od razu mówię, że nie umiem pisać Venti x reader (ogólnie nie umiem pisać-) Lubie bardzo jego postać, ale nie wiem o nim dużo i nie mam pomysłów na żadne ff z nim. Lecz mam nadzieje, że ten shot nie jest taki zły! 😅
y/n - twoje imie y/f/f- coś w stylu "twoje ulubione danie" :)
+++
Był pogodny lipcowy dzień. Pełen słońca, nawet bez jednej chmury na niebie. Ja, podróżniczka jak z innego uniwersum, zwiedzałam nowe zakątki świata i nowych ludzi. -Monsdadt... piękne miasto kryjące za swoją cudownością, historię...–czytałam z najnowszego tomu magazynu o ciekawych miejscach do zwiedzania. -Zatrzymam się tam! Po powiedzeniu słów, poszłam po niezbędne rzeczy na podróż i spakowałam się w mgnieniu oka.
^^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
^^^
Wiatr zaczął powoli wirować. Szłam już piaszczystą ścieżką w stronę Mondstadt. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że bryza zerwała mi z dłoni mapę. Zaczęłam ją gonić. Czy mogłam zrobić cokolwiek innego? Mogłam. Lecz głodny człowiek, nie myśli z rozsądkiem. Nie poddawałam się. Papier był już praktycznie w mojej ręce, lecz...złapał to już ktoś inny. Spojrzałam przed siebie. Stał tutaj chłopak. Był dosyć niski i chudy. Miał niebieskie włosy które od czubka głowy do końcówek były coraz jaśniejsze i piękne niebiesko-zielone oczy. Nie będę kłamać- był dosyć słodki. Byłam ciekawa jego imienia, lecz byłam zbyt nieśmiała, by spytać. -to..chyba twoje.- powiedział i wręczył mi moją własność. -t-tak, dziękuję- wyjąkałam. Zamiast kroczyć dalej, wpatrywałam się w niebieskowłosego. Zauważyłam, iż ma on element anemo (wiatru), tak samo jak ja. Już miałam się z nim żegnać, gdy niespodziewanie chłopiec wyrwał mi z powrotem z rąk mapę. -czy to jest Mondstadt?...Szukasz drogi do tego miejsca?- pytał z uśmiechem. Uznałam, że nie będę kłamać. -Czy mógłbyś.. zaprowadzić mnie tam? Błagam, nie umiem- -jasne! Chodź za mną!– nie dał dokończyć mi zielonooki. Chłopiec biegł dosć szybko, ledwo za nim nadążałam.
^^^^^^
Szliśmy już trochę czasu. Wydawało mi się, że truchtaliśmy w kółko, lecz uznałam, iż zaufam swojemu koledze. -Wstyd mi to mówić alee...chyba się zgubiłem..–wyjąkał. -A-ale spokojnie! Próbuje opanować sytuacje..Jeśli jesteśmy w tym miejscu..Mondstadt jest po prawej stronie od nas!- powiedział i wskazał palcem na drogę. Pokręciłam głową na "tak" i zaczęłam podążać za moim towarzyszem. Zamiast skupiać się na drożynie, wpatrywałam się w chłopaka, był dla mnie dosyć ciekawy, inny niż reszta ludzi, których spotkałam. Chciałam poznać go lepiej. -Wybacz za to, że jestem nieznośna, ale czy mogłabym poznać twoje imię..?–wyszeptałam. Chłopak zatrzymał się i spojrzał mi prosto w oczy z lekkim zdziwieniem, ale za chwile zmieniło się to w uśmiech. -ty nieznośna? Wydaje ci się! Ah, no tak pytałaś o me imię...mów mi Venti!—oznajmił. -y/n.–odpowiedziałam mu. -woow! Jakie piękne imię! Napisałbym o tobie kilka piosenek, tylko spędźmy jeszcze trochę czasu razem~ Zgadzasz się? ehe. Momentalnie zaczerwieniłam się, ale próbowałam to jakoś ukryć.
^^^^^
Doszliśmy już do celu. Monsdtadt było bardzo rozwiniętym i ciekawym miastem, tak jak pisali w książkach i magazynach. Na ulicach było tłoczno, ale spokojnie. Cieszyłam się, iż trafiłam na bardzo piękną pogodę, gdyby zaczęło padać, nie miałabym co ze sobą zrobić.
-y/n, jesteś pewnie głodna..Wybierz sobie coś do jedzenia! Obiecuje, że zapłacę!–powiedział chłopak. Głupio było mi pozwolić mu płacić za mnie, więc od razu zaproponowałam: -Venti, miło z twojej strony, ale już wystarczająco dużo zrobiłeś dla mnie...Postawię ci! Był on nieco zdziwiony moją reakcją, ale pokiwał radośnie głową i odparł: -Jeśli tak bardzo chcesz marnować na mnie swoje pieniądze~. -Właściwie, nie określiłabym tego marnowaniem. Chce tylko zrobić dobry uczynek!–dyskutowałam. Po paru wymianach zdań, znajomy zgodził się na moje pragnienie. Zielonooki zamówił zupę, a ja zdecydowałam się na y/f/f.
Po spożyciu naszych posiłków, Venti zaprowadził mnie na spacer po mieście. Opowiadaliśmy sobie wzajemnie o swojej przeszłości i planach na przyszłość. I podobnie spędzaliśmy następne dni. Chłopak naprawdę mi się podobał. Gdy myślałam tylko, że będę musiała wrócić do mojego "domu", bolało mnie serce.
^^^^^^
-A Więc... Co będziesz następnie zwiedzała?–zapytał ze smutkiem w głosie. Nie wiedziałam jak odpowiedzieć na to pytanie. Mogłabym po prostu palnąć zwykłe "nie wiem", lecz chodziło mi po głowie zostanie..tutaj. Bałam się mu to wytłumaczyć, lecz odważyłam się. -Venti, w-wiesz ja...–jąkałam się.–chciałabym zostać tutaj na dłużej...z tobą. O ile nie brzmi to zbyt dwuznacznie. Chłopak patrzył na mnie zaszklonymi oczami. Zastanawiałam się, czy powiedziałam coś nie tak, ale nie slyszałam w swojej wypowiedzi nic krzywdzącego. Po chwili dotknęłam swoją ręką jego gładkiego polika. -hej..? Coś nie tak?– zapytałam cicho. Chłopak zamiast odpowiedzieć, wykonał miły, słodki i delikatny ruch- musnął szybko swoimi wargami o moje i unikał mojego wzroku. Zaśmiałam się lekko i odwzajemniłam gest.
*******
No skończyłam ale wyszło shitowo. I przepraszam, że tak długo pisałam, ale szkoła i te sprawy...
