceki hayatımda babamla beraber neredeyse hiç anım yoktu. Yani o benim yanıma gelirdi. Ben ise ondan olabildiğim en hızlı şekilde kaçardım. Ama şimdi ikinci bir şansım var. Neden elimden geldiğince bir şeyleri değiştirmeye çalışmayayım ki?

En azından artık babamdan ve abimden kaçmayı planlamıyorum. Belki de onlarla oturup rahatlıkla sohbet de edebilirdim. Ama ilerde, her şey yerine oturduğunda. Ben ve herkes rahat bir nefes aldığında.

Malikaneden çıkmak için bütün hazırlığımı bitirmiştim. Nihayet bahçede ki demir kapılardan faytonun yanına geldiğim de, babamın benim peşime taktığı koruma hala dibimdeydi. Babamın bunu neden yaptığını bildiğim için asla kızamıyorum. Ama artık buna "Durun!" deme vakti!

"Bugün bana eşlik etmenize gerek yok." Bir anda yüzünün düşmesi ile bahanesini bana yolladı. "Ama babanız-"

"Gerek yok dedim. Öyle değil mi?" Kafasını aşağıya doğru eğerken bende faytona bindim. "İmparatorluk sarayına gideceğiz." Faytoncu hızlıca sürmeye başladı. Eğer babama sarayda işe başvurmak istediğimi söyleseydim, aramızda ki muhabbet büyük ihtimalle şöyle olurdu;