İntikam Zincirleri

Bölüm 4- Akademi

Yüzümü yıkadıktan sonra morluklarımı kapatmak için bayanların müthiş kurtarıcılarından biri olan fondöteni kullandım. Kaşımdaki yaraya da küçük yara bantlarından birini yapıştırdıktan sonra hafif bir makyaj yapıp banyodan çıktım. Ash üstünü giyinmiş ve yatağıma giyinmem için siyah dar bir pantalon ve beyaz kısa kollu, üzerinde 'radioactive' yazan bir tişört çıkarmıştı. Ash bana göre daha tatlı giyinirdi ve daha şık. Bense daha çok dar pantalon ve üstü yazılı tişörtler giyinirdim. Deri ceketler favorilerimdendi. Tabi yerine göre çok nadiren de olsa elbisede giyinirdim. Yani çok büyük kıyafet takıntıları olan birisi değilimdir.

Ben üzerimi giyinirken Ash de saçlarına şekil verip makyajini tamamladı. İkimizinde saçları şükürler olsun ki bize zorluk çıkartmazlardı. Saçlarımın o uykudan yeni uyandım havasını da düzelttikten sonra ikimizde çıkmak için hazır hale gelmiştik.

Konferans salonu, yan tarafımızda bulunan 4. seviyelerin ders gördüğü binanın alt katındaydı ve oldukça büyüktü. Salona girdiğimizde öğrencilerin yarısından çoğu yerlerine oturmuştu. Ortama renk katan kırmızı koltuklar, yarım ay şeklindeki sahnenin etrafını kaplayacak düzeyindeydi. Salonun duvarlarının büyük kısmı metalle kapanmıştı. Metal, genel olarak akademinin duvarlarını kaplayan vazgeçilmez aksesuarlardan biriydi. Her köşede bulunan ve bize uslu durmamız gerektiğini çünkü bizi misafirlikte çocuklarını izleyen anneler gibi izlediğini hissettiren hissettiren kameralarla çevriliydi. Salonun tavanında bulunan loş ışıklar ortama yumuşak bir hava katmaya yetmişti.

Ashle girdiğimiz 'önde oturacağız-arkada oturacağız' tartışmasını kazanmanın verdiği o saçma sevinçle arkalara doğru ilerlerken bize bakan meraklı bakışları görmemeye çalıştım. Bu gerçek anlamda rahatsız ediciydi.

Bulduğumuz ilk boş yere oturduk. Kollarımı birleştirip kendimi, birazdan başlayacak gereksiz duyuruları ve kuralları dinlemeye hazırladım.

Yaklaşık beş dakika sonra saçları omuzlarına gelen sarışın ve yeşil gözlü 30'lu yaşlarında güzel bir kadınla, ismini bilmediğim kadından daha yaşlı bir adam sahneye çıktı. Kadın gülümseyerek konuşmaya başladı "Hepinize merhaba. Bu uzun tatilin ardından akademiye dönmek umarım sizi mutlu etmiştir..."

Akademi de yazları, normal okullar gibi tatil oluyor. Çoğu kişi ailesinin yanına dönüyor çoğu da akademide kalıyordu. Tatillerde burada kalanlar için sadece akademide durmak gibi bir zorunluluk yoktu. Hatta isteyen, istediği saate kadar dışarıda gezip eğlenebilirdi. Bu yüzden burada kalmak pek sorun değildi.

"...Yeni bir döneme başlıyoruz ve sizinde en az benim kadar heyecanlı olmanızı dilerim. Çoğunuz beni tanıyorsunuz ama yeni gelenler ve henüz beni tanımayanlar için ben Laura Jensen. 3. sınıfların danışmanı ve aynı zamanda Genel Tarih dersinizin öğretmenlerinden biriyim..."

Ashley ve ben de 3. seviyedendik. Güçlerimizi doğru kullanma, dövüş, normal okul dersleri ve benzeri derslerdeki başarımız, seviyemizi belirliyordu. Toplamda 5 seviye vardı. İlk 4 seviye akademide temel şeyleri öğreniyordu. 5. seviye aslında daha çok sınavdı. 5. seviyedeki kişiye belirli bir görev verilir ve kişinin bu görevden getirdiği başarıya göre bir yere atanırdı. Bazıları ise sadece mezun olup kendi hayatlarını yaşamaya başlarlardı. Tabi işin içinde herkesin bilmediği başka şeylerde vardı. Laura sevecen bir ifadeyle devam etti. "...Şimdi size bu yıl ki derslerinizle ilgili bilgiler vereceğim o yüzden iyi dinleyin. Bildiğiniz üzere herkes kendi seviyesindeki dersleri o seviyeye ait blokta görecek. Ders programlarınızı ait olduğunuz bloktaki danışmanlardan alacaksınız. Dersler sizin seviyenizi yani bilginizi, yeteneğinizi ve sahip olduğunuz gücünüzü geliştirecek şekilde ayarlandı. Alacağınız eğitimlerin herbiri sizi, iyi ve başarılı bir geleceğe hazırlayacağının garantisini verebilirim. Şunu bilmelisiniz ki sizin başarınız bizim gurur kaynağımızdır. Sizler bizim, türümüzün geleceklerisiniz. Bu yüzden hepinizin başarılı bir şekilde mezun olup iyi yerlerde çalışmanız bizim hayallerimizden birisidir. Gözlerinizdeki gençlik ışığının sönmesine izin vermeyin ve biz eğitimcilerin sizlere ışık tuttuğu bu karanlık ve zorlu yolda emin adımlarla ilerleyin. Başarılar ve gücünüz hep sizinle olsun." konuşmasını takip eden alkışlar benim pek ilgimi çekmemişti.