seven devils / tom riddle !ARA VERILDI!

2 / LİDER

*medya, Mel örneği. Ama kaşları aşağı doğru bakmıyor.

Masada oturan kimseden ses çıkmıyordu, bazen iç çekiyorlar ve olacakları merak ediyorlardı büyük bir ihtimalle. Lucas cesaretini toplayarak konuşmaya başladı.

Lucas: Ee artık ne olacak? Lider kim olacak?

Mel: Babam ölmeden önce bana liderin artık ben olduğumu söyledi. Artık Lideriniz olarak bu işe biraz ara vermeyi düşünüyorum. Daha yeni babam hayatına son verdi, eğer bir şeyler yapmaya kalkarsak çok çabuk bir şekilde Sihir Bakanlığı bizden şüphelenecek; bizimde sonumuz babam gibi olmasın. Büyük ihtimalle yarın hangi okullara gideceğimiz hakkında mektuplar gelir. Ne olursa olsun ayrılmayacağız kardeşlerim.

Hepsi bir ağızdan: NE OLURSA OLSUN AYRILMAYACAĞIZ!

Mel: Pekala o zaman siz işlerinize dönün bende babamın odasını ziyaret edeyim.

Baş koltuktan kalkarak yavaş yavaş eski, tozlu duvarlardan olan koridorlardan geçip sonunda babamın odasına vardım.
Odası tarçın ve limon kokuyordu. Buz kesiyordu resmen. Eski eşyalar, masa üstünde düzenli bir şekilde üst üste duran kağıtlar ile doluydu. Koyu meşe odunundan özenle yapılmış masasında ben, Ivy, annem ve babamın fotoğraf, onun yanında ise grupça çekildiğimiz bir fotoğraf vardı.

Annem çok güzel bir kadındı. Upuzun siyah saçları, bembeyaz teni, güzel bir yüzü ile herkesi kendine aşık eder; sonrada onları kullanırdı. Herkes ondan korkar, itaat ederdi. Adını herkes tanırdı. Bu da bize, annemin kızı olduğumuzu söylediğimizde bazı olumlu ve olumsuz şeyler katıyordu.

Babama zekası sayesinde aşık olmuş. Sonra evlenmişler ve biz dünyaya gelmişiz. Doğumdan 2 ay sonra hayatını kaybetmiş. Sadece fotoğraflarımız vardı. Ama ne onu kendi gözlerimle görebilmiş yada sesini duyabilmiştim.

Tekrar masayı incelemeyi başladım.

Saklı çekmeceyi bulmak için eğildim. Masanın altında ayak halısı vardı. Onu kaldırdığımda karşıma saklı çekmecenin kilidi belirdi. Tabiki sihirliydi.

??: Şifre?

Şifre mi? Ne olabilir ki? Düşünürken aklıma bir anım gelmişti çok eski olduğu için tam hatırlayamıyordum.

-bir anı- [b= babam/ m= mel (yani biz)]

B- Kızım, bak bu benim senin için özel olarak yaptırttığım hediyen nasıl beğendin mi?.

M- Bu çok güzel Bay Holdhurst, çok teşekkür ederim.

B- Beğenmene çok sevindim kızım, biliyorsun ki sonsuza kadar yanında olamayacağım. Bir gün annenin yanına gideceğim. Annenin ve benim ruhum bu bıçakta olacak. İhtiyacın olduğunda kullan.

Bana aldığı hediyede mi yazıyor şifre yoksa?

Ayağa kalktım, babamın odasından koşarak dışarı fırladım. Merdivenlerden nefes nefese yukarı çıktım. Çocukken yaşadığımız odaların olduğu koridora geldim. Benim odam koridorun solunda ki 2. oda idi. Odama girdim.

Odama girdiğim an aklıma geçmişte yaşadığımız anılarım gelmişti. Ama şuan önemli olan bu değildi.

Çokta büyük olmayan eski odamda, tozlu raflarda o kitabı arıyordum. Aslında kitap değildi, kitap görünümlü gizli bir kutuydu.

Parmaklarımla hızlıca kitapların üstünde gezdiriyordum. Bulduğum an küçük bir sevinç çığlığı attım. Attığım çığlığın yanlış olduğunu düşünerek hemen elimle ağzıma kapattım. Sevinmiştim ama nedenini bilmiyordum.