Met de groep leider staan we voor de Calanais standing stone. Ik kijk naar me zwarte boots die helemaal onder de modder zitten. Gelukkig heb ik vandaag een lichte spijkerbroek aan met een grijs t-shirt aan met een houthakkers blouse er overheen, maar toch is het nog steeds fris. We lopen met de begeleider naar het midden van de Calanais standing stone. Ze vertelt ons over een speciale mythe dat als je één van de stenen aanraakt dat je naar een anderen tijd terug reist, maar de tijd waarin je terecht komt is voor elke persoon anders.
'Wat een rare mythe is dat toch wie kan er nou tijdreizen' met een zucht laat ik me tegen een steen aan zakken. Ik weet niet wat er gebeurden het enige wat ik me nog kon herinneren was dat ik tegen een van de stenen aanleunden en opeens werd alles zwart.
Met een bonkend hoofd ga ik recht op zitten en probeer op te staan. Met één hand tast ik naar me tas en haal me mobiel eruit. ' WAT GEEN BEREIK' ik loop terug naar de parkeerplaatsen, maar nee hoor de auto staat er niet maar het bizarre is dat er ook geen parkeerplaatsen meer zijn. Is dit een grap?
Ik pak me leren jack en doe hem aan. Met me tas over me schouder ga ik de bossen in opzoek naar mensen. Met een ruk duik in op de grond als ik geweer schoten hoor. Opeens zie ik een Britse soldaat lopen, maar niet zomaar een Britse soldaat het is er eentje uit de
17e / 18e eeuw. En van achter me rennen er mannen met een kilte aan proberen te ontsnappen aan de Britten.
Met snellen passen loop ik naar een rivier toe. Voor ik het weet glij ik uit en knal ik met me hoofd tegen een steen aan. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik door twee sterken armen wordt opgepakt en weg wordt gedragen.
JE LEEST
yourney
AdventureNaomi is een standaard meisje in de maatschappij. Ze heeft net haar hbo diploma gehaald en gaat daarom op vakantie naar schotland en deze reis zal niet lopen zoals ze verwacht had.
